Less Means More

Επανέρχεται η αγαπημένη σας στήλη (!) "Τραγούδι του Μήνα"! Και μάλιστα αυτη τη φορά πιο διαδραστική από ποτέ! Αυτό το μήνα είστε εσείς που θα επιλέξετε ποιο τραγούδι θέλετε να είναι το τραγούδι του Μαρτίου. Έμπνευση για την προεπιλογή των υποψηφίων αποτέλεσε αυτή τη φορά η επικαιρότητα.
Ακούστε και επιλέξτε παρακαλώ, μαζικά!!!

Και οι υποψήφιοι είναι:

Ερωτεύομαι μονάχα στην Ελλάδα (Μαριανίνα Κριεζή - Μιχάλης Καπούλας) από την Ελένη Δήμου, γιατί πολλά μας τα 'πανε τελευταία για την Ελλαδίτσα μας και χρειάζεται να θυμόμαστε γιατί την αγαπάμε!
"Πως να το πεις,
το μια τσαχπίνα μαυρομάτα,
στα γαλλικά τα σαλονάτα,
δε μεταφράζεται ο Καημός γερμανικά..."



Καϊμακτσαλάν (Χρήστος Ραζάκος - Θεόδωρος Ανανιάδης), από τον (αφοπλιστικά ειλικρινή και ελεύθερου φρονήματος) δίσκο των Χειμερινών Κολυμβητών- 23 κόκκινα φώτα για τον επίκαιρο και στίχο:


Η Παναγία των Πατησίων (Χατζηδάκης- Γκάτσος), σε εκτέλεση της Σοφίας Παπάζογλου από τον πολύ γλυκό δίσκο της "Ένα παράξενο Ταξίδι", για τον επίκαιρο στίχο:
Μα εμένα μού'δωσε η ζωή λαχταριστές καμπύλες
που για τους άντρες άνοιγαν των ουρανών τις πύλες
και μού'λεγαν στενάζοντας καθώς με παίρναν πρέφα

Tragoudi tou mina: Martios
	Erwteuomai monaxa stin Ellada
	Kaimaktsalan
	H Panagia twn Patisiwn
pollcode.com free polls

Αναδημοσιεύω ένα άρθρο που διάβασα στην ιστοχώρα και μου δημιούργησε σοβαρό προβληματισμό. Το θέμα είναι από αυτά που δεν πρόκειται να παρακολουθήσετε στα δελτία ειδήσεων των Μέσων Μαζικού Εφησυχασμού.
(κανονικά θα το έβαζα ως στην σύνδεσμο στη στήλη "Προσέξτε το" δεξιά αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι ...τα προσέχετε ή ότι έστω τα περισσότερα από αυτά τα διαβάζετε μιας και δεν έχει αναφερθεί ποτέ κανείς εδώ σε κάποιο από αυτά! ; )))

Χειμερινοί αγώνες ή χειμερία νάρκη: απλά μαθηματικά

Αρχίζουμε με την επικαιρότητα: σε λίγες μέρες τελειώνουν οι χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες που φέτος γίνονται στο μακρινό Βανκούβερ του Καναδά. Σε αυτούς τους αγώνες συμμετέχουν 82 χώρες, ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι το Περού και η Σερβία συμμετέχουν για πρώτη φορά. Κάποιες χώρες δεν ήταν τόσο τυχερές: η ομάδα του luge από το Τόγκο δυστυχώς ...τράκαρε στον τελευταίο προκριματικό και δεν πήρε στον Καναδά, ενώ οι δύο υποψήφιοι από το Λουξεμβούργο ήταν και αυτοί άτυχοι, αφού ο ένας τραυματίστηκε λίγες μέρες πριν τους αγώνες, ενώ ο άλλος δεν πέρασε τα όρια της τοπικής Ολυμπιακής επιτροπής (ωιμέ!).

