tag:blogger.com,1999:blog-16900039469795560712024-03-14T09:08:50.301+02:00Less Means MoreΓ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.comBlogger86125tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-5105894047405828792010-05-14T18:33:00.006+03:002010-05-14T18:47:05.366+03:00end of story<span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Less means nothing ...more!</span><br /><span style="font-weight: bold;">Βαρέθηκα εδώ!</span><br /><span style="font-weight: bold;">Βάζω πλώρη για άλλα ταξίδια.</span><br /><span style="font-weight: bold;">Ψάχνω πλήρωμα...</span><br /><span style="font-weight: bold;">Είσαι;</span></span><br /><span style="text-decoration: underline;"><span style="font-weight: bold;"><br /></span></span><div style="text-align: center;"><a href="http://irresistibleu.blogspot.com"><span style="text-decoration: underline;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-style: italic;font-size:180%;" >IRRESISTIBLEU</span></span></span></a><br /><br /><br /><br /></div>Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-71675627748916348352010-05-04T10:42:00.011+03:002010-05-06T09:15:12.823+03:00Δεν μπόρεσα να κρατηθώ άλλο - update: 3 ΝΕΚΡΟΙ στην Μαρφίν στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4cCIBbU8XMU3kd1pY9W2qbe5VKBpN3XW7jqGJbuNJX9TsjYvVzI4LQrW0MTXK5Oe7AGtSRcnwCv2po1TI0VsBttwmkMmnSehat9XRYWKuZ2i7BnFIRy6Y84f5dkThFMTf-rXEYGEqHB0/s1600/na.JPG"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 496px; height: 584px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4cCIBbU8XMU3kd1pY9W2qbe5VKBpN3XW7jqGJbuNJX9TsjYvVzI4LQrW0MTXK5Oe7AGtSRcnwCv2po1TI0VsBttwmkMmnSehat9XRYWKuZ2i7BnFIRy6Y84f5dkThFMTf-rXEYGEqHB0/s1600/na.JPG" alt="" border="0" /></a><br />update: <span style="font-weight: bold;">3 ΝΕΚΡΟΙ στην Μαρφίν στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ!</span> Από ποιούς;<br />Οι πρώτες πληροφορίες λένε για πυρπολισμό της τράπεζας από τους αναρχικούς.<br />'Η καλύτερα να πούμε από "πράκτορες" πληρωμένους για προβοκάτσια;<br />Μήπως η πολυπληθής και ακομμάτιστη λαϊκή συγκέντρωση ενόχλησε πολύ;<br />Μήπως έπρεπε κάπως να δικαιολογηθεί μια πιο βίαιη επέμβαση των δυνάμεων καταστολής που δεν περίμεναν αυτό το λαϊκό ποτάμι;<br />Μήπως έτσι μπορούν πάψουν τις φωνές (τις αληθινές και όχι τις "επι συμβάσει έργου" Συριζολαζοπούλιες) που φώναζαν για λαϊκή κυριαρχία;<br />Θα περιμένουμε.<br />Νηφάλια.<br />Ψύχραιμα.<br />Δημοκρατικά.<br />Θα είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε δράσεις.<br />Χωρίς βία.<br />ΧΩΡΙΣ ΒΙΑ!<br />Να δούμε τι έχει συμβεί.<br />Και όχι από τα χουντοκάναλα και τα δελτία των 8.<br />Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Και εγώ βλέπω τελευταία να ορθώνονται πολλά...<br /><br /><br />Τι καταχνιά έχει πλακώσει τις μέρες μας;<br />Αυτά τα μέτρα, αυτές οι σφαλιάρες που θα οδηγήσουν;<br />Κάποιος έλεγε πως πλέον είναι σαν να είμαστε σε κάποιο πολεμικό καταφύγιο και ακούμε από πάνω μας τις βόμβες να σκάνε και αναρωτιόμαστε πότε η επόμενη θα έχει εμάς για στόχο...<br />Κάνει λάθ0ς, νομίζω ότι οι περισσότεροι είμαστε ήδη όχι μόνο στόχος αλλά και θύματα!<br />Θύματα κάποιων λίγων (ή ίσως τελικά όχι και τόσο λίγων!)<br />κάποιων κερδοσκόπων (που κινούν τις μαριονέτες που μας κυβερνούν πίσω από τα πολυτελή τους σκοτάδια)<br />κάποιων λαμογιών που είναι στο payroll των ανωτέρω<br />και κάποιων αφελών που νομίζουν ότι όλα αυτά γίνονται για το καλό μας.<br /><br />Εχώ σταματήσει από καιρό να ακούω τα δελτία ειδήσεων. Διαβάζω μόνο στο ίντερνετ, ψυχρά, τα μέτρα που μας παίρνουν. Και απορώ.<br />Απορώ αν ο βασικός μισθός που πήγε στα 520 € ήταν η αιτία (ή η λυση του προβλήματος),<br />αν η φορολογήση και η καθυστέρηση των αποζημιώσεων μας οδήγησε στο χείλος της αβύσσου,<br />αν η γιαγιά μου με τα πεντακόσια ευρώ σύνταξη αποτελεί τη σπατάλη αυτή της χώρας<br />και τελικά αναρωτιέμαι...<br />ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΕΡΑΤΑΣ;;;;<br /><br />Ας ξεκινήσουν από τις αντιπροσωπείες πολυτελών αυτοκινήτων και σκαφών να δουν ποιοι τα αγόρασαν,<br />ας δουν ποιοι πήγαν στο Ντουμπάι και ποιοι στο Πουκέ και ποιοι πλήρωσαν 1000€ για ρομαντικά διήμερα στην ορεινή Αρκαδία,<br />ας μπουκάρουν ένα βράδυ στα δευτεροκλασσάτα μπουζούκια και clubs της παραλιακής να δουν πως φεύγουν τα λουλούδια και ποιοι τα ρίχνουν....<br />ας πάνε μια επίσκεψη στα χιλιάδες ινστιτούτα ομορφιάς και αισθητικής που στριμώχνονται οι κυράτσες για να χαρίσουν διακοσαριές € για θεραπείες και laser για να εξαφανίσουν τις πανάδες και το πόδι της χήνας,<br /><br />ας πληρώσουν πρώτα όλοι αυτοί! (και οι υπόλοιποι που δεν αναφέρω για λόγους χώρου και προσωπικής μου ηρεμίας)<br /><br />Και μετά ας τα πάρουν κι από εμάς! ΑΦΟΥ ΟΜΩΣ ΠΡΩΤΑ ΜΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ!<br /><br />Γιατί δεν νομίζω ότι κανείς έχει πειστεί ότι υπάρχει πλάνο. Υπάρχει σίγουρα σχέδιο. Αλλά αυτό δεν είναι σχέδιο σωτηρίας, είναι σχέδιο εθνικής εξόντωσης.<br /><br />Γιατί λεφτά υπάρχουν!<br />Υπάρχουν για να ταϊζουμε και να περιθάλπτουμε δωρεάν εκατομμύρια λαθρομετανάστες που δεν πληρώνουν σε αυτό το ρημάδι το κράτος δεκάρα τσακιστή.<br />Υπάρχουν για να χτίζουμε τζαμί στο Βοτανικό.<br />Υπάρχουν για να ανεχόμαστε το παρεμπόριο που έχει κατακλείσει τα φανάρια,τα πεζοδρόμια και τις πλατείες της χώρας.<br /><br />Μήπως όμως δεν υπάρχει πολιτική βούληση;<br />Μπα, εγώ σε πολλά πράγματα βλέπω ότι υπάρχει και μάλιστα δεν καταλαβαίνει και από αντιδράσεις!<br />Δεν υπολογίζει ας πούμε τις αντιδράσεις των αξιωματικών. Τους απαγορεύει να αναχαιτίζουν ανάμεσα στα 6 και 12 μίλια την ημέρα της εθνικής εορτής των Τούρκων.<br />Δεν υπολογίζει τις αντιδράσεις των Πομάκων της Θράκης. Τους τραβάει ένα Καλλικράτη και μια Δραγώνα και τους αμπαλάρει πεσκέσι στην Αγκύρα.<br />Δεν υπολογίζει την ιστορική αλήθεια και ετοιμάζει Βόρειες Μακεδονίες και άλλα καραγκιοζιλίκια.<br />Και όλα αυτά γίνονται γρήγορα και βιαστικά λες και πρέπει να προλάβουμε, πριν λήξει η σύμβαση, το συμβόλαιο, να βγάλουμε τις υποχρεώσεις μας.<br />Πιο παραγωγική κυβέρνηση δεν έχω δει τις τελευταίες δεκαετίες. Πιο σφιχτό project και πιο στοχοπροσηλωμένο ούτε στους Ολυμπιακούς αγώνες...<br /><br />Και ποια η λύση;<br /><br />Όπου κι αν πάω ακούω ότι "να δούμε πόσο θα αντέξουμε μέχρι να πάρουμε τα καδρόνια και να τους αρχίσουμε στο κυνηγητό..." ή ότι "δεν μπορεί καπου θα ξεσπάσει αυτό και θα ξεσηκωθεί ο κόσμος..." και άλλα τέτοια επαναστατικά. Στο φούρνο, στο βενζινάδικο, στη δουλειά, στην καφετέρια η ίδια συζήτηση.<br />Όμως τελικά πόσο ρεαλιστικό είναι αυτό;<br />Ποιο είναι το ιστορικό προηγούμενο που οι Έλληνες εναντιωθήκαμε μαζικά σε τέτοιες πιέσεις;<br />Πόσο μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού είναι αυτές οι συνειδητοποιημένες, ακηδεμόνευτες και ειλικρινείς λαϊκές εξεγέρσεις;<br />Και ποια τα αποτελέσματά τους σε βάθος χρόνου;<br />Θυμίζω ότι οι πρωταγωνιστές της πιο πρόσφατης είναι τώρα υπουργοί και πισινούχοι...<br />Δεν αισιοδοξώ...<br /><br />Μήπως τότε η λύση έρθει από μια ομάδα φωτισμένων και ανιδιοτελών επαναστατών; Μια ομάδα που θα πάρει τις τύχες μας στα χέρια της; Που θα διώξει το σάπιο κατεστημένο και θα επαναφέρει τη πατρίδα μας στον ίσιο δρόμο;<br />Ωχ, χούντα θυμίζουν τα λεγόμενά μου!<br />Και σε αυτή εδώ την γειτονιά του κόσμου οι χούντες επιβάλλονται από τα Συμφέροντα. Και τα Συμφέροντα μας έχουν ήδη επιβάλει τη χούντα του ΔΝΤ, δεύτερη δεν χρειάζονται (τουλάχιστον όχι ακόμα)!<br /><br />ΆΡΑ;<br /><br />Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα, αυτό το άρα! Άρα δεν υπάρχει συλλογική ελπίδα. Ο Έλληνας θα κάνει αυτό που πάντα ήξερε καλύτερα. Θα κοιτάξει την πάρτη του. Πως θα επιβιώσει ατομικά, πως θα βολευτεί ο ίδιος και σκασίλα του για τους άλλους. Έτσι κατάφερε να μείνει ζωντανός. Κι ας ξέρει πως αυτό δεν τον τιμά. Πως δεν τον δοξάζει. Δεν θα κάνει τίποτα μόνος του. Παρά μονάχα όταν συγκεντρωθεί εκείνη η κρίσιμη μάζα, η μαγιά που θα βάλει τις πρώτες φωτιές,τότε μόνο μπορεί να ενωθεί με το ποτάμι των εξελίξεων. Τότε μόνο θα ξαναγίνει λαός. Μέχρι τότε θα ταξιδεύει με τα υπόγεια ρυάκια της αυτοσυντήρησης και της ατομικότητας.<br /><br />Ουφ, τα 'πα! ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΘΥΜΑΝΑ!<br /><br />Υ.γ. Κι όμως είναι Μάιος! Κι όμως ανθίζουν!Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-56021887958777596252010-05-01T12:13:00.002+03:002010-05-01T12:13:00.176+03:00Κι όμως ανθίζουν<object width="400" height="225"><param name="allowfullscreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><param name="movie" value="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=10111813&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=0&show_portrait=0&color=59a5d1&fullscreen=1"><embed src="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=10111813&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=0&show_portrait=0&color=59a5d1&fullscreen=1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" width="600" height="375"></embed></object><p><span style="font-size:78%;"><a href="http://vimeo.com/10111813">Spring Timelapse - Daffodils and a D90</a> from <a href="http://vimeo.com/jamescarlsson">JC</a> on <a href="http://vimeo.com/">Vimeo</a>.</span></p><br /><br /><span style="font-style: italic; font-weight: bold;font-size:78%;" >(δεξί κλικ εκεί που λέει Vimeo -> Watch this ion Vimeo και μετά HD is on για να ανοίξει για να ανθίσει όλη η οθόνη σου.<br />Καλό Μήνα)</span>Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-50323879621796309862010-04-28T18:42:00.004+03:002010-04-28T18:49:43.306+03:00Εσύ τι θα κάνεις μετά; (end of memory)<span style="font-style: italic;font-family:georgia;font-size:180%;" >Δε θα σου φαίνονταν τόσο ωραίο το χθες,<br />αν δε σε φόβιζε τόσο πολύ το αύριο...</span><br /><br />Στον player ακούτε μια παλιότερη δική μου δημιουργία (από όταν ήμουν ανυποψίαστα δημιουργικός) με τίτλο The End Of Memory<br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" width="470" height="36"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11197485-fd3&new_design=true"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11197485-fd3&new_design=true" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" width="470" height="36"></embed></object>Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-6732639365841059592010-04-17T19:16:00.004+03:002010-04-17T20:00:47.895+03:00Το τραγούδι του μήνα - ΑπρίλιοςΔύσκολη αυτή τη φορά η επιλογή του τραγουδιού του μήνα.<br /><br />Πρώτα μου ήρθε στο μυαλό το τραγούδι του Μπάμπη - Πυξ για να το αφιερώσω στην πρόωρη Βόλτα του Μάνου - Λαξ. Γιατί το δύσκολο πλέον είναι να βρεις...απλές κουβέντες...<br /><br /><img alt="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyLF3A6YYWQCkuIYyp1_h_0lIkDKzi5EJvuFjrjSXhBZiSa_il07CAZHJXMzUEC9OIy2Hvl3qMqATIZIN-vlVCGcAgNTuN4f55IW9La-zpmQG6kH7sTedQ2gu1_ezgLUeR-3mHc2jqlk9o/s320/stokas_volta_covers.jpg" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyLF3A6YYWQCkuIYyp1_h_0lIkDKzi5EJvuFjrjSXhBZiSa_il07CAZHJXMzUEC9OIy2Hvl3qMqATIZIN-vlVCGcAgNTuN4f55IW9La-zpmQG6kH7sTedQ2gu1_ezgLUeR-3mHc2jqlk9o/s320/stokas_volta_covers.jpg" /><br />Απλές κουβέντες πού να βρεις<br />που να τα λένε όλα<br />Λιώνει η αγάπη στη βροχή<br />κι εσύ είσαι μες στην μπόρα.<br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" width="335" height="28"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11083444-80d"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11083444-80d" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" width="335" height="28"></embed></object><br /><br />Στη συνέχεια δεν μπόρεσα να αγνοήσω την άνοιξη που πλέον μας ραμφίζει επίμονα το παράθυρο. Και στα αυτιά μου ταίριαξε με την ανοιξιάτικη και έτοιμη να ανθίσει φωνή της Αρετούλας στο τραγούδι του Δημήτρη Καρρά<br /><br /><img style="width: 295px; height: 221px;" alt="http://img.youtube.com/vi/vahdjrPTNlY/0.jpg" src="http://img.youtube.com/vi/vahdjrPTNlY/0.jpg" /><br /><br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" width="335" height="28"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11083466-d15"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11083466-d15" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" width="335" height="28"></embed></object><br /><br />Μετά πέρασε από το μυαλό μου ότι για τραγούδι του μήνα πρέπει να βάλω εκείνο που ακούω περισσότερο το τελευταίο διάστημα. Εκείνο που έχει διεισδύσει στο dna μου και το σιγοψιθυρίζω μέσα στη μέρα χωρίς καν να το καταλάβω.<br />Και δεν είναι άλλο από το Belle Reve!<br /><br />Our life' s a dream<br />We all check in<br />Our life' s a dream<br />We all check in<br />We live alone<br />we never own<br />just borrow space<br />in this notorious silent place<br />Belle Rêve<br /><span style="font-family:trebuchet ms;"> <span style="font-style: italic;font-size:85%;" >Γραμμένο για την ομώνυμη, βασισμένη σε μονόπρακτα του Τένεσυ Ουίλιαμς θεατρική παράσταση της Ομάδας Τεχνικό, το τραγούδι αποτελεί ιδανικό επίλογο σ' ένα δίσκο γεμάτο αναφορές στο Jacques Demy, τη Nina Simone, το Gregory Crewdson ακόμα και τη Σοφία Βέμπο.</span></span><br /><br /><img alt="http://www.mad.tv/images/uimg/v4/2009/21/__1242988083.jpg" src="http://www.mad.tv/images/uimg/v4/2009/21/__1242988083.jpg" /><br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" width="335" height="28"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11083575-4e5"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11083575-4e5" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" width="335" height="28"></embed></object><br /><br />Αλλά τελικά ρε συ, δεν μπορώ...Θα βάλω αυτό που με ματώνει, αυτό με κάνει να δακρύζω ή να χαμογελό πικρά, αυτό που για μένα κάνει όλη την διαφορά...Venceremos!