Στα καθ’ ημάς: στείλαμε 7 (επτά) αθλητές, εκ των οποίων δύο ανήκουν στην οικογένεια Τσακίρη, με τον πατέρα να προπονεί και την κόρη, και να αγωνίζονται και οι δύο στο δίαθλο, που νομίζω ότι συνίσταται σε πορεία με πέδιλα στο χιόνι και σκοποβολή σε σταθερούς στόχους (αλλά δεν παίρνω και όρκο). Θα μπορούσαμε να έχουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία εδώ, εφάμιλλη των αδελφών Ανδριανόπουλων στο ποδόσφαιρο ή του αείμνηστου Θανάση Σαραβάκου και του δοξασμένου γιου του, Δημήτρη. Για να δούμε λοιπόν πώς πήγαν οι Τσακιραίοι: ο πατέρας, Αθανάσιος Τσακίρης, ήρθε 80^ος σε σύνολο 88 αθλητών στα 20km, "μόλις" 9 λεπτά μετά τον πρώτο, και δεν τερμάτισε στα 10km, ενώ η 19χρονη Παναγιώτα τα πήγε εξίσου καλά, τερματίζοντας 85^η σε 86 αθλήτριες στα 15km και 86^η στις 88 στα 7.5km, ξεπερνώντας και στα δύο αθλήματα την ταλαίπωρη Victoria Padial Hernandez από την Ισπανία, η οποία πάντως φαίνεται να στηρίζεται αρκετά στους χορηγούς της. Σύμφωνα με το site της Ελληνικής Ομοσπονδίας Χιονοδρομίας (ναι, ναι, έχουμε και τέτοια), "η Γιώτα Τσακίρη έκανε αυτό που μπορούσε με τις δυνατότητες που είχε" (OMG!), ενώ ο "Σάκης δεν είχε καμία τύχη με 5 άστοχες βολές, τα έδωσε όλα, ήθελε μια μεγάλη επίδοση αλλά δε του έκατσε" - δεν του έκατσε!

"Τι σε νοιάζει εσένα;", θα μου πείτε. Προχωρώ δίχως χρονοτριβή: οι εν λόγω δραστηριότητες ανήκουν στην Ελληνική Ομοσπονδία Χιονοδρομίας, η οποία επιχορηγήθηκε το 2009 (επί Γιάννη Ιωαννίδη) με 700.000€ (ολογράφως επτακόσιες χιλιάδες ευρώ).

Πρόσφατα, ο νυν γενικός γραμματέας αθλητισμού, Πάνος Μπιτσαξής επεχείρησε να κάνει ένα συμμάζεμα της ΓΓΑ και κυρίως να βάλει φρένο στους πακτωλούς των χρημάτων που παίρνουν ομοσπονδίες εξωτικών σπορ, όπως το σόφτμπολ, το κέρλινγκ ή η τσιδαόμπα (ψάξτε το τελευταίο, είναι ενδιαφέρον). Μέρος αυτού του σχεδίου ήταν να χωριστούν τα επιδοτούμενα αθλήματα σε κατηγορίες, ανάλογα με τη σημασία τους και τις επιτυχίες που έχουν φέρει, με τη λογική ότι κάποια αθλήματα θα συνέχιζαν να επιδοτούνται όπως πριν, αλλά με λιγότερα λεφτά, ενώ κάποια, μικρότερου ενδιαφέροντος, θα έπρεπε να στηρίζονται περισσότερο στις δικές τους δυνάμεις, προσελκύοντας ίσως και κάποιους χορηγούς. Η Ελληνική Ομοσπονδία Χιονοδρομίας, λοιπόν, αντιτάχθηκε στην κατάταξη των αθλημάτων της στα «Αθλήματα Ιδιωτικής Πρωτοβουλίας» και «πρότεινε» (ευτυχώς που δεν «απαίτησε», όπως είναι της μόδας) στον υπουργό Π. Γερουλάνο, πολιτικό προϊστάμενο του κ. Μπιτσαξή, την ένταξη στα «Κρατικώς Ενισχυόμενα Αθλήματα» - και την πέτυχε, αναφέροντας ότι η ΕΟΧ «γίνεται μοχλός για την τοπική ανάπτυξη πολλών ορεινών περιοχών της χώρας συμβάλλοντας έτσι στην γενικότερη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη» (υπάρχει και η κατηγορία των αθλημάτων με τοπική σημασία) και ότι «Εκατοντάδες Έλληνες αθλητές έχουν εκπροσωπήσει τη χώρα μας στις Χειμερινές Ολυμπιάδες από το 1936, τα Παγκόσμια πρωταθλήματα και τους αγώνες FIS & IBU (διεθνείς Ομοσπονδίες)»! Να τονίσω σε αυτό το σημείο, ότι σύμφωνα με την τελική κατάταξη των αθλημάτων, το χαντμπολ, ας πούμε, είναι «άθλημα εθνικής προτεραιότητας», ενώ η άρση βαρών, η πάλη, η πυγμαχία, η ποδηλασία και το τάε κβον ντο, αθλήματα που έχουν φέρει στη χώρα μας ένα σκασμό μετάλλια, κατηγοριοποιούνται απλά σαν «Αθλήματα Εθνικού Αθλητικού Ενδιαφέροντος», το οποίο σημαίνει ότι «η Ελληνική Πολιτεία αναλαμβάνει την υποχρέωση να παρακολουθεί και να διατηρεί το υπάρχον επίπεδο ανάπτυξης αυτών των αθλημάτων», αλλά «η περαιτέρω εμβάθυνση και διάδοσή τους με εφαλτήριο την κρατική χρηματοδότηση επαφίεται στις οργανώσεις των αθλημάτων αυτών». Αξίζει να σημειωθεί ότι το ΚΚΕ, που κατά τα άλλα κόπτεται για την ελλειπή χρηματοδότηση των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και απεχθάνεται μετά βδελυγμίας κάθε συζήτηση για ιδιωτική πρωτοβουλία, κατέθεσε ερώτηση προς τον υπουργό για το "πώς θα αντιμετωπίσει την όλη κατάσταση"!

Πού κολλάνε τα «απλά μαθηματικά» που αναφέρω στον τίτλο; Μα, στο τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με τα 700 χιλιάρικα της ομοσπονδίας σκι στο βουνό, διάθλου, πατινάζ, κλπ. Σύμφωνα με τις υποτροφίες του προγράμματος ΠΕΝΕΔ, ο κάθε υποψήφιος διδάκτορας στα Ελληνικά πανεπιστήμια μπορεί να αμείβεται με 700€ μηνιαίως (και πληρώνει και την ασφάλισή του από αυτά) – οπότε θα μπορούσαμε μόνο με τα λεφτά αυτά να πληρώνουμε χίλιους μισθούς υποψηφίων διδακτόρων ή αλλιώς 83 (ογδοντα τριών) και κάτι ψιλά για ένα χρόνο. Και μη μου πείτε ότι τα λέω μπακαλίστικα, γιατί θα σας αρχίσω με το ρόπαλο του σόφτμπολ!

Τέλος πάντων, περί προτύπων τα έχω ξαναπεί. Όπως λοιπόν θα έλεγαν και οι μαθηματικοί, όπερ έδει δείξαι - ή αλλιώς, το παλιό, καλό «μάθε παιδί μου γράμματα» μάλλον αντικαθίσταται από κάτι σαν «πήγαινε παιδί μου Αράχωβα (για σκι)»!

ΠΗΓΗ

UPDATE:

Θα ήθελα επιπλέον να σημειώσω με αφορμή το πως διαχειρίζονται το δημόσιο χρήμα και την ΑΗΔΙΑ μου για την απαγόρευση (!) των στρατιωτικών παρελάσεων αρχής γενομένης από την εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου με δικαιολογία - προπέτασμα καπνού την εξοικονόμηση χρημάτων! Και σας παραπέμπω στους παρακάτω συνδέσμους για να πάρετε μια ιδέα για το πως το διαχειριζόμαστε και πως το "αξιοποιούμε" το χρήμα που κόβουμε από την πατρίδα, την παιδεία και την επιβίωση των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων.