<br /><br /><img style="width: 460px; height: 345px;" alt="http://i.ytimg.com/vi/ruhxhCILHlQ/0.jpg" src="http://i.ytimg.com/vi/ruhxhCILHlQ/0.jpg" /><br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" width="335" height="28"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11083657-d0e"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=11083657-d0e" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" width="335" height="28"></embed></object><br /><br />Αποκομμένος απ' όλους κι απ' όλα<br />σε μαγεμένη τροχιά<br />πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα<br />τίποτα δε μ' ακουμπά<br />στον παράξενο μου χρόνο<br /><br />Ξέρουμε πως είναι ψέμα<br />μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα<br />να σ' αγκαλιάσω να μ' αγκαλιάσεις<br />να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι<br />να σ'αγαπήσω να μ'αγαπήσεις<br />έστω για λίγο για τοσοδούλι<br />Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά<br />μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά<br />στων προσώπων μας τις ζάρες<br /><br />Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες<br />δίχως καβάντζα καμιά<br />ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας<br />και η ψυχή μου πηδά<br />στου απέραντου τη ψύχρα<br /><br />Θες ν' αγγίξεις την αλήθεια<br />για βγες απ' έξω απ' τη συνήθεια<br />σύρε κι έλα να με λούσεις<br />κι ας είμαι της καθαρευούσης<br />να σ' αγαπήσω να μ' αγαπήσεις<br />έστω για λίγο για τοσοδούλι<br />Δρεπανηφόρα άρματα περνάν<br />στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν<br />ασυγκίνητο σ' αφήνει<br /><br />Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα<br />θωρακισμένε καιρέ<br />με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα<br />σε πλησιάζω ,μωρέ<br />μ' αυταπάτες πια δεν έχω<br /><br />Ξέρουμε πως είναι ψέμα<br />μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα<br />δες θα φτιάχνουμε στιχάκια<br />να περπατάν σαν καβουράκια<br />πλάγια κι ακριβά τα χάδια<br />φως αχνό μες στα σκοτάδια<br />Μ' ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ<br />στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ<br />Venceremos, Venceremos<br /><br /><span style="font-style: italic;">Ευχαριστούμε Νικόλα που υπήρξες δίπλα μας</span>,<br /><span style="font-style: italic;">που μίλησες και πόνεσες για μας,</span><br /><span style="font-style: italic;">που χάθηκες στους λαβύρινθους που έβλεπες γύρω σου</span>,<br />που κουβάλησες το βάρος που ένιωθες στους ώμους σου,<br />με όλα τα λάθη σου,<br />κι όλα τα μαγικά σου,<br /><span style="font-style: italic;">ερήμην μας...<br /></span><span style="font-style: italic;">ερήμην σου...<br /><br /><br /></span>Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-22390064112952247142010-04-11T12:47:00.007+03:002010-04-11T16:22:56.982+03:00Παρεμπόριο Stop! Η πρώτη σοβαρή αντίδρασηΔιάβασα την προηγούμενη Παρασκευή για <a style="font-weight: bold; font-style: italic;" href="http://gataros.blogspot.com/2010/04/stop.html">αυτήν</a><span style="font-weight: bold; font-style: italic;"> </span>την πρωτοβουλία και χάρηκα! Επιτέλους κάποιοι Έλληνες να κάνουν κάτι για να βγούμε από αυτήν την ομηρία της Μαφίας, και του <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_0">Παρεμπορίου.</span> Την ομηρία της οικονομίας μας και την εκμετάλλευση της οικτρής οικονομικής μας κατάστασης για να θησαυρίζουν με την "μαύρη" και την παιδική εργασία κάποιοι <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_1">κανάγιες</span>!<br /><br />Ανησύχησα βέβαια για το τι αντιδράσεις θα συναντούσε. Γιατί ξέρω ότι δεν <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_2">πρόκειτα</span> να εγκαταλείψουν έτσι εύκολα τα <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_3">λαμόγια</span>, την κότα που κάνει τα χρυσά αυγά! Με το ίδιο <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_4">θράσος</span> που εποικίζουν την πατρίδα μας, με το ίδιο <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_5">θράσος</span> θα απαιτήσουν την <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_6">υποδούλωσή</span> μας στις ορέξεις τους.<br />Και δεν έπεσα έξω.<br /><span style="font-style: italic;font-size:78%;" ><a style="font-weight: bold;" href="http://deltio11.blogspot.com/2010/04/blog-post_237.html"><span style="font-size:180%;">Μάχες στο ιστορικό τρίγωνο εν <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_7">έτει</span> 2010 με την ανοχή της <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_8">ΕΛ.ΑΣ.</span></span></a></span><img alt="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvVPOamqVusk-_e6ft4GDcdaBDsfUsihhhYsZH8J5ZyfLwJoLSqASEY_PZra2fUgiEe1fGiqxTBEh-jJniaXngezbT1H9bGZj2uW5JTGZUL4vQacw1ilZpVjIfL5uqfZtpmNx79oWMXqQ/s1600/100410-traymatias%5B1%5D.jpg" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvVPOamqVusk-_e6ft4GDcdaBDsfUsihhhYsZH8J5ZyfLwJoLSqASEY_PZra2fUgiEe1fGiqxTBEh-jJniaXngezbT1H9bGZj2uW5JTGZUL4vQacw1ilZpVjIfL5uqfZtpmNx79oWMXqQ/s1600/100410-traymatias%5B1%5D.jpg" /><br /><br />Δείτε και την <a href="http://www.promitheasblog.com/2010/04/stop.html">ανακοίνωση </a><br />Δείτε και το βίντεο -ντοκουμέντο:<br /><br /><br /><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/dCawROkAZ3w&hl=en_US&fs=1&"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/dCawROkAZ3w&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><br />Ελπίζω αυτή η κινητοποίηση να είναι η πρώτη από μια σειρά δράσεων που εμείς οι πολίτες θα αναλάβουμε για να θέσουμε την πόλη μας και πάλι σε καθεστώς ηρεμίας και ασφάλειας. Και εύχομαι αυτό να γίνει χωρίς να καπελωθεί από κανένα κομματικό μπαϊράκι, με δυναμισμό, <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_9">λεβεντιά</span>, παρρησία και αγάπη για την πατρίδα αλλά ταυτόχρονα χωρίς να να δώσουμε δικαίωμα σε κανένα να επικαλεστεί <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_10">τραμπουκισμούς</span> και βαναυσότητες για να σπιλώσει την δίκαια αντίδρασή μας.Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-79903740417274236752010-04-04T19:08:00.001+03:002010-04-04T19:17:05.990+03:00Εκκλησίες των Ελλήνων του ΚόσμουΑυτές τις μέρες όλοι λίγο πολύ βρεθήκαμε σε κάποια εκκλησία....<br />Μπααα χάλια εισαγωγή!<br /><br />Ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να σε οδηγήσει το σερφάρισμα στο ίντερνετ. Για παράδειγμα έπεσε στα χέρια μου μια μελέτη...<br />Ακόμα χειρότερα!<br /><br />Τελοσπάντων επειδή ακόμα το πασχαλινό αρνάκι δεν έχει επεξεργαστεί πλήρως απ΄τα εντός μου και επειδή στη βράση κολλάει το σίδερο (αυτό και αν δεν κολλάει πουθενά!) θα ήθελα επ αφορμή των ημερών να σας παρουσιάσω (σύντομα όμως,ε;) ένα μέρος από μια πολύ ενδιαφέρουσα <a href="http://www.greekarchitects.gr/index.php?maincat=8&newid=683">μελέτη για την ναοδομία </a>(! ω,ναι!) στον σύγχρονο ορθόδοξο ελληνισμό.<br /><br />Το θέμα που πραγματεύεται η μελέτη είναι η συντηρητικούρα και η προσκόλληση του σχεδιασμού των ναών που χτίζονται ακόμα και σήμερα σε πρότυπα του απώτατου παρελθόντος και η κακοποιητική αντιγραφή τους. Το κομμάτι όμως που εδώ θα σας παρουσιάσω αφορά τις προσπάθειες του ομογενειακού ελληνισμού να ξεκολλήσει από τον νεοβυζαντινισμό που προανέφερα και να χτίσει κάτι που να ταιριάζει περισσότερο στις ανάγκες και την αισθητική της εποχής μας.<br /><br />Και θα σας το παρουσιάσω με την βοήθεια PowerPoint (!) έτσι για να τιμήσω την πολυδιαφημισμένη "Νίνα" (που είναι by far πιο αποδοτικιά) με την ελπίδα να μην έληξε η σύμβασή της και την κέρδισε η τέχνη της σουβλιστικής!<br /><br /><span style="font-style: italic;font-size:85%;" >Σημείωση: Πριν δείτε την παρουσίαση βάλτε και το κάτωθι κομματάκι να παίζει που ταιριάζει ...ταμάμ!</span><br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" width="470" height="36" id="divplaylist"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=10967340-29f&new_design=true" /><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=10967340-29f&new_design=true" width="470" height="36" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer"></embed></object><br /><br /><br /><div><h3 style="padding: 0px; margin: 3px;"><a href="http://www.authorstream.com/Presentation/aSGuest42134-363769-naodomia-omogenwn-entertainment-ppt-powerpoint/" target="_blank" style="">Ναοδομία Ομογενών<br /></a></h3><object id="player" width="425" height="354"><param name="movie" value="http://www.authorstream.com/player/player.swf?p=363769_634059731902900000"><param name="allowfullscreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="http://www.authorstream.com/player/player.swf?p=363769_634059731902900000" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="650" height="500"></embed></object><div style="font: 11px arial;"><a href="http://upload.authorstream.com/multipleupload/" target="_blank"><br /></a></div></div>Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-64241119397427261562010-03-28T12:27:00.006+03:002010-04-02T14:19:54.483+03:00Μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι<img alt="http://img.pathfinder.gr/clubs/images/31/274431/67.jpg" src="http://img.pathfinder.gr/clubs/images/31/274431/67.jpg" /><br /><br />Με αυτήν την ανάρτηση θα σας αφήσω για τις ημέρες του Πάσχα και θα σας ευχηθώ να περάσετε όσο πιο καλά μπορείτε γιατί όλοι (άλλος λίγο-άλλος πολύ) μας ερχόμαστε από μια δύσκολη περίοδο και πρέπει να πάρουμε δυνάμεις για να αντιμετωπίσουμε τη συνέχεια που δεν προβλέπεται και ιδιαίτερα ευκολότερη.<br /><br />Όμως,<br /><br />επειδή δεν μπορώ να αποδεχτούμε τις "ψυχολογικές επιχειρήσεις" και τα "τρομοκρατικά χτυπήματα" που η καθημερινότητα μας επιφυλάσσει,<br />επειδή δεν πρόκειται να καμφθούμε από τα όσα καθημερινά μας τριβελίζουνε το μυαλό τα Μέσα,<br />επειδή δεν υπάρχει περίπτωση να μην επωφεληθούμε από την ανάταση της Ανάστασης και της Ελληνικής Λαμπρής (φύγετε για το χωριό από σήμερα- δεν θα το μετανιώσετε!!!)<br />και επειδή έχει έρθει οριστικά και για τα καλά η Άνοιξη...<br /><br />θα σας αφήσω με ένα μικρό κάτω απόσπασμα από τη συλλογή του Οδυσσέα Ελύτη, Mικρός Ναυτίλος που μιλάει για τα αγαπημένα μου θέματα: τα μαθηματικά, την ποίηση, την ζωή και την Ελλάδα:<br /><br /><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">T' ανώτερα μαθηματικά μου τα έκανα στο Σχολείο της θάλασσας. Iδού και μερικές πράξεις για παράδειγμα:</span><br /><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">(1) Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν</span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;"> </span><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που ση</span><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">μαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.</span><br /><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">(2) Tο γινόμενο των μυριστικών χόρτων επί την αθωότητα δίνει πάντοτε το σχήμα κάποιου Ιησού Xριστού.</span><br /><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">(3) H ευτυχία είναι η ορθή σχέση ανάμεσα στις πράξεις (σχήματα) και στα αισθήματα (χρώματα). H ζωή μας κόβεται, και οφείλει να κόβεται, στα μέτρα που έκοψε τα χρωματιστά χαρτιά του ο Matisse.</span><br /><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">(4) Όπου υπάρχουν συκιές υπάρ</span><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">χει Ελλάδα. Όπου προεξέχει το βουνό απ' τη λέξη του υπάρχει ποιητής. H ηδονή δεν είναι αφαιρετέα.</span><br /><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">(5) Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη σε τόσο ίσες δόσεις που δεν μένει στο τέλος παρά η αλήθεια.</span><br /><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">(6) Κάθε πρόοδος στο ηθικό επίπεδο δεν μπορεί παρά να είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την ικανότητα που έχουν η δύναμη κι ο αριθμός να καθορίζουν τα πεπρωμένα μας.</span><br /><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">(7) Ένας «αναχωρητής» για τους μισούς είναι, αναγκαστικά, για τους άλλους μισούς, ένας «Ερχόμενος».<br /><br /></span><br /><blockquote></blockquote><br /><br /><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/m9faZU04ffs&hl=en_US&fs=1&rel=0&color1=0x006699&color2=0x54abd6"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/m9faZU04ffs&hl=en_US&fs=1&rel=0&color1=0x006699&color2=0x54abd6" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object>Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-590900129187993952010-03-27T13:02:00.007+02:002010-03-27T21:27:21.291+02:00ΑποπροσανατολίστηκαΠολύ περίεργο αυτό το θέμα με τα συνθήματα που (τάχα) είπαν τα<span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">ΟΥΚ</span> (του <a href="http://kivernitis.blogspot.com/2010/03/blog-post_1871.html">Λιμενικού</a> κιόλας) στην παρέλαση προχτές...Απ' όπου και να το πιάσεις <a href="http://skinious.blogspot.com/2010/03/blog-post_27.html">βρωμάει προβοκάτσια!</a><br />(<a href="http://trelokouneli.blogspot.com/2010/03/blog-post_2960.html">να και τα μεθεόρτια..!</a>)<br />Όσο για την μη παρουσία μηχανοκίνητων και τεθωρακισμένων είναι καλύτερα να μη σχολιάσω γιατί δεν ξέρω αν μπορώ να διατηρηθώ σε κόσμια επίπεδα!<br /><br />Σήμερα στις 8:30 <span style="font-weight: bold;"><span style="font-style: italic;">ΑΝΑΒΟΥΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΦΩΤΑ!</span> </span>Κουραστήκαμε πια από αυτές τις απελπισμένες προσπάθειες κοινωνικής (αυθ)υποβολής. Δεν υπακούουμε σε βλακώδη παραγγέλματα ανθρώπων που γνωρίζουμε το παρελθόν τους και έχουμε καταλάβει πολύ καλά το σκοτεινό μέλλον στο οποίο θέλουν να μας οδηγήσουν!