ΜΚΟ: το χρώμα του χρήματος

Ο πακτωλός των ΜΚΟ

Κόντρα σε όλα,
κόντρα στη δυναμικότητα του αντιπάλου (20 ματς αήττητοι οι Ρωμαίοι)
κόντρα στη ροή του αγώνα (μας "είχαν" τόσο πολύ που ...παραχαλάρωσαν)
κόντρα στις ελλείψεις του (αγωνιστικές και ...μεταγραφικές)
κόντρα στην απειρία του προπονητή του (αλώνιζαν από δεξιά για 70 λεπτά άσε που το γκόλ ήταν το τρίτο που τρώμε έτσι μέσα σε 4 μέρες)
κόντρα στις εξωαγωνιστικές συγκυρίες (πόσο χάρηκα για την τελευταία αγκαλιά, αν και ήθελα και όλε..!)
αυτή η ομάδα έδειξε το μοναδικό πράγμα που απαιτούμε να έχει και που τόσο πολύ μας έχει λείψει ...
ΨΥΧΑΡΑ!
Και τώρα μπορώ να πω ότι πιστεύω ότι έχει κάποιες ελπίδες πρόκρισης αφού πλέον θα παιχτεί στο ...δικό της γήπεδο. (ταμπούρι-Χάνι της Γραβιάς στη Ρώμη- και αν κάτσει κάτι στην κόντρα). Όσο και αν έδειξαν οι Ιταλοί ότι είναι δυό ..."ποιότητες" πάνω τουλάχιστον τώρα μπορούμε να ελπίσουμε!

Αν βέβαια μπορέσουμε να σταθούμε όρθιοι στην Τούμπα! (πόσο κλισέ λογοπαίγνιο πια...! Έλεος!)

Υ.γ. δεν θα μπω σε αγωνιστικές αναλύσεις (ξέρω, στεναχωριέσαι) γιατί είμαι ακόμα στη γλυκιά αγκαλιά της νίκης.
Υ.γ. 2
UPDATE (meta-toumpa): Πλέον μιλάμε για... αυτοκτονικό ιδεασμό...!

Και κάνω κάποιες σκόρπιες σκέψεις.

Πως για παράδειγμα για τον Πελοποννησιακό πόλεμο ποτέ δεν μας είπαν δυό κουβέντες παραπάνω σ' αυτά τα σχολεία που πηγαίναμε.
Δεν μας είπανε για αυτόν τον άντρα, τον Αλκιβιάδη. Για την προσωπικότητα και την ζωή του. Για την Αθήνα της Δημοκρατίας και της Ηγεμονίας, για τη Σπάρτη, για τα χρόνια μετά τα Μηδικά και πριν τον Αλέξανδρο.
Και νομίζω ότι μπορούσαμε πάρα πολλά να διδαχτούμε. Πάρα πολλά.
(το βιβλίο είναι θησαυρός το συστήνω ανεπιφύλακτα ίσως το καλύτερο από όλα του κορυφαίου Πρεσσφιλντ)

Σκέφτομαι ακόμα πόσο σημαντικό είναι που μπορεί ένα βιβλίο να μας ξεκολλήσει από αυτή τη ραχιτική στάση απέναντι στην οθόνη (τηλεόραση ή υπολογιστής) και να μπει με το έτσι θέλω (και επειδή το αξίζει) στην καθημερινότητά μας.

Από την άλλη πάλι μου έρχεται στο μυαλό η ταινία 300. Που αν τη συγκρίνουμε με τις υπόλοιπες χολιγουντιανές παραγωγές με "ελληνικό" θέμα μας φέρθηκε και καλά (ούτε μπάι Αλέξανδρος, ούτε ο Αχιλλέας στο Δούρειο Ίππο ούτε τίποτα. Με λάθη και υπερβολές βέβαια αλλά... ψιλοπράγματα)
Και σκέφτομαι ότι χάθηκε η ευκαιρία και αντί να μείνει ανεξίτηλη σε όλη την ανθρωπότητα η φράση: "Μολών Λαβέ" (δες, θες δε θες, το βίντεο για να καταλάβεις από γραμματικής συντακτικής και εννοιολογικής πλευράς την πολυπλοκότητα και τη σπουδαιότητά της) έμεινε η βλακώδης εικόνα με τον Leo να κλωτσάει τον απεσταλμένο και να του λέει: This is Sparta...(πόσο λίγο...)