<br />Δεν κατεβάζουμε διακόπτες. Απαντάμε με το (υπεροκοστολογημένο έστω) ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΩΣ!<br /><br />Χρέος, ΑΕΠ, Τρισέ, Ξεσκισέ, ευρωδραχμή... Από προχτές που μας ενέκρινε ο Τρισέ το χαρακίρι μας όλα βαίνουν πια καλώς!<br /><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Μπορούμε να υπερχρεωθούμε</span>, καταστρέφοντας ταυτόχρονα τον κοινωνικό ιστό, τα εργασιακά δικαιώματα, τις ασφαλιστικές προσδοκίες και την ελπίδα ανάσας της εργατικής και υπαλληλικής τάξης...απρόσκοπτα! Και να πανηγυρίσουμε γιαυτό...<br />ΟΥΣΤ ΛΑΜΟΓΙΑ!!!<br /><img alt="http://www.t-one.net/~om/NCTblog/ist2_2771207_dizzy.jpg" src="http://www.t-one.net/%7Eom/NCTblog/ist2_2771207_dizzy.jpg" /><br /><br />Τελείως άσχετο, αλλά κοίταζα κάτι παλιά αποκόμματα εφημερίδων με τρομολαγνικά άρθρα για τις επιπτώσεις της <span style="font-weight: bold; font-style: italic;">κλωνοποίησης</span> (τι θυμήθηκε τώρα...!).Τι θα είχαμε έναν ολόιδιο εαυτό, τι θα βγαίναν εταιρίες που θα μας κλωνοποιούσαν για να πηγαίνει ο κλώνος στη δουλειά και εμείς να καθόμαστε,τι θα φτιάχναν τον τέλειο άνθρωπο, τι θα ανέσταιναν τον Χίτλερ και τον Έλβις...Σενάρια επί σεναρίων. Και βέβαια οι φανατικοί πολέμιοι που θα αντιδρούσαν και θα μας γλίτωνων από όλα αυτά... Το μόνο που έχει γίνει μέχρι στιγμής είναι να τρώμε όλα τα κλωνοποιημένα και γενετικά κακοποιημένα σκατολοϊδια που αγοράζουμε από τα παγκόσμια υπερκαταστήματα και δεν έχουμε ιδέα τι είναι... Κατά τα άλλα καμιά βελτίωση και καμιά καταστροφή!<br /><br />Άκουσα τον καινούργιο δίσκο της Μποφίλιου. Αν και θα ήθελα κάτι πιο βαθύ, πιο σπαρακτικό, πιο αληθινό ακόμα δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι ήταν πολυαναμενόμενος και ανταποκρίθηκε επάξια στις προσδοκίες μου.<br />Πάρε μια γεύση:<br /><br /><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/LQupVS9csok&hl=en_US&fs=1&rel=0&color1=0xcc2550&color2=0xe87a9f"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/LQupVS9csok&hl=en_US&fs=1&rel=0&color1=0xcc2550&color2=0xe87a9f" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><br />Α, διάβασα και αυτό και μου έκανε εντύπωση, ρίχτου μια ματιά! (Δικαίωση Λιακόπουλου πάλι,έτσι....)<a href="http://istorikathemata.blogspot.com/2010/03/blog-post_03.html"> Το απώτατο Ελληνιστικό Ιστορικό παρελθόν της Κίνας</a><br /><br />Και δεν άφησα την ευκαιρία να πάει χαμένη και χάζεψα την πόλη μου μέσα από την συλλογή του <a href="http://athensville.blogspot.com/2010/03/e.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+Athensville+%28athensville%29&utm_content=Google+Reader">AthensVille</a><br /><br /><br />Υ.γ.1 χρόνια πολλά σε ένα από τα πιο αγαπημένα μου ιστολόγια και σε μια από τις πιο πολύτιμες παρουσίες (για μενα τουλάχιστον) στην ιστοχώρα! Στη <a href="http://melitilexeis.blogspot.com/">Μελίτη μας!</a><br /><br />Υ.γ.2 αν υποψιαστώ οτι θα χάσουμε το νταμπλ από Ατρόμητο, Ηρακλή, ΠΑΣ και Άρη ....θα κλειστώ στο Βατοπέδι!Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-2269115231940710032010-03-22T20:10:00.002+02:002010-03-22T20:10:00.301+02:00Περιρρέουσα ΑτμόσφαιραΌσο μεγαλώνω (δες και προηγούμενη ανάρτηση) νομίζω ότι παρατηρώ πράγματα και αλλαγές που πριν από κάποιο καιρό θα τις απέκλεια.<br />Νομίζω όμως ότι δεν είμαι εγώ που χάνω τον εαυτό μου. Απλά έχω μάθει να ξεχωρίζω καλύτερα την ουσία και να μην "μπερδεύομαι" από τα ..."παραπλέυρως"!<br /><br />Και βρήκα και παράδειγμα για να σου δώσω να καταλάβεις.<br />Θα κάνω ανάρτηση το Billy Jean του Μιχαλάκη του Τζάκσον!<br />Χαρακτηριστικό παράδειγμα κομματιού που σιχαίνομαι ακόμα και το ρεφραίν. Ειδικά τόσο που έχει πολυπαιχτεί τελευταία το αλλάζω αμέσως μόλις μπει η εισαγωγή. (δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με τον ...συχωρεμένο)<br /><br />Δες το όμως έξω από όλον αυτόν τον συρφετό.<br />Άκουσε το σε μια άλλη εκτέλεση, με μια άλλη ματιά που του διώχνει την θολούρα και το υφάκι. Ξέχνα την περιρρέουσα ατμόσφαιρα...<br /><br />Και ίσως αυτήν του την εκδοχή την αγαπήσεις κι εσύ όπως άρχισα να την αγαπώ κι εγώ.<br /><br /><object width="500" height="405"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/7E3QJP7jKv8&hl=en_US&fs=1&color1=0x006699&color2=0x54abd6&border=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/7E3QJP7jKv8&hl=en_US&fs=1&color1=0x006699&color2=0x54abd6&border=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="500" height="405"></embed></object>Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-59965813449043915322010-03-17T10:43:00.015+02:002010-03-25T16:01:22.801+02:00Ποιητών Διαβούλευσις: Τελετές ΕνηλικίωσηςΓια άλλη μια φορά σας προσκαλώ σε μια από τις πιο αγαπημένες μου στήλες σε αυτό το ιστολόγιο.<br />Στη στήλη που ανοίγουμε όλοι τις καρδιές και το μυαλό μας και γράφουμε λόγια χρωματιστά και σκέψεις, για δυό λέξεις ή μια φράση ζητάει όσα της αναλογούν...<br /><br /><img alt="http://api.ning.com/files/iGAB5ytSM1720vNeWsfBkl9ntPKCttop*LmqMxuIrcIx4C6ice8EmC8-RmE1Nhw9Ez01SrZPrXYY6y0WQqzGt3753YSvGlen/poetry.gif" src="http://api.ning.com/files/iGAB5ytSM1720vNeWsfBkl9ntPKCttop*LmqMxuIrcIx4C6ice8EmC8-RmE1Nhw9Ez01SrZPrXYY6y0WQqzGt3753YSvGlen/poetry.gif" /><br /><br />Περιμένω λοιπόν τη συμβολή σας για να "εξημερώσουμε" τη φράση:<br /><br /><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">"Τελετές Ενηλικίωσης"</span></span><br /><br />Γλυκές ή πικρές, απότομες ή πιο αργές από την βασανιστική κλεψύδρα της αναμονής, οριστικές ή περαστικές, "τελετές" που μας κάνουν να γυρίσουμε σελίδα ή απλά επιβεβαιώνουν τον αμετάκλητο δεσμό με το παιδί που υπάρχει μέσα μας...<br /><br />Για να δούμε λοιπόν, τι έχετε εσείς να πείτε...<br />Παρακαλώ...<br /><br />"Μικρούλι ήσουν μια σταλίτσα, όταν στην αγκαλιά μου σ΄έφεραν την άλλη μέρα που σε γέννησα. Με κοίταζες με μισάνοιχτα τα θολά ματάκια σου που προσπαθούσαν να γνωρίσουν την γυναίκα που 9 μήνες σε είχε μέσα της. Το ίδιο αναγνωριστικό ύφος είχε και η δική μου η ματιά πάνω σου! Ήταν η ημέρα που με ενηλικίωσες, και μούδωσες τον ρόλο της μητέρας!Ήμουν μόλις 23 χρονών..."<br /><div style="text-align: right;"><a href="http://www.blogger.com/profile/05753577102027990801"> Kariatida 62</a><br /><br /><div style="text-align: left;">Ημέρα της ενηλικίωσης λοιπόν...<br />Είχα σταθεί ώρες πάνω από κάποια φιλοσοφική φράση που έλεγε: "Ενηλικιώνεται κάποιος πραγματικά, όταν χάσει τους γονείς του. Τότε συνειδητοποιεί ότι δεν είναι πια παιδί".<br />Πικρή φράση αλλά νομίζω απόλυτα αληθινή...<br />Εγώ θα πρόσθετα ότι, ένιωσα ενήλικη, όταν για πρώτη φορά, οι γονείς μου, χρειάστηκαν τη βοήθειά μου και τη στήριξή μου σε κάτι...<br /><div style="text-align: right;"><a href="http://www.blogger.com/profile/06623195540737646995">Μελίτη</a><br /><br /><div style="text-align: left;">Τελετή ενηλικίωσης, μια μετάβαση από το πριν στο "τώρα", το πιο πραγματικό...Μετάβαση στη γυμνή αλήθεια. Εκεί που είσαι μόνος. Το πρώτο συμβάν που αντιμέτωπίζεις μόνος, χωρίς να ξέρουν οι άλλοι, χωρίς να μπορείς να το μεταφέρεις. Πόδια που στέκονται χωρίς βοήθεια, ισορροπία που οφείλεις να βρεις και να κρατήσεις... Μεγαλώνεις, και για πρώτη φορά είσαι εσύ κι η ζωή σου, η ζωή σου κι εσύ, οι δυο σας, μόνο...<br /><div style="text-align: right;"><a href="http://www.blogger.com/profile/14511516274309903950">Πρωτόπλαστη</a><br /><br /><div style="text-align: left;">Τελετές ενηλικίωσης. Άλλοτε σπουδαίες και στομφώδεις, άλλοτε καθημερινές και αθόρυβες που χαράζουν όμως σαν σκληρό διαμάντι την ανυποψίαστη ψυχή μας.<br />Να ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου και να βρίσκεις λογαριασμούς στ' όνομά σου (που σου φαίνεται και βουνό να τους πληρώσεις),<br />να νοιάζεσαι μήπως τη νύχτα βρέξει για να μαζέψεις τα ρούχα,<br />να παίρνεις τηλέφωνο τους γονείς να δεις αν τους χάλασε τα φυτά η κακοκαιρία,<br />να σε παίρνουν εκείνοι και να βιάζεσαι να τους κλείσεις,<br />να μην κατεβάζεις τα σκουπίδια (ειδικά όταν σε πιάνει το παράπονο ότι δεν βρίσκεται άλλος να το κάνει αυτό για σένα)<br />να ακούς συζητήσεις στο γραφείο από συναδέλφους για τα μικρά τους και τα σχολειά τους και τα φροντιστήρια τους και να νιώθεις ακόμα πιο πολύ παιδί<br />να σε νοιάζουν τα φορολογικά και τα ασφαλιστικά<br />να έχεις αγοράσει καινούργιο παιχνίδι εδώ και μια βδομάδα για το Playstation και να μην το έχεις ακόμα ανοίξει...<br />(η λίστα δεν -θα μπορούσε να- είναι εξαντλητική, η ζωή καμιά φορά όμως είναι).<br />Το ερώτημα δεν είναι (πλέον) αν μπορούμε να το αποφύγουμε. Αυτό είναι το τίμημα. Το έπαθλο όμως...ποιό είναι;;;;<br /><div style="text-align: right; font-style: italic;"><br /><div style="text-align: left;">(plus) ...το να βλέπεις την ομάδα σου να ισοπεδώνει τον μεγάλο (κατ' ευφημισμό) αντίπαλό της, αλλά να χάνει και -ενώ θέλεις να τα σπάσεις όλα- να παραδέχεσαι ότι "έτσι είναι η μπάλα!"<br /><div style="text-align: right;"><span style="color: rgb(255, 204, 102);">Καημός</span><br /></div><br /><br />Να ξυπνάς με το άγχος οτι θα αργήσεις στο γραφείο, οτι πρέπει να πληρώσεις το λογαριασμό πριν να λήξει, οτι καλό είναι να περάσεις να πεις μια καλημέρα στη μαμά και το μπαμπά γιατί μεγαλώνουν και δεν ξέρεις ποτέ τι γίνεται και προχθές παραπονούνταν οτι πονάνε τα χέρια τους...<br />Μεγαλώνεις και όταν κοιτάς στον καθρέφτη βλέπεις το πρόσωπο του παιδικού σου ήρωα...όταν χρόνια πρίν μονολογούσες οτι θα κατακτήσεις τον κόσμο μεγαλώνοντας και τώρα αναρωτιέσαι αν έχεις ακόμα το χρόνο και την διάθεση και την ικανότητα...<br />Κι όμως πάντα μεγαλώνουμε και κάθε στιγμή είμαστε λίγο μικρότερο από οσο θα είμαστε λίγα δευτερόλεπτα μετά...<br /><div style="text-align: right;"><a href="http://www.blogger.com/profile/00070495208924545610">OneHappyDot</a><br /><br /><div style="text-align: left;">Αν και είχε προηγηθεί τελετή γάμου εντούτοις ένιωθα ακροατής στο γάμο μου.Νόμιζα δεν ήταν δικός μου κάποιο όνειρο ζούσα.Όταν μετά κάποιους μήνες κρατούσα το νεογέννητο γιο μου ένιωσα φοβερή ευθύνη απέναντι στ'αδύνατο πλάσμα που ζητούσε τα πάντα απο μένα και'γω μόνο 18χρονών ούτε καν ενήλικη!<br /><div style="text-align: right;"><a href="http://www.blogger.com/profile/05575072982963348160">Zoyzoy</a><br /></div></div></div><br />Θα ήθελα να μείνω μικρή. Θα ήθελα να σταματήσω το χρόνο. Να μπορούσα να πάρω ένα μαγικό κατσαβιδάκι και να επέμβω λίγο στην μηχανή του χρόνου. Οι δείκτες του ρολογιού να πάψουν να γυρίζουν. Να τον γυρίσω σε παιδικές στιγμές, σε παραλίες ονειρικές, όταν η έννοια μου ήταν τα κουβαδάκια μου και το να χτίζω κόσμους στην άμμο, έπειτα να τους διαλύω μόνη μου και μετά να ξεκαρδίζομαι στα γέλια..<br />Η ενηλικίωση έρχεται και σε ταρακουνά. Σου φανερώνει πως η ζωή κάποιες φορές είναι ένα παιχνίδι με στημένους όρους, με προκαθορισμένες κινήσεις.. και εσύ αισθάνεσαι ως ένα απλό πιόνι.. που θέλοντας και μη, εντάσσεται… και αναγκάζεσαι να «πληρώσεις».. Η ενηλικίωση σχεδόν ποτέ δεν είναι πονόψυχη μαζί σου. Γεμάτη ευθύνες, υποχρεώσεις και όταν σκουραίνουν τα πράγματα, με αδιέξοδα, χρέη μαζεμένα, που άλλοι τα έφαγαν, εσύ όμως θα τα επωμιστείς..<br /><div style="text-align: right;"><a href="http://www.blogger.com/profile/05976590480161970042">Roadartist</a><br /></div></div></div></div></div></div></div></div></div>Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-90327029417520375202010-03-13T11:23:00.002+02:002010-03-13T11:51:59.058+02:00Έχει καταντήσει αηδία αυτός ο ΠλέσσαςΦαντάζομαι την εξής σκηνή:<br /><br />Ο Πλέσσας (ο Μίμης ντε) ταξιδεύει με το αεροπλάνο.<br />Το αεροπλάνο είναι γεμάτο από κόσμο που όμως -τι έκπληξη- δεν έχει πάει εκεί για τον Πλέσσα (!) αλλά για άλλη υπόθεση.<br />Ο Πλέσσας κάθεται ταπεινός και σεμνός σε μια ουράνια νιρβάνα στο κάθισμά του. Κάποια στιγμή η αεροσυνοδός αφού περάσει με τη σειρά από όλους τους επιβάτες φτάνει μπροστά στον Πλέσσα και τον ρωτάει: "Tea or coffee???"<br />Τότε ο μεγάλος μας μουσουργός ενώνει τις παλάμες σε μια στάση ικεσίας και ευγνωμοσύνης για την απέραντη τιμή (!!) και κοιτάζει εκστατικός την αεροσυνοδό.<br />Εκείνη έκπληκτη από το μονόπρακτο προσπαθεί να διατηρήσει ένα χαμόγελο ψυχραιμίας και τον ξαναρωταει: "Tea or coffee???"<br />Μετά την δεύτερη ερώτηση και με δάκρυα στα μάτια από τη συγκίνηση, ο μακάριος συνθέτης σηκώνεται με αργές κινήσεις απο το κάθισμά του και προχωράει κατά μήκος του διαδρόμου μέχρι το πιλοτήριο.<br />Εκεί στέκεται, γυρίζει προς το μέρος των επιβατών και κάνοντας μια αργή και βαθιά υπόκλιση (και με τις παλάμες πάντα ενωμένες σαν κινέζος μοναχός) μένει γερμένος όση ώρα χρειαστεί για να γευτεί την αναγνώριση, το χειροκρότημα, την υπέρτατη τιμή!!!<br />Στη συνέχεια και με φωνή τρεμάμενη από την ολύμπια δόξα, θα κάνει μια αναφορά στις γενιές που μεγάλωσαν με τα τραγούδια του και στην εξαιρετική ποιότητα της νέας γενιάς (η οποία του χαρίζει όλη αυτή την αναγνώριση φυσικά) και βέβαια θα συγχαρεί τους διοργανωτές αυτής της κοσμοϊστορικής εκδήλωσης της οποίας αναπόφευκτα και δικαιωματικά ήταν το επίκεντρο.<br /><div style="text-align: left;">Τώρα αν η αεροσυνοδός επιμείνει στο ερώτημά της, ο Πλέσσας ο οποίος δεν έχει τα γυαλιά του μαζί, γιατί φυσικά δεν υπάρχει σκελετός που να μπορεί να αντέξει αυτά που έχουν δει αυτά τα μάτια(!), θα βγάλει ένα χαρτί από ένα φάκελο και θα ζητήσει από κάποιον από τους επιβάτες να ανακοινώσει το αποτέλεσμα!<br /><br /></div><br />Υ.γ.1 ...ψιλοκόβουμε τον μαϊντανό...<br />Υ.γ.2 ...αν και δεν χρειαζόνταν τόση προσπάθεια καθώς ο μεγάλος μας μουσουργός έλαβε την τιμή που απαιτούνταν βραβεύοντας τον ....Αλκαίο!!!<br />Υ.γ.3 ...ναι δεν είχα τίποτα καλύτερο να κάνω χθες βράδυ από το να δω το καραγκιοζιλίκι για την γιουροβίζιονΓ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-42382296511118224162010-03-09T09:38:00.015+02:002010-03-09T16:02:18.727+02:00Τοτέμ της πόληςΕίσαι στο αυτοκίνητο. Οδηγείς. Περνάς από μπροστά τους. Άλλοι έρχονται κοντά σου και κάτι προσπαθούν να επικοινωνήσουν, άλλοι στέκουν απρόσιτοι -στον κόσμο τους- και τραβάνε το βλέμμα σου. Είναι οι άνθρωποι της πόλης, αυτοί που στέκαν σαν τοτέμ στα πεζοδρόμιά της πριν η μαφία των φαναριών αναλάβει το εμπόριο επαιτείας και τους διώξει από τα "στέκια" της. <span style="font-style: italic; font-weight: bold;"><br /><br />Ο βιολιστής της Κατεχάκη.</span><br />Τον έβρισκες στο φανάρι που έπιανες την Κατεχάκη από Ηλιούπολη. Με τον μάλλινο σκούφο, τα άσπρα μακριά μαλλιά και τα κιτρινισμένα γένια. Και το βιολί του. Δεν έπαιζε καλά. Ερχόνταν όμως πάντα στο παράθυρό σου να γρατσουνίσει τις χορδές του. Που προοδευτικά μειώνονταν. Και κάθε χορδή που έσπαγε μετέτρεπε το βιολί σε μια ακόμα παραφωνία της φασαρίας της πρωινής αυτοκινητοπομπής που σκαρφάλωνε την ανηφόρα για τις γραφειομάντρες της Κηφισίας. Μέχρι που έσπασαν όλες οι χορδές και κρατούσε το βιολί του σαν Σταυρό. Και όταν του είπα κάποτε ότι αφού δεν έχει χορδές γιατί επιμένει μου απάντησε: "Πριν ζητιάνευα για φαϊ, τώρα ζητιανεύω για χορδές."<br /><br /><img alt="http://frozenaperture.files.wordpress.com/2008/02/violin.jpg" src="http://frozenaperture.files.wordpress.com/2008/02/violin.jpg" /><br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;">Ο προσκυνητής της Υμηττού.</span><br />Τον βλέπεις τα πρωινά της Κυριακής (νωρίς κατά τις 9) να στέκεται στη γωνία της Υμηττού μετά τη Φορμίωνος (ξέρεις εκεί στην καφετέρια). Στέκεται σε στάση δέησης, ακίνητος με τα χέρια ανοιχτά-αντικριστά στο ύψος του κεφαλιού και στραμμένα στον ουρανό. Στέκεται έτσι για ώρα σε αυτόν τον "ακλόνητο χορό της βροχής" απέναντι από τον Άγιο Νικόλαο και περιμένει... Περιμένει να εισακουστεί...<br /><img alt="http://www.manchesterumc.org/images/left-prayer.jpg" src="http://www.manchesterumc.org/images/left-prayer.jpg" /><br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;">Ο δωρικός κίονας της Παναγίτσας</span><br />Τον βρίσκεις στο φανάρι της Παναγίτσας στο Μπραχάμι πριν βγεις στην Βουλιαγμένης. Απογεύματα, αργίες, μέρες με κρύο και βροχή. Όποτε δεν τον διώχνει η μαφία των ασεβών λαθροπωλητών. Ξερακιανός, αμίλητος διακριτικός. Με μια πορτοκαλί σακούλα Ατλάντικ που έχει μέσα χαρτομάντηλα. Στέκεται κοντά στο παράθυρο για να τον δεις, σου δείχνει την πραγμάτια του αλλά ποτέ δεν σε πιέζει. Μην προσπαθήσεις να του δώσεις περισσότερα από όσα έχει κοστολογήσει το εμπόρευμά του. Μην προσπαθήσεις να του αφήσεις λεφτά χωρίς να πάρεις χαρτομάντηλα. Δεν δέχεται. Δεν δέχεται να προσβάλλεις την αξιοπρέπειά του. Και έτσι δεν σε αφήνει να προσβάλλεις και την δική σου...<br /><br /><img alt="http://www.frankenhoehe.de/images/statue.jpg" src="http://www.frankenhoehe.de/images/statue.jpg" /><br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;">Ο κ.Μιγιάγκι του ΗΣΑΠ στα Κάτω Πατήσια<br /></span>Από τις πιο περίεργες φιγούρες της πόλης. Δεν είναι ζητιάνος. Ούτε θέλει κάτι από σένα. Αλλά όποιος χρησιμοποιεί τον ΗΣΑΠ στα Κ. Πατήσια ξέρει ότι στην πλατειούλα από πάνω, πολλά πρωινά είναι ένας περίεργος γκριζομάλης, γύρω στα 60 που φοράει φόρμα γυμναστικής και συνήθως και καπελάκι και κάνει τις ασκήσεις του. Θα τον δεις πάντα να είναι απόλυτα συγκεντρωμένος, να κάνει ζέσταμα, διατάσεις, κινήσεις καράτε και ότι άλλο προστάζει η ρυθμική μουσική που (σίγουρα) θα παίζει στη διαπασών μέσα στο κεφάλι του. Και να αποτελεί παράξενο θέαμα για τους Πακιστανούς που ξημερώνουν στα παγκάκια της πλατείας.<br /><img alt="http://farm4.static.flickr.com/3248/2326633722_57fdd8372f.jpg" src="http://farm4.static.flickr.com/3248/2326633722_57fdd8372f.jpg" /><br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;">Ο τροβαδούρος των ΚΤΕΛ</span><br />Τον έβρισκες πιο παλιά στα ΚΤΕΛ στη Λιοσίων. Ντυμμένος συνήθως με μια μακριά καμπαρντίνα και με μια μεγάλη τσάντα στον ώμο. Ερχόνταν με ένα cd στο χέρι και σου πρότεινε να αγοράσεις "καλό λαϊκό". "Για καλό λαϊκό" επαναλάμβανε και αν έστρεφες το βλέμμα σου προς αυτόν ερχόνταν πιο κοντά και σου ανέλυε πως ο ίδιος έβγαλε μόνος του αυτό το cd και πόσο παρότι είχε την φωνή την γνήσια τη λαϊκή, οι εταιρίες και τα κυκλώματα τον είχαν στην απέξω. Με 20€ στην αρχή 15 και 10€ προς το τέλος σου χάριζε ένα φάλτο άλλοθι απέναντι στην πλύση εγκεφάλου και τις playlist των ραδιοφώνων (και ας μην είχε ιδέα για όλα αυτά) και την αίσθηση του ανιχνευτή ταλέντων σε ένα ιδιότυπο greek idol. Ποτέ δεν υπέκυψα στον πειρασμό και ούτε είδα και κανέναν άλλον να αγοράζει. Μόνο κάποιοι επιβάτες (άντρες κυρίως, γύρω στα 50) του πιάναν την κουβέντα, παίρναν το δισκάκι στα χέρια τους και το περιεργάζονταν αλλά τελικά του το επέστρεφαν χτυπώντας τον συμπονετικά στον ώμο, λέγοντάς του φαντάζομαι δυό λόγια "κατανόησης" μεν αλλά δεν...<br /><br /><img alt="http://deuced.net/wp-content/uploads/2007/08/old-bus1.jpg" src="http://deuced.net/wp-content/uploads/2007/08/old-bus1.jpg" /><br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" width="335" height="85" id="divplaylist"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=10709541-5e0" /><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=10709541-5e0" width="335" height="85" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer"></embed></object>Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-79753916822856911862010-03-03T17:31:00.008+02:002010-03-07T12:22:48.522+02:00Δύσκολα Ταξίδια<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhazj5AX-Ibih87H5azKB54teOwKAihwbHVELetC-d0OJSA-y9ponJBU0-PZ0aL8U3Rh1ubCWaHoZs50NDUdIZPus5TXbnWDIXuMUA-xg1FZIa82Yrkqwvt8LuGBzUXOGQR4LBPvXVLcfA/s1600-h/red.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhazj5AX-Ibih87H5azKB54teOwKAihwbHVELetC-d0OJSA-y9ponJBU0-PZ0aL8U3Rh1ubCWaHoZs50NDUdIZPus5TXbnWDIXuMUA-xg1FZIa82Yrkqwvt8LuGBzUXOGQR4LBPvXVLcfA/s400/red.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5444433747216503314" border="0" /></a><br />Δύσκολες μέρες...μέρες ταξιδιού<br /><br />Ο παππούς Καημός "έφυγε"...<br />Μεγάλος στα χρόνια, μεγάλος σε όλα του.<br />Ήσυχος, με μόνη έγνοια τη γιαγιά που άφησε πίσω...<br /><br />Ο παππούς Καημός "θα στέκεται πάντα πλάι μας".<br />Μου το υποσχέθηκε και τον εμπιστεύομαι..<br />Και τον χρειάζομαι...<br /><br /> Και εγώ υπόσχομαι να φροντίζω τη γιαγιά.<br /> Γιατί ξέρω ότι σε εμάς πλέον την εμπιστεύτηκε .<br /> Και μας χρειάζεται...<br /><br /><blockquote style="font-weight: bold; font-style: italic;font-family:webdings;"><span style="font-size:130%;"><br /><span style="font-size:180%;">Στον πόλεμο του καθενός μας με τον θάνατο<br />μπορεί να κερδίσουμε πολλές μάχες,<br />αλλά στο τέλος θα είμαστε, αναπόφευκτα, χαμένοι.<br />Όσο χαμένος είναι άλλωστε και ο θάνατος στον πόλεμό του με τη Ζωή.<br />Όσες μάχες κι αν κερδίσει.</span></span></blockquote><br /><br /><br /><br /><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" id="divplaylist" width="335" height="85"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=10647357-8c9"><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=10647357-8c9" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" width="335" height="85"></embed></object><br /><br />Επιτρέψτε μου να βάλω ένα link για τον παππού Καημό από τον Επαναστάτη. Πρόκειται για ένα μικρό διήγημα για εκείνον και την γιαγιά. Οι περισσότεροι από τους παλιούς φίλους θα το ξέρετε. Όμως είναι ο τρόπος μου να τον αποχαιρετίσω...:<br /><a href="http://epanastatis.blogspot.com/2009/05/blog-post.html">ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΑΧΗ</a>Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-17266960983138482652010-02-26T10:48:00.011+02:002010-02-27T13:59:47.182+02:00Τραγούδι του Μήνα: Μάρτιος (οι υποψηφιότητες) (τώρα ελπίζω να ακούς)Επανέρχεται η αγαπημένη σας στήλη (!) "Τραγούδι του Μήνα"! Και μάλιστα αυτη τη φορά πιο διαδραστική από ποτέ! Αυτό το μήνα είστε εσείς που θα επιλέξετε ποιο τραγούδι<b> </b>θέλετε να είναι το τραγούδι του Μαρτίου. Έμπνευση για την προεπιλογή των υποψηφίων αποτέλεσε αυτή τη φορά η επικαιρότητα. <b><br />
Ακούστε και επιλέξτε παρακαλώ, μαζικά!!!<br />
<br />
</b><span style="font-style: italic;">Και οι υποψήφιοι είναι:</span><b><span style="font-weight: bold;"></span><br />
<br />
Ερωτεύομαι μονάχα στην Ελλάδα (Μαριανίνα Κριεζή - Μιχάλης Καπούλας) </b><span style="font-weight: bold;"> </span>από την <span style="font-weight: bold;">Ελένη Δήμου</span>, γιατί πολλά μας τα 'πανε τελευταία για την Ελλαδίτσα μας και χρειάζεται να θυμόμαστε γιατί την αγαπάμε!<br />
<span style="font-style: italic;">"Πως να το πεις,</span><br />
<span style="font-style: italic;"> το μια τσαχπίνα μαυρομάτα,</span><br />
<span style="font-style: italic;"> στα γαλλικά τα σαλονάτα,</span><br />
<span style="font-size: 130%;"><span style="color: #000099; font-style: italic; font-weight: bold;">δε μεταφράζεται ο Καημός γερμανικά..."</span></span><br />
<div style="text-align: center;"><br />
<br />
<img alt="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8O0o_67BklrthSLFbFArfUAVw82FbIEqj_G1rKQqAlqu-Q9fClAc4XzZS2r0KfQwTO4lFeM3TAyvksZcRu563D0jfHyfVszAPacAYk0dINlHEOpDZYKkPkgk8cjrGQWVJIBJHsGNNvy8F/s320/396656.jpg" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8O0o_67BklrthSLFbFArfUAVw82FbIEqj_G1rKQqAlqu-Q9fClAc4XzZS2r0KfQwTO4lFeM3TAyvksZcRu563D0jfHyfVszAPacAYk0dINlHEOpDZYKkPkgk8cjrGQWVJIBJHsGNNvy8F/s320/396656.jpg" /></div><span style="font-weight: bold;"><br />
<br />
<br />
Καϊμακτσαλάν </span><span class="forumtext" style="font-weight: bold;">(Χρήστος Ραζάκος - Θεόδωρος Ανανιάδης)</span><span style="font-weight: bold;">, </span>από τον (αφοπλιστικά ειλικρινή και ελεύθερου φρονήματος) δίσκο των <span style="font-weight: bold;">Χειμερινών Κολυμβητών</span>- 23 κόκκινα φώτα<span style="font-weight: bold;"> </span>για τον επίκαιρο και στίχο:<span style="font-weight: bold;"><br />
</span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="text_black" style="color: #cc0000; font-style: italic; font-weight: bold;">«Άλλοι δεν έχουν που να παν’ – κι άλλοι τραβάν Καϊμακτσαλάν»<br />
<br />
<br />
</span><span class="forumtext"><img src="http://www.musicheaven.gr/html/modules/Splatt_Forums/attachment/7fca1d637af43c8910001108c6c93aa6.0.XEIMERINOI-%20cover%2023%20kokkina%20fota.jpg.atch" style="height: 312px; width: 343px;" /></span></div><br />
<span style="font-weight: bold;">Η Παναγία των Πατησίων (Χατζηδάκης- Γκάτσος)</span>, σε εκτέλεση της <span style="font-weight: bold;">Σοφίας Παπάζογλου </span>από τον πολύ γλυκό δίσκο της "Ένα παράξενο Ταξίδι", για τον επίκαιρο στίχο:<br />
<span style="font-style: italic;">Μα εμένα μού'δωσε η ζωή λαχταριστές καμπύλες</span><br />
<span style="font-style: italic;"> που για τους άντρες άνοιγαν των ουρανών τις πύλες</span><br />
<span style="font-style: italic;"> και μού'λεγαν στενάζοντας καθώς με παίρναν πρέφα</span><br />
<div style="text-align: center;"><span style="font-size: 130%;"><span style="color: #006600; font-style: italic; font-weight: bold;">"Εσύ κερδίζεις μάνα μου και κύπελλο Ουέφα"<br />
<br />
</span></span><img alt="http://3.bp.blogspot.com/_WMu_KBcWlyE/Sojmbex_-UI/AAAAAAAAQpQ/ICsbCLSCNS4/s400/%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%82.jpg" src="http://3.bp.blogspot.com/_WMu_KBcWlyE/Sojmbex_-UI/AAAAAAAAQpQ/ICsbCLSCNS4/s400/%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%82.jpg" /></div><br />
<object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=8,0,0,0" width="335" height="85" id="divplaylist"><param name="movie" value="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=10607172-171" /><embed src="http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=10607172-171" width="335" height="85" name="divplaylist" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer"></embed></object><br />
<br />
<form action="http://poll.pollcode.com/4T2" method="post"><table background="http://pollcode.com/images/bg/leather.gif" border="0" cellpadding="2" cellspacing="0" style="background-color: #eeeeee; color: white; font-family: 'Georgia'; font-size: 13px; width: 150px;"><tbody>
<tr><td colspan="2" style="padding: 2px;"><b>Tragoudi tou mina: Martios</b></td></tr>
<tr><td width="5"><input name="answer" type="radio" value="1" /></td><td style="padding: 2px;">Erwteuomai monaxa stin Ellada</td></tr>
<tr><td width="5"><input name="answer" type="radio" value="2" /></td><td style="padding: 2px;">Kaimaktsalan</td></tr>
<tr><td width="5"><input name="answer" type="radio" value="3" /></td><td style="padding: 2px;">H Panagia twn Patisiwn<br />
</td></tr>
<tr><td colspan="2"><br />
<center><input type="submit" value="Vote" /> <input name="view" type="submit" value="View" /></center></td></tr>
<tr><td align="right" bg="" colspan="2" style="color: white;"><span style="color: black; font-size: 78%;">pollcode.com <a href="http://pollcode.com/">free polls</a></span></td></tr>