Ταυτόχρονα ακούω ότι ένας συνάνθρωπός μου, υδραυλικός, πέθανε όταν ξεφόρτωνε υλικά οικοδομής.
Από ανταλλαγή πυρών μεταξύ αστυνομικών και κακοποιών οι οποίοι πέταξαν 6 (ναι έξι!) χειροβομβίδες. Και έχουμε και δύο αστυνομικούς τραυματίες.
Δεν θα σταθώ στις εθνικότητες. Όχι αυτή τη στιγμή.
Θα σταθώ στο ότι έγινε λίγο πιο πέρα από τη γειτονιά μου.
Στο οτι θα μπορούσα να είμαι εγώ, να είσαι εσύ.
Αλλά μιας και δεν ήμασταν εμείς...
Θα το δούμε το βράδυ στα δελτία, θα αηδιάσουμε, θα κατηγορήσουμε..
Και μετά θα αλλάξουμε κανάλι να δούμε κάτι πιο ελαφρύ γιατί, "μας ψυχοπλάκωσαν πάλι βρε παιδί μου..."
Γιατί η ζωή (για μας) συνεχίζεται. Και πως αλλιώς!

Στο mp3 παίζει ο "καινούργιος" δίσκος του Μίλτου Πασχαλίδη. Δεν θα πω περισσότερα για αυτόν τον ωραίο αλλά όχι καινούργιο δίσκο καθώς με κάλυψε ο φίλτατος Stepas στο καταπληκτικό ιστολόγιό του. Το μόνο που θα πω είναι ότι μου λείπει πλέον έντονα το γλυκό, μαχητικό, ελληνικό, διεισδυτικό ροκ του Μίλτου.
Πως; Και βέβαια σου έχω τραγουδάκι. Και μάλιστα το διαμάντι του δίσκου. Το "όσο βαρούν τα σίδερα" σε εκτέλεση Μίλτου και Ψαραντώνη. Άκουε και ταξίδευε...

Music">Playlist">Ringtones">
Music Playlist at MixPod.com

Αντιπαθώ τις Απόκριες. Από κάθε άποψη!
Μου τη δίνει που πρέπει να γιορτάσουμε για το ότι τάχα θα στερηθούμε το κρέας!
Μου τη δίνει που θεωρείται γιορτή μια μέρα που παραδοσιακό φαγητό είναι η φασολάδα, η λαγάνα και τα νηστίσιμα.
Βαριέμαι πλέον τον χαρταετό!
Και σιχαίνομαι τα κομφετί.
Μην σου πω για αυτές τις παρελάσεις...
Περισσότερο όμως από όλα αντιδρώ στην ιδέα της μεταμφίεσης.
Γιατί δεν μου αρέσει να χρειάζομαι καρναβάλλοθι για να κάνω αυτό που θέλω.
Δεν μου αρέσει να περιμένω τρεις "μασκαρεμένες" μέρες το χρόνο για να πω ότι πιστεύω ή συμπεριφερθώ ελεύθερα.
Και δεν ψάχνω τέτοιες δικαιολογίες για γιορτή και ξεφάντωμα.

ΌΜΩΣ

Μιας και στους περισσότερους αρέσει αυτό το έθιμο σκέφτηκα να κάνω κάποιες πρωτότυπες προτάσεις μεταμφίεσης.
Να δανειστώ την πένα του Ανδρέα Λασκαράτου και να αντιγράψω τα σκαριφήματα των χαρακτήρων που διαχρονικά υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία.
Και να σας προτείνω αντί για Μπάτμαν ή βασίλισσα του χιονιού, φέτος να "μεταμφιεστείτε" σε κάποια από όλες αυτές τις σπαρταριστές καρικατούρες. Σε κάποια που είναι τελείως κόντρα σε σας ή ακόμα καλύτερα σε κάποια που νιώθετε ότι σας προσεγγίζει αρκετά αλλά το κρατάτε κρυμμένο μέσα σας!
Άλλωστε είπαμε... τώρα στις Απόκριες είμαστε δικαιολογημένοι σε κάθε... ελευθεριότητα!

(και αν τολμάς στο σχόλιό σου πες μου και ποιόν διάλεξες...!)