</tbody></table></form>Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-14549440009314116082010-02-23T18:09:00.005+02:002010-02-24T17:18:12.420+02:00Πάμε για PhD στο σκί! (update)Αναδημοσιεύω ένα άρθρο που διάβασα στην ιστοχώρα και μου δημιούργησε σοβαρό προβληματισμό. Το θέμα είναι από αυτά που δεν πρόκειται να παρακολουθήσετε στα δελτία ειδήσεων των Μέσων Μαζικού Εφησυχασμού.<br />(κανονικά θα το έβαζα ως στην σύνδεσμο στη στήλη "Προσέξτε το" δεξιά αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι ...τα προσέχετε ή ότι έστω τα περισσότερα από αυτά τα διαβάζετε μιας και δεν έχει αναφερθεί ποτέ κανείς εδώ σε κάποιο από αυτά! ; )))<br /><br /><h2>Χειμερινοί αγώνες ή χειμερία νάρκη: απλά μαθηματικά</h2><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; font-style: italic;"><span lang="EL">Αρχίζουμε με την επικαιρότητα: σε λίγες μέρες τελειώνουν οι <span style="font-weight: bold;">χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες</span> που φέτος γίνονται στο μακρινό Βανκούβερ του Καναδά. Σε αυτούς τους αγώνες συμμετέχουν 82 χώρες, ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι το Περού και η Σερβία συμμετέχουν για πρώτη φορά. Κάποιες χώρες δεν ήταν τόσο τυχερές: η ομάδα του </span>luge<span> <span lang="EL">από το Τόγκο δυστυχώς ...τράκαρε στον τελευταίο προκριματικό και δεν πήρε στον Καναδά, ενώ οι δύο υποψήφιοι από το Λουξεμβούργο ήταν και αυτοί άτυχοι, αφού ο ένας τραυματίστηκε λίγες μέρες πριν τους αγώνες, ενώ ο άλλος δεν πέρασε τα όρια της τοπικής Ολυμπιακής επιτροπής (ωιμέ!).</span></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; font-style: italic;"><img src="http://d.yimg.com/i/ng/sp/ap_photo/20100212/all/l4287873.jpg" alt="Η Παναγιώτα Τσακίρη προπονείται στο δίαθλο (Associated Press)" title="Η Παναγιώτα Τσακίρη προπονείται στο δίαθλο (Associated Press)" vspace="3" width="300" align="right" border="2" height="189" hspace="3" /><span lang="EL">Στα καθ’ ημάς: <span style="font-weight: bold;">στείλαμε </span><a style="font-weight: bold;" href="http://en.wikipedia.org/wiki/Greece_at_the_2010_Winter_Olympics" title="Η αποστολή της Ελλάδας στους ΟΑ 2010" target="_blank">7 (επτά) αθλητές</a><span style="font-weight: bold;">, εκ των οποίων δύο ανήκουν στην οικογένεια Τσακίρη, με τον πατέρα να προπονεί και την κόρη</span>, και να αγωνίζονται και οι δύο στο δίαθλο, που νομίζω ότι συνίσταται σε πορεία με πέδιλα στο χιόνι και σκοποβολή σε σταθερούς στόχους (αλλά δεν παίρνω και όρκο). Θα μπορούσαμε να έχουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία εδώ, εφάμιλλη των αδελφών Ανδριανόπουλων στο ποδόσφαιρο ή του αείμνηστου Θανάση Σαραβάκου και του δοξασμένου γιου του, Δημήτρη. Για να δούμε λοιπόν πώς πήγαν οι Τσακιραίοι: ο πατέρας, Αθανάσιος Τσακίρης, ήρθε <a href="http://www.vancouver2010.com/olympic-biathlon/schedule-and-results/mens-20-km-individual_btm020101lE.html" title="20 km δίαθλο" target="_blank">80<sup>ος</sup> σε σύνολο 88 αθλητών</a> στα 20</span>km<span lang="EL">, "μόλις" 9 λεπτά μετά τον πρώτο, και </span><span lang="EL"><a href="http://www.vancouver2010.com/olympic-biathlon/schedule-and-results/mens-10-km-sprint_btm010101hJ.html" title="10 km δίαθλο" target="_blank"><span lang="EL">δεν τερμάτισε στα 10</span>km</a>, ενώ η 19χρονη Παναγιώτα τα πήγε εξίσου καλά, τερματίζοντας </span><span lang="EL"><a href="http://www.vancouver2010.com/olympic-biathlon/schedule-and-results/womens-15-km-individual_btw015101EA.html" title="15 km δίαθλο" target="_blank"><span lang="EL">85<sup>η</sup> σε 86 αθλήτριες στα 15</span>km</a> και </span><span lang="EL"><a href="http://www.vancouver2010.com/olympic-biathlon/schedule-and-results/womens-7.5-km-sprint_btw007101jw.html" title="7.5 km δίαθλο" target="_blank"><span lang="EL">86<sup>η</sup> στις 88 στα 7.5</span>km</a>, ξεπερνώντας και στα δύο αθλήματα την ταλαίπωρη Victoria Padial Hernandez από την Ισπανία, η οποία πάντως φαίνεται να στηρίζεται αρκετά στους <a href="http://www.victoriapadial.com/index.php?option=com_content&task=view&id=5&Itemid=29" title="Χορηγοί της Victorial Padial" target="_blank">χορηγούς</a> της. Σύμφωνα με το <a href="http://www.eox.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=427:2010-02-19-04-53-57&catid=34:2008-11-03-18-42-32&Itemid=55" target="_blank" title="Ανακοίνωση των αποτελεσμάτων">site </a>της Ελληνικής Ομοσπονδίας Χιονοδρομίας (ναι, ναι, έχουμε και τέτοια), "η Γιώτα Τσακίρη έκανε αυτό που μπορούσε με τις δυνατότητες που είχε" (OMG!), ενώ ο "Σάκης δεν είχε καμία τύχη με 5 άστοχες βολές, τα έδωσε όλα, ήθελε μια μεγάλη επίδοση αλλά δε του έκατσε" - δεν του έκατσε!</span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; font-style: italic;">"<span style="font-weight: bold;">Τι σε νοιάζει εσένα;</span>", θα μου πείτε. Προχωρώ δίχως χρονοτριβή: οι εν λόγω δραστηριότητες ανήκουν στην Ελληνική Ομοσπονδία Χιονοδρομίας, η οποία<span style="font-weight: bold;"> </span><a style="font-weight: bold;" href="http://trispodes.blogspot.com/2009/03/2009.html" title="Προϋπολογισμοί αθλητικών ομοσπονδιών για το 2009" target="_blank">επιχορηγήθηκε το 2009</a><span style="font-weight: bold;"> (επί Γιάννη Ιωαννίδη) με 700.000€ (ολογράφως επτακόσιες χιλιάδες ευρώ).</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; font-style: italic;"><span style="font-weight: bold;"></span> <span style="font-size:85%;">Πρόσφατα, ο νυν γενικός γραμματέας αθλητισμού, Πάνος Μπιτσαξής επεχείρησε να κάνει ένα συμμάζεμα της ΓΓΑ και κυρίως να βάλει φρένο στους πακτωλούς των χρημάτων που παίρνουν ομοσπονδίες εξωτικών σπορ, όπως το σόφτμπολ, το κέρλινγκ ή η τσιδαόμπα (ψάξτε το τελευταίο, είναι ενδιαφέρον). Μέρος αυτού του σχεδίου ήταν να χωριστούν τα επιδοτούμενα αθλήματα σε κατηγορίες, ανάλογα με τη σημασία τους και τις επιτυχίες που έχουν φέρει, με τη λογική ότι κάποια αθλήματα θα συνέχιζαν να επιδοτούνται όπως πριν, αλλά με λιγότερα λεφτά, ενώ κάποια, μικρότερου ενδιαφέροντος, θα έπρεπε να στηρίζονται περισσότερο στις δικές τους δυνάμεις, προσελκύοντας ίσως και κάποιους χορηγούς. Η Ελληνική Ομοσπονδία Χιονοδρομίας, λοιπόν, αντιτάχθηκε στην κατάταξη των αθλημάτων της στα «Αθλήματα Ιδιωτικής Πρωτοβουλίας» και «πρότεινε» (ευτυχώς που δεν «απαίτησε», όπως είναι της μόδας) στον υπουργό Π. Γερουλάνο, πολιτικό προϊστάμενο του κ. Μπιτσαξή, την ένταξη στα «Κρατικώς Ενισχυόμενα Αθλήματα» - και την πέτυχε, αναφέροντας ότι η ΕΟΧ «γίνεται μοχλός για την τοπική ανάπτυξη πολλών ορεινών περιοχών της χώρας συμβάλλοντας<span> </span>έτσι στην γενικότερη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη» (υπάρχει και η κατηγορία των αθλημάτων με τοπική σημασία) και ότι «Εκατοντάδες Έλληνες αθλητές έχουν εκπροσωπήσει τη χώρα μας στις Χειμερινές Ολυμπιάδες από το 1936, τα Παγκόσμια πρωταθλήματα και τους αγώνες FIS & IBU (διεθνείς Ομοσπονδίες)»! Να τονίσω σε αυτό το σημείο, ότι σύμφωνα με την <a href="http://www.gss.gov.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2876:2010-01-19-15-42-40&catid=3:2008-04-18-12-49-27&Itemid=64" title="Κατάταξη των αθλημάτων από τη ΓΓΑ" target="_blank">τελική κατάταξη </a>των αθλημάτων, το χαντμπολ, ας πούμε, είναι «άθλημα εθνικής προτεραιότητας», ενώ η άρση βαρών, η πάλη, η πυγμαχία, η ποδηλασία και το τάε κβον ντο, αθλήματα που έχουν φέρει στη χώρα μας ένα σκασμό μετάλλια, κατηγοριοποιούνται απλά σαν «Αθλήματα Εθνικού Αθλητικού Ενδιαφέροντος», το οποίο σημαίνει ότι «η Ελληνική Πολιτεία αναλαμβάνει την υποχρέωση να παρακολουθεί και να διατηρεί το υπάρχον επίπεδο ανάπτυξης αυτών των αθλημάτων», αλλά «η περαιτέρω εμβάθυνση και διάδοσή τους με εφαλτήριο την κρατική χρηματοδότηση επαφίεται στις οργανώσεις των αθλημάτων αυτών». Αξίζει να σημειωθεί ότι το ΚΚΕ, που κατά τα άλλα κόπτεται για την ελλειπή χρηματοδότηση των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και απεχθάνεται μετά βδελυγμίας κάθε συζήτηση για ιδιωτική πρωτοβουλία, κατέθεσε <a href="http://www.atticafreepress.gr/2010/01/21/3559/" target="_blank" title="Ερώτηση ΚΚΕ προς Π. Γερουλάνο">ερώτηση </a>προς τον υπουργό για το "πώς θα αντιμετωπίσει την όλη κατάσταση"!</span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; font-style: italic;">Πού κολλάνε τα «απλά μαθηματικά» που αναφέρω στον τίτλο; Μα, στο <span style="font-weight: bold;">τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με τα 700 χιλιάρικα</span> της ομοσπονδίας σκι στο βουνό, διάθλου, πατινάζ, κλπ. Σύμφωνα με τις υποτροφίες του προγράμματος ΠΕΝΕΔ, ο<span style="font-weight: bold;"> κάθε υποψήφιος διδάκτορας στα Ελληνικά πανεπιστήμια μπορεί να αμείβεται με 700€ μηνιαίως</span> (και πληρώνει και την ασφάλισή του από αυτά) – ο<span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">πότε θα μπορούσαμε μόνο με τα λεφτά αυτά να πληρώνουμε χίλιους μισθούς υποψηφίων διδακτόρων ή αλλιώς 83 (ογδοντα τριών) και κάτι ψιλά για ένα χρόνο. </span></span>Και μη μου πείτε ότι τα λέω μπακαλίστικα, γιατί θα σας αρχίσω με το ρόπαλο του σόφτμπολ!</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify; font-style: italic;">Τέλος πάντων, περί προτύπων τα έχω ξαναπεί. Όπως λοιπόν θα έλεγαν και οι μαθηματικοί, όπερ έδει δείξαι - ή αλλιώς, το παλιό, καλό «μάθε παιδί μου γράμματα» μάλλον αντικαθίσταται από κάτι σαν «πήγαινε παιδί μου Αράχωβα (για σκι)»!</p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; font-style: italic;"><a href="http://www.openscience.gr/el/blog/%CE%BA%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%B6%CE%B7%CF%82/%CF%87%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%AF-%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%AE-%CF%87%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%B7%3A-%CE%B1%CF%80%CE%BB%CE%AC-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC">ΠΗΓΗ</a></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; font-style: italic;">UPDATE:</p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify; font-style: italic;">Θα ήθελα επιπλέον να σημειώσω με αφορμή το πως διαχειρίζονται το δημόσιο χρήμα και την ΑΗΔΙΑ μου για την <a href="http://koukfamily.blogspot.com/2010/02/25.html">απαγόρευση </a>(!) των στρατιωτικών παρελάσεων αρχής γενομένης από την εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου με <a href="http://www.thermopilai.org/content/mas-exapatoun-gia-kostos-ton-parelaseon">δικαιολογία - προπέτασμα καπνού</a><a href="http://www.thermopilai.org/content/mas-exapatoun-gia-kostos-ton-parelaseon"> </a>την εξοικονόμηση χρημάτων! Και σας παραπέμπω στους παρακάτω συνδέσμους για να πάρετε μια ιδέα για το πως το διαχειριζόμαστε και πως το "αξιοποιούμε" το χρήμα που κόβουμε από την πατρίδα, την παιδεία και την επιβίωση των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων.</p><h2 style="font-weight: normal; font-family: georgia; text-align: left;" id="post-6274"><span style="font-size:100%;"><a href="http://ellas2.wordpress.com/2010/02/22/%ce%bc%ce%ba%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%cf%87%cf%81%cf%8e%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%87%cf%81%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82/" rel="bookmark" title="Permanent Link to ΜΚΟ: το χρώμα του χρήματος">ΜΚΟ: το χρώμα του χρήματος</a></span></h2><a href="http://deltio11.blogspot.com/2010/02/blog-post_9994.html">Ο πακτωλός των ΜΚΟ</a>Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-31376353153934149562010-02-19T08:53:00.005+02:002010-02-22T09:38:07.940+02:00Πράσινη ψυχή βαθιά και ΤούμπαΚόντρα σε όλα,<br />κόντρα στη δυναμικότητα του αντιπάλου (20 ματς αήττητοι οι Ρωμαίοι)<br />κόντρα στη ροή του αγώνα (μας "είχαν" τόσο πολύ που ...παραχαλάρωσαν)<br />κόντρα στις ελλείψεις του (αγωνιστικές και ...μεταγραφικές)<br />κόντρα στην απειρία του προπονητή του (αλώνιζαν από δεξιά για 70 λεπτά άσε που το γκόλ ήταν το τρίτο που τρώμε έτσι μέσα σε 4 μέρες)<br />κόντρα στις εξωαγωνιστικές συγκυρίες (πόσο χάρηκα για την τελευταία αγκαλιά, αν και ήθελα και όλε..!)<br />αυτή η ομάδα έδειξε το μοναδικό πράγμα που απαιτούμε να έχει και που τόσο πολύ μας έχει λείψει ...<br /><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">ΨΥΧΑΡΑ!</span></span><a target="_blank" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAYVMCd_KZkZ5xRkf_MHA5Bo7pm1xolFgBB1wr37wVeW5_zRqjJW2OWAYazCe7_DFJFPG09UYXu3rwPgGSt0yMyQ5N9i_XqrEy8argN7zUbmzsHkD3EVoOC1YtQL760E2K8-KqEifNrxc/s1600-h/panhgy.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 276px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAYVMCd_KZkZ5xRkf_MHA5Bo7pm1xolFgBB1wr37wVeW5_zRqjJW2OWAYazCe7_DFJFPG09UYXu3rwPgGSt0yMyQ5N9i_XqrEy8argN7zUbmzsHkD3EVoOC1YtQL760E2K8-KqEifNrxc/s400/panhgy.jpg" alt="" border="0" /></a><br />Και τώρα μπορώ να πω ότι πιστεύω ότι έχει κάποιες ελπίδες πρόκρισης αφού πλέον θα παιχτεί στο ...δικό της γήπεδο. (ταμπούρι-Χάνι της Γραβιάς στη Ρώμη- και αν κάτσει κάτι στην κόντρα). Όσο και αν έδειξαν οι Ιταλοί ότι είναι δυό ..."ποιότητες" πάνω τουλάχιστον τώρα μπορούμε να ελπίσουμε!<br /><br />Αν βέβαια μπορέσουμε να σταθούμε όρθιοι στην Τούμπα! (πόσο κλισέ λογοπαίγνιο πια...! Έλεος!)<br /><br />Υ.γ. δεν θα μπω σε αγωνιστικές αναλύσεις (ξέρω, στεναχωριέσαι) γιατί είμαι ακόμα στη γλυκιά αγκαλιά της νίκης.<br />Υ.γ. 2 <a target="_blank" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikPMc6h54qwritMCA7nU-To-oexA1tDZrUA3KUJhuV5-xCd06M1KD8278tb18RXm78BYHx2wMadcgU4sHPFM4yvngodJPRynAZRjV5erATLDuVzRsqcpUr_lpBGbp93eWhK_taT9fFPLc/s1600-h/sise-panw.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 289px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikPMc6h54qwritMCA7nU-To-oexA1tDZrUA3KUJhuV5-xCd06M1KD8278tb18RXm78BYHx2wMadcgU4sHPFM4yvngodJPRynAZRjV5erATLDuVzRsqcpUr_lpBGbp93eWhK_taT9fFPLc/s400/sise-panw.jpg" alt="" border="0" /></a><br />UPDATE (meta-toumpa): Πλέον μιλάμε για... αυτοκτονικό ιδεασμό...!Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-37474480689768277512010-02-16T19:26:00.003+02:002010-02-16T19:29:05.958+02:00This is Athens! (ανάρτηση εν τω μέσω πυρών και χειροβομβίδων)<div style="text-align: center;"><img alt="http://www.bookmarkcy.com/shop/images/003286.JPG" src="http://www.bookmarkcy.com/shop/images/003286.JPG" />
<br /><div style="text-align: left;">
<br />Αυτές τις μέρες διαβάζω μετά μανίας, ακόμα και στα φανάρια (ξέρω θα προσέχω, μη φωνάζεις) το καταπληκτικό βιβλίο του <a href="http://www.greekbooks.gr/BooksList.aspx?ListType=6&id=68843"><span style="font-weight: bold;">Στίβεν <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_0">Πρεσσφιλντ</span>: "Άνεμοι Πολέμου"</span> </a>που αναφέρεται στον Αλκιβιάδη και τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.