Ξεκινάμε λοιπόν! (υπενθυμίζω, κάνεις κλικ πάνω στο κείμενο για να ανοίξει σε εικόνα που μπορείς να ζουμάρεις ΟΣΟ θέλεις! Αλλιώς... με βλαστημάς που τα κειμενάκια μου φαίνονται σαν ψείρες!)

Ο αδιάκριτος

Ο αποστομωτής


Η ευαίσθητη γυναίκα
Ο εν καλή πίστει απατημένος θρήσκος




Ο Καταφρονητής



Ο Κακόγλωσσος

Ο Μεμψίμοιρος


Ο Μακρήγορος

Ο Παινεσιάρης
Ο Παλιμπαίς
Αν θες να το χεις και σε pdf ορίστε: Ιδού ο άνθρωπος

Και για να κλείσουμε όπως αρχίσαμε ιδού και το πιο σιχαμένο κομμάτι των αποκριάτικων καρνιβαλιστικών πάρτυ:

Ξεκινάει μια καινούρια στήλη που ελπίζει να αγαπηθεί όσο της αξίζει. Και αυτό γιατί από τη στήλη αυτή κάθε μήνα θα συζητάμε για ένα αγαπημένο μας τραγούδι. Γνωστό ή όχι και τόσο. Καινούριο ή ξεχασμένο. Πολυπαιγμένο ή κρυμμένο διαμάντι. Αλλά σίγουρα ένα τραγούδι που κάτι έχει να πει. Άλλοτε σε ένα ολόκληρο έθνος και άλλοτε σε έναν μόνο άνθρωπο. Γιατί ακόμα και στην δεύτερη περίπτωση ...αξίζει τον κόπο!

Και ξεκινάμε με ένα τραγούδι που ανακάλυψα τελευταία.
Την Παράβαση του Σαββόπουλου.
Το 1975 το Εθνικό Θέατρο προγραμματίζει να ανεβάσει την αρχαία κωμωδία του Αριστοφάνη "Αχαρνής" και ζητά από τον Διονύση Σαββόπουλο να επενδύσει μουσικά την παράσταση.
O Σαββόπουλος καταπιάνεται με το έργο και μεταφράζοντάς το ο ίδιος, δίνει το δικό του στίγμα στην πλοκή...
Η παράσταση τελικά δεν ευτύχησε να ανέβει, αλλά ο ίδιος παρουσιάζει τη δουλειά αυτή το `76, σε ύφος "νούμερο για μπουάτ", ενώ το 1977 βγαίνει διασκευασμένο το έργο και σε δίσκο, με τον τίτλο: "ΑΧΑΡΝΗΣ"-"Ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια" - Τραγούδια για νέους κανταδόρους (όπως ο Σ. Μπουλάς, ο Ν. Παπάζογλου, η Μ. Τανάγρη, Ν. Ζιώγαλας, Η.Λιούγκος, Β. Ξύδης, Μ.Ρασούλης, Κ. Γεωργίου).
«Δεν επρόκειτο για αλαζονεία της νεότητος, αλλά», εξήγησε ο Σαββόπουλος χθες γι' αυτή την παλιά και πολυσυζητημένη ιστορία «αυτή είναι η φύση της εργασίας μου. Δεν μπορώ να γράψω τραγούδια χωρίς να γράψω και τους στίχους».

Θα το ακούσετε με την εξαιρετική ερμηνεία του πάντα αγαπημένου Ν. Παπάζογλου από το Σαββόραμα και με τον χορό να αποτελούν ο Σάκης Μπουλάς και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης.

Σε γιορτινό αγώνισμα παίζατε τις αμάδες
και δεν καταδεχόσασταν το κωμικό παιδί

Μα τώρα στον αγώνα νικούνε οι καρβουνάδες
που έχουν στη μεριά τους τον ίδιο τον ποιητή

Ζει τα ωραία πράματα μ' αίμα και με θυσίες
προς το συμφέρον όλων σας και το κοινό καλό

Δεν θα σας πει παινέματα, δεν ξέρει κολακείες
και για την ευτυχία σας πληρώνει τον καιρό

Μούσα καρβουναρού, θράκα μου πυρωμένη
σπιθίτσα φουντωμένη μ' αναπνοές τρελού

Βαρδάρη που φυσάς σαν ψάρι φαγωμένο
αχ πολλαπλασιασμένο και σαν καρβέλι να

Έλα την Κυριακή με το βαρύ σου τέμπο
κι οι δυο Σοφία Βέμπο ακούγαμε εκεί

Ποιος μας γηροκομεί, τη σήμερον ημέρα
ψηστιέρα καρβουνιέρα, μούσα Δεκεμβριανή;

Πολέμησα καιρό σε όλα τα πεδία
και με τυφλή μανία, ξέσκιζα τον εχθρό.

Τώρα με χειρουργεί, μια αλλήθωρη νεολαία
μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική.

Οι γέροι χωριστά, οι νέοι άλλο πράμα
όποιος τους θέλει αντάμα πληρώνει ακριβά

Πρόστιμο μιας ζωής στην κλεψύδρα και στα εφετεία
είναι μια κοροϊδία σκιά του δικαστή

Music Playlist at MixPod.com

Και το τραγούδι αυτό το αγάπησα και σας το παρουσιάζω για δύο λόγους.
Πρώτα για την υπέροχη ελληνικότητα της μουσικής του.

Και κυρίως γιατί στιχουργικά συναντιώνται δύο πολύ μεγάλοι ποιητές και χρονογράφοι της εποχής τους. Ο Αριστοφάνης και ο Νιόνιος. Και το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα λιγότερο από ένα αριστούργημα!

Υ.γΔιαβάστε και τη σχετική συνέντευξη του Δ. Σαββόπουλο στο Βήμα την Κυριακή 9 Ιουλίου 2000

"Ο Δικαιόπολις πάντα θα υπάρχει"

Επειτα από 24 χρόνια η μουσική που είχε γράψει ο Διονύσης Σαββόπουλος για την παράσταση «Αχαρνής» του Αριστοφάνη θα παρουσιαστεί πρώτη φορά ζωντανά στο κοινό της Επιδαύρου την προσεχή Παρασκευή και το προσεχές Σάββατο από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου. Ο συνθέτης θυμήθηκε, μιλώντας στο «Βήμα», τη συνεργασία του με τον Κάρολο Κουν. Και αναφέρθηκε στα στοιχεία εκείνα που κάνουν τη μουσική και τα τραγούδια των «Αχαρνέων» να αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου.

­ Πότε σας ζήτησε ο Κάρολος Κουν να γράψετε τη μουσική για τους «Αχαρνής» και πώς αισθανθήκατε;

«Μου το ζήτησε τον Φλεβάρη του 1976. Ηταν κάτι που ονειρευόμουν να συμβεί κάποτε. Μεγάλωσα ακούγοντας τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι από την παράσταση των "Ορνίθων". Ηταν κάτι αποκαλυπτικό για εμένα. Οταν ο Κουν μου ζήτησε συνεργασία, κυριολεκτικά πήδηξα από τη χαρά μου. Αφού μου εξήγησε τι θέλει από εμένα, κλείσαμε ραντεβού 10 ημέρες μετά για να μου δώσει τη μετάφραση και να αρχίσω να βλέπω τις πρόβες. Εγώ όμως πήγα στις πρόβες έχοντας μελοποιήσει όλα τα χορικά. Είχα σχεδόν τελειώσει τη μουσική μέσα σε 10 ημέρες. Δηλαδή προτού αρχίσουν οι πρόβες».

­ Πώς υποδέχθηκαν τη μουσική που είχατε γράψει;

«Τους άρεσε πολύ, σε όλους άρεσε. Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα: Δεν είχα απλώς μελοποιήσει, αλλά με τη φούρια μου είχα μεταφράσει τα χορικά, ενώ κανείς δεν μου είχε αναθέσει τέτοια αρμοδιότητα. Αν αρχίσει τις μεταφράσεις ο μουσικός, τότε τι θα κάνει ο μεταφραστής; Συναισθάνθηκα το πρόβλημα όταν τους είδα όλους, και τον μεταφραστή, να κοιτούν αμήχανα τους στίχους που είχα φέρει. Πώς να το κάνουμε; Υπήρχε ένα πρόβλημα δεοντολογίας. Αλλά και εγώ δεν ήξερα τότε ότι δεν μπορώ να γράψω μουσική αν δεν γράψω και τους στίχους. Δεν είμαι μουσικοσυνθέτης. Είμαι τραγουδοποιός. Αλλά τότε το έμαθα, δεν το ήξερα πριν».