<br /></div></div>Και κάνω κάποιες σκόρπιες σκέψεις.
<br />
<br />Πως για παράδειγμα για τον Πελοποννησιακό πόλεμο ποτέ δεν μας είπαν <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_1">δυό</span> κουβέντες παραπάνω σ' αυτά τα σχολεία που πηγαίναμε.
<br />Δεν μας είπανε για αυτόν τον άντρα, τον Αλκιβιάδη. Για την προσωπικότητα και την ζωή του. Για την Αθήνα της Δημοκρατίας και της Ηγεμονίας, για τη Σπάρτη, για τα χρόνια μετά τα Μηδικά και πριν τον Αλέξανδρο.
<br />Και νομίζω ότι μπορούσαμε πάρα πολλά να διδαχτούμε. Πάρα πολλά.
<br /><span style="font-style: italic;">(το βιβλίο είναι θησαυρός το συστήνω <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_2">ανεπιφύλακτα</span> ίσως το καλύτερο από όλα του κορυφαίου <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_3">Πρεσσφιλντ</span>)</span>
<br />
<br />Σκέφτομαι ακόμα πόσο σημαντικό είναι που μπορεί ένα βιβλίο να μας ξεκολλήσει από αυτή τη <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_4">ραχιτική</span> στάση απέναντι στην οθόνη (τηλεόραση ή υπολογιστής) και να μπει με το έτσι θέλω (και επειδή το αξίζει) στην καθημερινότητά μας.
<br />
<br />Από την άλλη πάλι μου έρχεται στο μυαλό η ταινία 300. Που αν τη συγκρίνουμε με τις υπόλοιπες χολιγουντιανές παραγωγές με "ελληνικό" θέμα μας φέρθηκε και καλά (ούτε <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_5">μπάι</span> Αλέξανδρος, ούτε ο Αχιλλέας στο Δούρειο Ίππο ούτε τίποτα. Με λάθη και υπερβολές βέβαια αλλά... <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_6">ψιλοπράγματα</span>)
<br />Και σκέφτομαι ότι χάθηκε η ευκαιρία και αντί να μείνει ανεξίτηλη σε όλη την ανθρωπότητα η φράση: <span style="font-weight: bold;">"<span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_7">Μολών</span> <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_8">Λαβέ</span>"</span> (δες, θες δε θες, το <a href="http://www.youtube.com/watch?v=i2L1mPSSc4k">βίντεο</a> για να καταλάβεις από γραμματικής συντακτικής και εννοιολογικής πλευράς την πολυπλοκότητα και τη σπουδαιότητά της) έμεινε η βλακώδης εικόνα με τον <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_9">Leo</span> να κλωτσάει τον απεσταλμένο και να του λέει: <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_10">This</span> <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_11">is</span> <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_12">Sparta.</span>..(πόσο λίγο...)
<br />
<br />
<br />Ταυτόχρονα ακούω ότι ένας <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_13">συνάνθρωπός</span> μου, υδραυλικός, πέθανε όταν ξεφόρτωνε υλικά οικοδομής.
<br />Από ανταλλαγή πυρών μεταξύ αστυνομικών και κακοποιών οι οποίοι πέταξαν 6 (ναι έξι!) <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_14">χειροβομβίδες</span>. Και έχουμε και δύο αστυνομικούς τραυματίες.
<br />Δεν θα σταθώ στις εθνικότητες. Όχι αυτή τη στιγμή.
<br />Θα σταθώ στο ότι έγινε λίγο πιο πέρα από τη γειτονιά μου.
<br />Στο <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_15">οτι</span> θα μπορούσα να είμαι εγώ, να είσαι εσύ.
<br />Αλλά μιας και δεν ήμασταν εμείς...
<br />Θα το δούμε το βράδυ στα δελτία, θα <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_16">αηδιάσουμε</span>, θα <span class="blsp-spelling-corrected" id="SPELLING_ERROR_17">κατηγορήσουμε</span>..
<br />Και μετά θα αλλάξουμε κανάλι να δούμε κάτι πιο ελαφρύ γιατί, "μας ψυχοπλάκωσαν πάλι βρε παιδί μου..."
<br />Γιατί η ζωή (για μας) συνεχίζεται. Και πως αλλιώς!
<br />
<br />Στο <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_18">mp</span>3 παίζει ο "καινούργιος" δίσκος του <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_19">Μίλτου</span> <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_20">Πασχαλίδη.</span> Δεν θα πω περισσότερα για αυτόν τον ωραίο αλλά όχι καινούργιο δίσκο καθώς με κάλυψε ο φίλτατος <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_21">Stepas</span> στο καταπληκτικό <a href="http://tragoudistan.blogspot.com/2010/02/blog-post_11.html"><span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_22">ιστολόγιό</span> </a>του. Το μόνο που θα πω είναι ότι μου λείπει πλέον έντονα το γλυκό, μαχητικό, ελληνικό, διεισδυτικό ροκ του <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_23">Μίλτου.</span>
<br />Πως; Και βέβαια σου έχω τραγουδάκι. Και μάλιστα το διαμάντι του δίσκου. Το "όσο βαρούν τα σίδερα" σε εκτέλεση <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_24">Μίλτου</span> και <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_25">Ψαραντώνη.</span> <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_26">Άκουε</span> και ταξίδευε...
<br />
<br /><div style="text-align: center;"><img alt="http://blue-whitegt.com/covers/pasx2010front.jpg" src="http://blue-whitegt.com/covers/pasx2010front.jpg" />
<br /></div><center><p style="visibility: visible;"><object type="application/x-shockwave-flash" data="http://assets.myflashfetish.com/swf/mp3/mff-mixtape.swf" style="width: 300px; height: 185px;" width="300" height="185"><param name="movie" value="http://assets.myflashfetish.com/swf/mp3/mff-mixtape.swf"><param name="quality" value="high"><param name="scale" value="noscale"><param name="salign" value="TL"><param name="wmode" value="transparent"><param name="flashvars" value="myid=44460810&path=2010/02/16&mycolor=343837&mycolor2=222424&mycolor3=42423A&autoplay=true&rand=0&f=4&vol=100&pat=0&grad=false"></object>
<br /><a href="http://www.mixpod.com/playlist/44460810" target="_blank"><img src="http://images.myflashfetish.com/btns/itape/tracks.gif" title="Get Music Tracks!" style="border-style: none;" alt="<span class=" error="" id="SPELLING_ERROR_27" />Music"></a><a href="http://www.mixpod.com/" target="_blank"><img src="http://images.myflashfetish.com/btns/itape/create.gif" title="Create Your Free Playlist!" style="border-style: none;" alt="<span class=" error="" id="SPELLING_ERROR_28" />Playlist"></a><a href="http://www.mixpod.com/ringtones/44460810" target="_blank"><img src="http://images.myflashfetish.com/btns/itape/ringtones.gif" title="Get Ringtones From This Playlist!" style="border-style: none;" alt="<span class=" error="" id="SPELLING_ERROR_29" />Ringtones"></a>
<br /><a href="http://mixpod.com/"><span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_30">Music</span></a> <a href="http://mixpod.com/"><span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_31">Playlist</span></a> <span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_32">at</span> <a href="http://mixpod.com/"><span class="blsp-spelling-error" id="SPELLING_ERROR_33">MixPod.com</span></a></p></center>Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-50062766639355631132010-02-11T20:18:00.018+02:002010-02-11T22:06:09.785+02:00Καρναβάλλοθι και προτάσεις για μεταμφιέσεις<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggHXuecY6sgniaj9ezqI6XstRcpq_8kOyre76YronYX_eTQIg1tGhxFgMb2xr49PF5e4AuKX8fTGmy9KNV3p5dxR8Qb-3HrycHkvzM_N7GkaUntNaKQ9rja2oEu_yMsmssjtS_huej3T0/s1600-h/o+katafronitis.bmp"><img style="width: 470px; height: 353px;" alt="http://blogs.sch.gr/2dimialys/files/2009/02/dsc03143-small.JPG" src="http://blogs.sch.gr/2dimialys/files/2009/02/dsc03143-small.JPG" />
<br /></a>
<br />Αντιπαθώ τις Απόκριες. Από κάθε άποψη!
<br />Μου τη δίνει που πρέπει να γιορτάσουμε για το ότι τάχα θα στερηθούμε το κρέας!
<br />Μου τη δίνει που θεωρείται γιορτή μια μέρα που παραδοσιακό φαγητό είναι η φασολάδα, η λαγάνα και τα νηστίσιμα.
<br />Βαριέμαι πλέον τον χαρταετό!
<br />Και σιχαίνομαι τα κομφετί.
<br />Μην σου πω για αυτές τις παρελάσεις...
<br />Περισσότερο όμως από όλα αντιδρώ στην ιδέα της μεταμφίεσης.
<br />Γιατί δεν μου αρέσει να χρειάζομαι καρναβάλλοθι για να κάνω αυτό που θέλω.
<br />Δεν μου αρέσει να περιμένω τρεις "μασκαρεμένες" μέρες το χρόνο για να πω ότι πιστεύω ή συμπεριφερθώ ελεύθερα.
<br />Και δεν ψάχνω τέτοιες δικαιολογίες για γιορτή και ξεφάντωμα.
<br />
<br />ΌΜΩΣ
<br />
<br />Μιας και στους περισσότερους αρέσει αυτό το έθιμο σκέφτηκα να κάνω κάποιες πρωτότυπες προτάσεις μεταμφίεσης.
<br />Να δανειστώ την πένα του Ανδρέα Λασκαράτου και να αντιγράψω τα σκαριφήματα των χαρακτήρων που διαχρονικά υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία.
<br />Και να σας προτείνω αντί για Μπάτμαν ή βασίλισσα του χιονιού, φέτος να "μεταμφιεστείτε" σε κάποια από όλες αυτές τις σπαρταριστές καρικατούρες. Σε κάποια που είναι τελείως κόντρα σε σας ή ακόμα καλύτερα σε κάποια που νιώθετε ότι σας προσεγγίζει αρκετά αλλά το κρατάτε κρυμμένο μέσα σας!
<br />Άλλωστε είπαμε... τώρα στις Απόκριες είμαστε δικαιολογημένοι σε κάθε... ελευθεριότητα!
<br />
<br />(και αν τολμάς στο σχόλιό σου πες μου και ποιόν διάλεξες...!)