­ Να συμπεράνω ότι απορρίφθηκε η μουσική σας;

«Καθόλου. Οσον αφορά όμως τη μετάφραση των χορικών, ο Κουν μου ζήτησε να συνεργαστώ με τον μεταφραστή της παράστασης, που ήταν ο εξαίρετος κ. Λεωνίδας Ζενάκος. Ηταν πρόθυμος. Αλλά διαπίστωσα τότε ότι ήμουν, δυστυχώς ή ευτυχώς, ενθουσιασμένος με ό,τι είχα γράψει και δεν μπορούσα να αλλάξω τίποτε. Ετσι λοιπόν πήρα τα τραγούδια και έφυγα με αγκαλιές και φιλιά τόσο από τον Κουν όσο και από τους συνεργάτες του».

­ Πώς και πότε πρωτοπαρουσιάστηκε ζωντανά αυτή σας η εργασία;

«Στο τέλος της ίδιας χρονιάς, το 1976, στο υπόγειο της μπουάτ "Ρήγας" στην Πλάκα. Ανεβαίναμε ευτυχισμένοι στο πάλκο, με τον Μπουλά, τον Παπάζογλου, τον Ζιώγαλα, τον Λιούγκο, τον Ρασούλη, τον Πάνο Κατσιμίχα και τη Μελίνα Τανάγρη, ως ευτυχισμένοι εικοσάρηδες. Στη σάλα επίσης γινόταν γλέντι διότι και εκεί οι αιώνιοι εικοσάρηδες μας περιστοίχιζαν θαρρείς για πάντα. Ηταν, νομίζω, καλή παράσταση».

­ Ποια είναι τα στοιχεία που έχουν η μουσική και τα τραγούδια της συγκεκριμένης παράστασης που θεωρείτε εσείς ότι τα κάνουν να αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου;

«Νομίζω η πλάκα και η καλή καρδιά. Ο Δικαιόπολις πάντα θα υπάρχει. Εκεί που όλοι τρέχουν σαν αφιονισμένοι για τα συμφέροντά τους ή γι' αυτό που νομίζουν συμφέρον τους ­ γιατί έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου ­, ο Δικαιόπολις προσφέρει τον εαυτό του βάζοντας το κεφάλι του επάνω στον πάγκο του χασάπη για να τους συνεφέρει. Αλλά το κάνει με το μάτι της καρδιάς. Με χιούμορ».

­ Είχατε δεχθεί στο παρελθόν προτάσεις για να ανέβει η παράσταση με τη δική σας μουσική;

«Το έργο το έπαιξαν κατά καιρούς σε σχολεία και σε κατασκηνώσεις. Τελείως ερασιτεχνικά και συμπαθέστατα. Μικρές ομάδες επίσης. Του Νικηφόρου Παπανδρέου παραδείγματος χάριν. Εδινα πάντα την άδεια».

­

Υ.γ. 2 Η ποιητών διαβούλευσις ανανεώθηκε αλλά δεν ...ολοκληρώθηκε! (όστις θέλει...)

Κλίκες (Ευρωμουντιαλικοί vs Σισέ-Λέτο)
Χέστηδες ("...καλύτερα το Χ κυρ' Νίκο,ε; Χίλιες φορές, χίλιες φορές!")
Κοκκόρια και Κατίνες (Πολυκομπλεξικοί)
Άμπαλοι (Βύντρα-Σάλπι, Βύντρα-Σέντρα...)
και τελικά Άξιοι της Μοίρας μας!

Υ.γ μη σοκάρεσαι αγαπημένε μου αναγνώστη που εντός του Ποιητή ενυπάρχει ο Χουλιγκάνος (ή και το ανάποδο). Εξάλλου η προηγούμενη ανάρτηση ... σε περιμένει!