<br />
<br />Ξεκινάμε λοιπόν! <span style="font-size:85%;"><span style="font-style: italic;">(υπενθυμίζω, κάνεις κλικ πάνω στο κείμενο για να ανοίξει σε εικόνα που μπορείς να ζουμάρεις ΟΣΟ θέλεις! Αλλιώς... με βλαστημάς που τα κειμενάκια μου φαίνονται σαν ψείρες!)</span></span>
<br />
<br />Ο αδιάκριτος
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2Vs-yp65os_JiUVGqjmXAw5zbnDpf796xubN4a3GS4le8r4Kwyrlc1xJHY6-tXlCVCYIu4pfS0BylGcD1FY_zrkrERHew4_E_vHd7wDOpTLnJEhaXV53We6F8doldl7e8jJk0g9zhGt0/s1600-h/o+adiakritos.bmp"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 334px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2Vs-yp65os_JiUVGqjmXAw5zbnDpf796xubN4a3GS4le8r4Kwyrlc1xJHY6-tXlCVCYIu4pfS0BylGcD1FY_zrkrERHew4_E_vHd7wDOpTLnJEhaXV53We6F8doldl7e8jJk0g9zhGt0/s400/o+adiakritos.bmp" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5437070270821867026" border="0" /></a>
<br />Ο αποστομωτής
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhac9nY1DLSB4XbKP-T5oSVObeUJtYxSSUkH4ezgwxJg7LidVf8bIYyxfAXiiSRX67T-fd3W8hPY4Dr59SwtZ0Sfp8qJRmucYMKVpsMCwjFBaNX3h_P_JKxwHHmkRu5uprHcDM7pPzASC8/s1600-h/o+apostomwtis.bmp"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 205px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhac9nY1DLSB4XbKP-T5oSVObeUJtYxSSUkH4ezgwxJg7LidVf8bIYyxfAXiiSRX67T-fd3W8hPY4Dr59SwtZ0Sfp8qJRmucYMKVpsMCwjFBaNX3h_P_JKxwHHmkRu5uprHcDM7pPzASC8/s400/o+apostomwtis.bmp" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5437071078514119698" border="0" /></a>
<br />Η ευαίσθητη γυναίκα
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAJFrD49em4xzNQpdHY0AKW0PQuAvmZq1pxs9ofLYwWUOqkuPolcJ12QPd6YGUoDoHPOCqlNADsgtYPaAXBELpXZisVRopb2GRjNdOtgdyvPqc5g2GOhf_I1AEdQtlyOSvoRaxVtRr3J0/s1600-h/h+euais8hth+gunaika.bmp"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 205px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAJFrD49em4xzNQpdHY0AKW0PQuAvmZq1pxs9ofLYwWUOqkuPolcJ12QPd6YGUoDoHPOCqlNADsgtYPaAXBELpXZisVRopb2GRjNdOtgdyvPqc5g2GOhf_I1AEdQtlyOSvoRaxVtRr3J0/s400/h+euais8hth+gunaika.bmp" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5437071705814006946" border="0" /></a>Ο εν καλή πίστει απατημένος θρήσκος
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPZcI4JP7qN288zD-Nx1B1qrHHxQTbgV15MXrjMsnGTkzgJFHaPxofUOHBlJuxhMZ3H34h1_ZZNLmfkwnqZGrj7_oN-u2_zUc0siFRi-aWNOMBfNQBOdrniP9_SmJqme4pRR-KvmQiRN0/s1600-h/o+8rhskos.bmp"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 194px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPZcI4JP7qN288zD-Nx1B1qrHHxQTbgV15MXrjMsnGTkzgJFHaPxofUOHBlJuxhMZ3H34h1_ZZNLmfkwnqZGrj7_oN-u2_zUc0siFRi-aWNOMBfNQBOdrniP9_SmJqme4pRR-KvmQiRN0/s400/o+8rhskos.bmp" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5437072257405203058" border="0" /></a>
<br /><meta equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 10"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 10"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKaterina%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><link rel="Edit-Time-Data" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKaterina%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_editdata.mso"><!--[if !mso]> <style> v\:* {behavior:url(#default#VML);} o\:* {behavior:url(#default#VML);} w\:* {behavior:url(#default#VML);} .shape {behavior:url(#default#VML);} </style> <![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman";} </style> <![endif]--><span style=";font-family:";font-size:12pt;" ><!--[if gte vml 1]><v:shapetype id="_x0000_t75" coordsize="21600,21600" spt="75" preferrelative="t" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" filled="f" stroked="f"> <v:stroke joinstyle="miter"> <v:formulas> <v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"> <v:f eqn="sum @0 1 0"> <v:f eqn="sum 0 0 @1"> <v:f eqn="prod @2 1 2"> <v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"> <v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"> <v:f eqn="sum @0 0 1"> <v:f eqn="prod @6 1 2"> <v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"> <v:f eqn="sum @8 21600 0"> <v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"> <v:f eqn="sum @10 21600 0"> </v:formulas> <v:path extrusionok="f" gradientshapeok="t" connecttype="rect"> <o:lock ext="edit" aspectratio="t"> </v:shapetype><v:shape id="_x0000_i1025" type="#_x0000_t75" style="'width:222pt;"> <v:imagedata src="file:///C:\DOCUME~1\Katerina\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.png" title=""> </v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]--></span>
<br />
<br />Ο Καταφρονητής
<br />
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKZRIhyphenhyphenPt9PGQcO8RqrJ9khYcCrlw6pZ-yQmWFX2Yt-vy7xWBNVZYL-qaaVawaZv7mULm7DwUQ-A7ovuRDS8PNUW21uOJ-M01iApaBy-PpUJ4AyJDG5d9hzBQFCVxKklEwqsVFHXeOip4/s1600-h/o+katafronitis.bmp"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 303px; height: 329px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKZRIhyphenhyphenPt9PGQcO8RqrJ9khYcCrlw6pZ-yQmWFX2Yt-vy7xWBNVZYL-qaaVawaZv7mULm7DwUQ-A7ovuRDS8PNUW21uOJ-M01iApaBy-PpUJ4AyJDG5d9hzBQFCVxKklEwqsVFHXeOip4/s400/o+katafronitis.bmp" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5437073584471844834" border="0" /></a><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggHXuecY6sgniaj9ezqI6XstRcpq_8kOyre76YronYX_eTQIg1tGhxFgMb2xr49PF5e4AuKX8fTGmy9KNV3p5dxR8Qb-3HrycHkvzM_N7GkaUntNaKQ9rja2oEu_yMsmssjtS_huej3T0/s1600-h/o+katafronitis.bmp">
<br /></a>
<br />Ο Κακόγλωσσος
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPn5Un4Fh0YmrlytfXiUDmDtQpkLyZZV0FsI2SPQGyvfPe_-qyWMol94jZtLdHAlGU_oOQBRcvOIm4dkZl2vP57HrQTdx4tdi59N2t2Jrkpobf-U-oZZhgf6J4jcG5QDu3x_t6pk1raMs/s1600-h/o+kakoglwssos.bmp"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 198px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPn5Un4Fh0YmrlytfXiUDmDtQpkLyZZV0FsI2SPQGyvfPe_-qyWMol94jZtLdHAlGU_oOQBRcvOIm4dkZl2vP57HrQTdx4tdi59N2t2Jrkpobf-U-oZZhgf6J4jcG5QDu3x_t6pk1raMs/s400/o+kakoglwssos.bmp" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5437073222298042498" border="0" /></a>
<br />Ο Μεμψίμοιρος
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY-6Xko-RnDGhort25QbKEkAOzfqGOOMwZ60fiTP3BvGVcTGSxjqPh1MNAAXI2jjPb6TX6-mmLg8ki8nkLNIDmhDvwgD4RlJTKrUaB9h0LePHRs-v4bTLiaq0EKRquMCc70vKpg0iimfg/s1600-h/o+mempsimoiros.bmp"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 246px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY-6Xko-RnDGhort25QbKEkAOzfqGOOMwZ60fiTP3BvGVcTGSxjqPh1MNAAXI2jjPb6TX6-mmLg8ki8nkLNIDmhDvwgD4RlJTKrUaB9h0LePHRs-v4bTLiaq0EKRquMCc70vKpg0iimfg/s400/o+mempsimoiros.bmp" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5437074098665882594" border="0" /></a>
<br />
<br />Ο Μακρήγορος
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg52_XJ_7Izef36d6FC4ZTGGQ4WKd4QTVztS3RdJy3b2sneHzkrnEj3G2zvUFZQxFEq7pqiHUk9DTdaiZ5TlnOFoSrf36CvIYVG2qLw0MZgOPpFkSkM6qQ4WK0fjNXlHB0II5RX6alxo_4/s1600-h/O+makrhgoros.bmp"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 246px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg52_XJ_7Izef36d6FC4ZTGGQ4WKd4QTVztS3RdJy3b2sneHzkrnEj3G2zvUFZQxFEq7pqiHUk9DTdaiZ5TlnOFoSrf36CvIYVG2qLw0MZgOPpFkSkM6qQ4WK0fjNXlHB0II5RX6alxo_4/s400/O+makrhgoros.bmp" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5437074399185959938" border="0" /></a>
<br />Ο Παινεσιάρης
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg47RsDqXUAKY7Nu7Jni2Zml8TOuQ197rHqyKxA3-p70hfY23y646WoIvmyIlpjplVsCN1ANm6JMJrC0r4SsoM315VxcKeRFN6vhn3NKKrS7aFKMSKCcKUui7C0jmfXdGNHLK1tDj5zaCo/s1600-h/o+painesiaris.bmp"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 197px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg47RsDqXUAKY7Nu7Jni2Zml8TOuQ197rHqyKxA3-p70hfY23y646WoIvmyIlpjplVsCN1ANm6JMJrC0r4SsoM315VxcKeRFN6vhn3NKKrS7aFKMSKCcKUui7C0jmfXdGNHLK1tDj5zaCo/s400/o+painesiaris.bmp" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5437075161057183362" border="0" /></a>Ο Παλιμπαίς
<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmb1Y5MS52BNU9G86eOwKnnoQNqTDhyaV7WIxs0darsJ-W0Hjo00d2a7G-n2kXWFzzNk0546oHYFZ6F4daE5rL1lLnLrKUJJQppXJL_uILNgszWfeb7IvSNzvDIwXA9SiMeQuit45XyRw/s1600-h/o+palimpais.bmp"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 272px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmb1Y5MS52BNU9G86eOwKnnoQNqTDhyaV7WIxs0darsJ-W0Hjo00d2a7G-n2kXWFzzNk0546oHYFZ6F4daE5rL1lLnLrKUJJQppXJL_uILNgszWfeb7IvSNzvDIwXA9SiMeQuit45XyRw/s400/o+palimpais.bmp" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5437075939999882434" border="0" /></a>Αν θες να το χεις και σε pdf ορίστε: <a href="http://www.scribd.com/doc/13233515/-">Ιδού ο άνθρωπος</a>
<br />
<br />Και για να κλείσουμε όπως αρχίσαμε ιδού και το πιο σιχαμένο κομμάτι των αποκριάτικων καρνιβαλιστικών πάρτυ:
<br />
<br />
<br /><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/5AfTl5Vg73A&hl=en_US&fs=1&"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/5AfTl5Vg73A&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>
<br />
<br />
<br />Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-35053931104915495162010-02-05T10:24:00.013+02:002010-02-06T09:26:44.745+02:00Αλμανάκ : Το τραγούδι του μήνα, ΦεβρουάριοςΞεκινάει μια καινούρια στήλη που ελπίζει να αγαπηθεί όσο της αξίζει. Και αυτό γιατί από τη στήλη αυτή κάθε μήνα θα συζητάμε για ένα αγαπημένο μας τραγούδι. Γνωστό ή όχι και τόσο. Καινούριο ή ξεχασμένο. Πολυπαιγμένο ή κρυμμένο διαμάντι. Αλλά σίγουρα ένα τραγούδι που κάτι έχει να πει. Άλλοτε σε ένα ολόκληρο έθνος και άλλοτε σε έναν μόνο άνθρωπο. Γιατί ακόμα και στην δεύτερη περίπτωση ...αξίζει τον κόπο!<br /><br />Και ξεκινάμε με ένα τραγούδι που ανακάλυψα τελευταία.<br />Την Παράβαση του Σαββόπουλου.<br />Το 1975 το Εθνικό Θέατρο προγραμματίζει να ανεβάσει την αρχαία κωμωδία του Αριστοφάνη "Αχαρνής" και ζητά από τον Διονύση Σαββόπουλο να επενδύσει μουσικά την παράσταση.<br />O Σαββόπουλος καταπιάνεται με το έργο και μεταφράζοντάς το ο ίδιος, δίνει το δικό του στίγμα στην πλοκή...<br />Η παράσταση τελικά δεν ευτύχησε να ανέβει, αλλά ο ίδιος παρουσιάζει τη δουλειά αυτή το `76, σε ύφος "νούμερο για μπουάτ", ενώ το 1977 βγαίνει διασκευασμένο το έργο και σε δίσκο, με τον τίτλο:<a href="http://portal.activeradio.gr/forum/index.php/topic,675.msg6085.html#msg6085"> "ΑΧΑΡΝΗΣ"-"Ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια" - Τραγούδια για νέους κανταδόρους</a> (όπως ο Σ. Μπουλάς, ο Ν. Παπάζογλου, η Μ. Τανάγρη, Ν. Ζιώγαλας, Η.Λιούγκος, Β. Ξύδης, Μ.Ρασούλης, Κ. Γεωργίου).<br /><div style="text-align: center;"><img alt="http://www.lyra.gr/Images/Products/3304_NEW%20LARGE.jpg" src="http://www.lyra.gr/Images/Products/3304_NEW%20LARGE.jpg" /><br /></div>«Δεν επρόκειτο για αλαζονεία της νεότητος, αλλά», εξήγησε ο Σαββόπουλος χθες γι' αυτή την παλιά και πολυσυζητημένη ιστορία «αυτή είναι η φύση της εργασίας μου. Δεν μπορώ να γράψω τραγούδια χωρίς να γράψω και τους στίχους».<br /><br />Θα το ακούσετε με την εξαιρετική ερμηνεία του πάντα αγαπημένου Ν. Παπάζογλου από το Σαββόραμα και με τον χορό να αποτελούν ο Σάκης Μπουλάς και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης.<br /><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><img alt="http://www.musiccorner.gr/images/universal/savvopoulos_02.jpg" src="http://www.musiccorner.gr/images/universal/savvopoulos_02.jpg" /><br /></div><br />Σε γιορτινό αγώνισμα παίζατε τις αμάδες<br />και δεν καταδεχόσασταν το κωμικό παιδί<br /><br />Μα τώρα στον αγώνα νικούνε οι καρβουνάδες<br />που έχουν στη μεριά τους τον ίδιο τον ποιητή<br /><br />Ζει τα ωραία πράματα μ' αίμα και με θυσίες<br />προς το συμφέρον όλων σας και το κοινό καλό<br /><br />Δεν θα σας πει παινέματα, δεν ξέρει κολακείες<br />και για την ευτυχία σας πληρώνει τον καιρό<br /><br />Μούσα καρβουναρού, θράκα μου πυρωμένη<br />σπιθίτσα φουντωμένη μ' αναπνοές τρελού<br /><br />Βαρδάρη που φυσάς σαν ψάρι φαγωμένο<br />αχ πολλαπλασιασμένο και σαν καρβέλι να<br /><br />Έλα την Κυριακή με το βαρύ σου τέμπο<br />κι οι δυο Σοφία Βέμπο ακούγαμε εκεί<br /><br />Ποιος μας γηροκομεί, τη σήμερον ημέρα<br />ψηστιέρα καρβουνιέρα, μούσα Δεκεμβριανή;<br /><br />Πολέμησα καιρό σε όλα τα πεδία<br />και με τυφλή μανία, ξέσκιζα τον εχθρό.<br /><br />Τώρα με χειρουργεί, μια αλλήθωρη νεολαία<br />μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική.<br /><br />Οι γέροι χωριστά, οι νέοι άλλο πράμα<br />όποιος τους θέλει αντάμα πληρώνει ακριβά<br /><br />Πρόστιμο μιας ζωής στην κλεψύδρα και στα εφετεία<br />είναι μια κοροϊδία σκιά του δικαστή<br /><br /><center><p style="visibility:visible;"><object type="application/x-shockwave-flash" data="http://assets.myflashfetish.com/swf/mp3/mff-touch.swf" height="390" width="235" style="width:235px;height:390px"><param name="movie" value="http://assets.myflashfetish.com/swf/mp3/mff-touch.swf" /><param name="quality" value="high" /><param name="scale" value="noscale" /><param name="salign" value="TL" /><param name="wmode" value="transparent"/><param name="flashvars" value="myid=43411358&path=2010/02/06&mycolor=000000&mycolor2=0267CA&mycolor3=FFFFFF&autoplay=true&rand=0&f=4&vol=100&pat=0&grad=false&ow=235&oh=390"/></object><br><a href="http://www.mixpod.com/playlist/43411358" target="_blank"><img src="http://assets.myflashfetish.com/images/get-tracks.gif" title="Get Music Tracks!" style="border-style:none;" alt="Music"></a><a href="http://www.mixpod.com" target="_blank"><img src="http://assets.myflashfetish.com/images/make-own.gif" title="Create A Playlist!" style="border-style:none;" alt="Playlist"></a><br /><a href="http://mixpod.com">Music</a> <a href="http://mixpod.com">Playlist</a> at <a href="http://mixpod.com">MixPod.com</a></p></center><br /><br />Και το τραγούδι αυτό το αγάπησα και σας το παρουσιάζω για δύο λόγους.<br />Πρώτα για την υπέροχη ελληνικότητα της μουσικής του.<br /><br />Και κυρίως γιατί στιχουργικά συναντιώνται δύο πολύ μεγάλοι ποιητές και χρονογράφοι της εποχής τους. Ο Αριστοφάνης και ο Νιόνιος. Και το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα λιγότερο από ένα αριστούργημα!<br /><br /><blockquote></blockquote><br /><img alt="http://camerastyloartgallery.files.wordpress.com/2009/11/image_thumb79.png?w=402&h=281" src="http://camerastyloartgallery.files.wordpress.com/2009/11/image_thumb79.png?w=402&h=281" /><img alt="http://mythologia.8m.com/aristofanis.JPG" src="http://mythologia.8m.com/aristofanis.JPG" /><br /><br />Υ.γΔιαβάστε και τη σχετική συνέντευξη του Δ. Σαββόπουλο στο <a href="http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=80&artId=107140&dt=09/07/2000">Βήμα</a> την <span class="author3">Κυριακή 9 Ιουλίου 2000</span><p><span style="font-size:85%;"><b>"Ο Δικαιόπολις πάντα θα υπάρχει"</b></span> </p><p> <span style="font-size:85%;"><br />Επειτα από 24 χρόνια η μουσική που είχε γράψει ο<b> Διονύσης Σαββόπουλος</b> για την παράσταση «Αχαρνής» του<i> Αριστοφάνη</i> θα παρουσιαστεί πρώτη φορά ζωντανά στο κοινό της Επιδαύρου την προσεχή Παρασκευή και το προσεχές Σάββατο από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου. Ο συνθέτης θυμήθηκε, μιλώντας στο «Βήμα», τη συνεργασία του με τον <i>Κάρολο Κουν</i>. Και αναφέρθηκε στα στοιχεία εκείνα που κάνουν τη μουσική και τα τραγούδια των «Αχαρνέων» να αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου. </span></p><p> <span style="font-size:85%;"><b> Πότε σας ζήτησε ο Κάρολος Κουν να γράψετε τη μουσική για τους «Αχαρνής» και πώς αισθανθήκατε;</b></span> </p><p><span style="font-size:85%;"> «Μου το ζήτησε τον Φλεβάρη του 1976. Ηταν κάτι που ονειρευόμουν να συμβεί κάποτε. Μεγάλωσα ακούγοντας τη μουσική του <i>Μάνου</i> <i>Χατζιδάκι</i> από την παράσταση των "Ορνίθων". Ηταν κάτι αποκαλυπτικό για εμένα. Οταν ο Κουν μου ζήτησε συνεργασία, κυριολεκτικά πήδηξα από τη χαρά μου. Αφού μου εξήγησε τι θέλει από εμένα, κλείσαμε ραντεβού 10 ημέρες μετά για να μου δώσει τη μετάφραση και να αρχίσω να βλέπω τις πρόβες. Εγώ όμως πήγα στις πρόβες έχοντας μελοποιήσει όλα τα χορικά. Είχα σχεδόν τελειώσει τη μουσική μέσα σε 10 ημέρες. Δηλαδή προτού αρχίσουν οι πρόβες». </span></p><p> <span style="font-size:85%;"><b> Πώς υποδέχθηκαν τη μουσική που είχατε γράψει;</b></span> </p><p><span style="font-size:85%;"> «Τους άρεσε πολύ, σε όλους άρεσε. Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα: Δεν είχα απλώς μελοποιήσει, αλλά με τη φούρια μου είχα μεταφράσει τα χορικά, ενώ κανείς δεν μου είχε αναθέσει τέτοια αρμοδιότητα. Αν αρχίσει τις μεταφράσεις ο μουσικός, τότε τι θα κάνει ο μεταφραστής; Συναισθάνθηκα το πρόβλημα όταν τους είδα όλους, και τον μεταφραστή, να κοιτούν αμήχανα τους στίχους που είχα φέρει. Πώς να το κάνουμε; Υπήρχε ένα πρόβλημα δεοντολογίας. Αλλά και εγώ δεν ήξερα τότε ότι δεν μπορώ να γράψω μουσική αν δεν γράψω και τους στίχους. Δεν είμαι μουσικοσυνθέτης. Είμαι τραγουδοποιός. Αλλά τότε το έμαθα, δεν το ήξερα πριν». </span></p><p> <span style="font-size:85%;"><b> Να συμπεράνω ότι απορρίφθηκε η μουσική σας;</b></span> </p><p><span style="font-size:85%;"> «Καθόλου. Οσον αφορά όμως τη μετάφραση των χορικών, ο Κουν μου ζήτησε να συνεργαστώ με τον μεταφραστή της παράστασης, που ήταν ο εξαίρετος κ. <b>Λεωνίδας</b> <b>Ζενάκος</b>. Ηταν πρόθυμος. Αλλά διαπίστωσα τότε ότι ήμουν, δυστυχώς ή ευτυχώς, ενθουσιασμένος με ό,τι είχα γράψει και δεν μπορούσα να αλλάξω τίποτε. Ετσι λοιπόν πήρα τα τραγούδια και έφυγα με αγκαλιές και φιλιά τόσο από τον Κουν όσο και από τους συνεργάτες του». </span></p><p> <span style="font-size:85%;"><b> Πώς και πότε πρωτοπαρουσιάστηκε ζωντανά αυτή σας η εργασία;</b></span> </p><p><span style="font-size:85%;"> «Στο τέλος της ίδιας χρονιάς, το 1976, στο υπόγειο της μπουάτ "Ρήγας" στην Πλάκα. Ανεβαίναμε ευτυχισμένοι στο πάλκο, με τον Μπουλά, τον Παπάζογλου, τον Ζιώγαλα, τον Λιούγκο, τον Ρασούλη, τον Πάνο Κατσιμίχα και τη Μελίνα Τανάγρη, ως ευτυχισμένοι εικοσάρηδες. Στη σάλα επίσης γινόταν γλέντι διότι και εκεί οι αιώνιοι εικοσάρηδες μας περιστοίχιζαν θαρρείς για πάντα. Ηταν, νομίζω, καλή παράσταση». </span></p><p> <span style="font-size:85%;"><b> Ποια είναι τα στοιχεία που έχουν η μουσική και τα τραγούδια της συγκεκριμένης παράστασης</b> <b>που θεωρείτε εσείς ότι τα κάνουν να αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου;</b></span> </p><p><span style="font-size:85%;"> «Νομίζω η πλάκα και η καλή καρδιά. Ο Δικαιόπολις πάντα θα υπάρχει. Εκεί που όλοι τρέχουν σαν αφιονισμένοι για τα συμφέροντά τους ή γι' αυτό που νομίζουν συμφέρον τους γιατί έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου , ο Δικαιόπολις προσφέρει τον εαυτό του βάζοντας το κεφάλι του επάνω στον πάγκο του χασάπη για να τους συνεφέρει. Αλλά το κάνει με το μάτι της καρδιάς. Με χιούμορ». </span></p><p> <span style="font-size:85%;"><b> Είχατε δεχθεί στο παρελθόν προτάσεις για να ανέβει η παράσταση με τη δική σας μουσική;</b></span> </p><p><span style="font-size:85%;"> «Το έργο το έπαιξαν κατά καιρούς σε σχολεία και σε κατασκηνώσεις. Τελείως ερασιτεχνικά και συμπαθέστατα. Μικρές ομάδες επίσης. Του Νικηφόρου Παπανδρέου παραδείγματος χάριν. Εδινα πάντα την άδεια». </span></p><p> <span style="font-size:85%;"><b></b></span></p><p>Υ.γ. 2 Η <a href="http://less-means-more.blogspot.com/2010/01/blog-post_29.html">ποιητών διαβούλευσις</a> ανανεώθηκε αλλά δεν ...ολοκληρώθηκε! (όστις θέλει...)<br /></p>Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-40683072761508443942010-02-01T09:07:00.002+02:002010-02-01T09:19:03.078+02:00Κερκίδα: Πράσινοι Ιδανικοί Αυτόχειρες<a href="http://www.d-news.gr/kostagkontzo/677-2010-01-21-03-20-15.html"><span style="font-weight: bold;">Κλίκες</span></a> <span style="font-style: italic;">(Ευρωμουντιαλικοί vs Σισέ-Λέτο)</span><br /><a href="http://www.gazzetta.gr/bloggers/vasilaras/item/67945-%C3%8E%C2%BC%C3%8F%C2%8C%C3%8E%C2%BD%C3%8E%C2%BF-%C3%8E%C2%BC%C3%8E%C2%B5-%C3%8E%C2%B1%C3%8F%C2%85%C3%8F%C2%84%C3%8E%C2%BF%C3%8E%C2%B3%C3%8E%C2%BA%C3%8F%C2%8C%C3%8E%C2%BB-%C3%8E%C2%B8%C3%8E%C2%B1-%C3%8F%C2%87%C3%8E%C2%B1%C3%8E%C2%B8%C3%8E%C2%B5%C3%8E%C2%AF"><span style="font-weight: bold;">Χέστηδες</span></a> <span style="font-style: italic;">("...καλύτερα το Χ κυρ' Νίκο,ε; Χίλιες φορές, χίλιες φορές!")</span><br /><a href="http://www.gazzetta.gr/media/components/com_newsstand/images/cache/date_20100201/paper_5/full.jpg"><span style="font-weight: bold;">Κοκκόρια και Κατίνες</span></a> <span style="font-style: italic;">(Πολυκομπλεξικοί)</span><br /><a href="http://www.gazzetta.gr/media/components/com_newsstand/images/cache/date_20100201/paper_1/full.jpg"><span style="font-weight: bold;">Άμπαλοι</span></a> (Βύντρα-Σάλπι, Βύντρα-Σέντρα...)<br />και τελικά<span style="font-weight: bold;"> <a href="http://www.gazzetta.gr/media/components/com_newsstand/images/cache/date_20100201/paper_7/full.jpg">Άξιοι της Μοίρας μας!</a></span><a href="http://www.gazzetta.gr/media/components/com_newsstand/images/cache/date_20100201/paper_7/full.jpg"><br /></a><br />Υ.γ μη σοκάρεσαι αγαπημένε μου αναγνώστη που εντός του Ποιητή ενυπάρχει ο Χουλιγκάνος (ή και το ανάποδο). Εξάλλου η προηγούμενη ανάρτηση ... σε περιμένει!Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-47090098476182857852010-01-29T20:08:00.007+02:002010-02-10T19:11:58.759+02:00Ποιητών Διαβούλευσις: Μοιραία Θαύματα<a style="font-family: georgia;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWJ1tZFsMEtF0T7QAIBaU7GH6tyQLf5UdYrb5T1zFGSKMCq3zwMVXAOm07_3tRR2l6C_Qz7zdos9PUVbi0AXPY3SeT_-O-88VsWYJfDyVyNpODH2hRJfap_pAZ0jaxLC9_p8GX54XsFu4/s1600-h/LifeWriter06.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 398px; height: 449px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWJ1tZFsMEtF0T7QAIBaU7GH6tyQLf5UdYrb5T1zFGSKMCq3zwMVXAOm07_3tRR2l6C_Qz7zdos9PUVbi0AXPY3SeT_-O-88VsWYJfDyVyNpODH2hRJfap_pAZ0jaxLC9_p8GX54XsFu4/s400/LifeWriter06.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5432235965406549442" border="0" /></a><br /><div style="text-align: center; font-family: georgia;"><br /></div><br /><span style="font-family:georgia;">Είναι καιρός που σκέφτομαι να ξεκινήσουμε </span><span style="font-weight: bold;font-family:georgia;" >κάτι καινούριο</span><span style="font-family:georgia;"> στο ιστολόγιο μου.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Κάτι που θα μας φέρει πιο κοντά.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Θα μας κάνει να μιλήσουμε πιο ανοιχτά και πιο αληθινά.</span><br /><div style="text-align: left;font-family:georgia;">Και θα δώσει την αφορμή σε κάθε έναν από εμάς να μιλήσει και να γράψει <span style="font-weight: bold;">για πράγματα που η καθημερινότητα δεν θέλει να προλαβαίνουν να μας απασχολούν</span>.<br /></div><br /><span style="font-family:georgia;">Ξέρω, ίσως είναι δύσκολο.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Ίσως απαιτητικό.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Ίσως προσωπικότερο από όσο αρμόζει σε αυτή τη μορφή επικοινωνίας.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Και θέλει λίγο χρόνο, λίγη σκέψη και κυρίως</span><span style="font-weight: bold;font-family:georgia;" > συμμετοχή καρδιάς.</span><br /><div style="text-align: left; font-family: georgia;">Σκέφτηκα όμως ότι αξίζει τον κόπο να το δοκιμάσουμε.<br /></div><br /><span style="font-family:georgia;">Η ιδέα είναι απλή.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Θα βρίσκουμε μια </span><span style="font-weight: bold;font-family:georgia;" >φράση - αφορμή</span><span style="font-family:georgia;"> και αντί σχολίου όποιος θέλει θα γράφει τις σκέψεις του για αυτή. Θα μας χαρίζει μια κλεφτή ματιά στα συναισθήματα που του προκαλεί. Θα μας προσφέρει ένα πιο καθαρό βλέμμα στην κατανόησή της. Θα συμμετέχει για λίγο στο </span><span style="font-weight: bold;font-family:georgia;" >αφανές τάγμα των ποιητών της ιστοχώρας</span><span style="font-family:georgia;">.</span><br /><br /><div style="text-align: center; font-family: georgia;"><img style="width: 442px; height: 589px;" alt="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIrb1z2coHRcmfT77f4q-XBPXvlOjJBXWKYVj4fp_h27FErrTx6oLCTltG8U1O4Q7DFLjRy5r4Zx7iblUqIAdwvl5VdZ8sFFhPoGtLmB2jpkVQH8nqOWNLs8b7y55RC6kDlxw5w9VXWus/s400/poetry1.jpg" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIrb1z2coHRcmfT77f4q-XBPXvlOjJBXWKYVj4fp_h27FErrTx6oLCTltG8U1O4Q7DFLjRy5r4Zx7iblUqIAdwvl5VdZ8sFFhPoGtLmB2jpkVQH8nqOWNLs8b7y55RC6kDlxw5w9VXWus/s400/poetry1.jpg" /><br /></div><div style="text-align: center; font-family: georgia;"><br /></div><span style="font-family:georgia;">Φυσικά στο τέλος όλα τα γραμμένα θα εντάσσονται στο κείμενο της ανάρτησης δημιουργώντας ένα ιδιότυπο </span><span style="font-weight: bold;font-family:georgia;" >λεύκωμα-λεξικό κατανόησης και αποδόμησης</span><span style="font-family:georgia;"> των πιο ενδόμυχων φωνών μας. Μια καταγραφή συναισθημάτων που ξεκλείδωσαν από δυό- τρεις λέξεις βαλμένες στη σειρά.</span><br /><br /><br /><div style="text-align: center; font-family: georgia;"><img style="width: 332px; height: 222px;" alt="http://trinitydoors.files.wordpress.com/2009/04/poetic-home-antique-key1.jpg" src="http://trinitydoors.files.wordpress.com/2009/04/poetic-home-antique-key1.jpg" /><br /></div><br /><span style="font-family:georgia;"><br />Και όπως αρμόζει στην ποίηση, δεν μπορεί να υπάρξει </span><span style="font-weight: bold;font-family:georgia;" >κανένας περιορισμός</span><span style="font-family:georgia;"> στην έκταση ή το περιεχόμενο. Στην έκφραση ή την δομή.</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Ελπίζω να βρει </span><span style="font-weight: bold;font-family:georgia;" >ανταπόκριση και χώρο μέσα στα πολλά μας</span><span style="font-family:georgia;"> αυτή η ιδέα.</span><br /><span style="font-family:georgia;">Αν κρίνω από όσα διαβάζω στα ιστολόγιά σας οι προϋποθέσεις να δημιουργηθεί κάτι πραγματικά ξεχωριστό υπάρχουν. Οι φίλοι μου είναι ποιητές. Και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς...;</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Η φράση που μου έχει καρφωθεί στο μυαλό και ζητάει την ματιά σας πρώτη είναι: τα </span><span style="font-weight: bold;font-family:georgia;" ><span style="font-style: italic;font-size:130%;" >"Μοιραία Θαύματα".</span><br /><br /></span><span style="font-family:georgia;">Τι μπορεί να σημαίνει;</span><span style="font-weight: bold;font-family:georgia;" ><br /></span><span style="font-family:georgia;">Τι αναμνήσεις μπορεί να ξυπνάει και τι πόθους να αναστατώνει;</span><span style="font-weight: bold;font-family:georgia;" ><br /></span><span style="font-family:georgia;">Να τα ελπίζω ή να τα φοβάμαι;</span><br /><br /><span style="font-family:georgia;">Σας περιμένω...</span><br /><br /><br /><div style="text-align: center; font-family: georgia;"><img alt="http://www.ineedmotivation.com/blog/wp-content/uploads/2009/04/image-162460-827161-words_by_aiae.jpg" src="http://www.ineedmotivation.com/blog/wp-content/uploads/2009/04/image-162460-827161-words_by_aiae.jpg" /><br /><br /><br /><div style="text-align: left;">Πώς θα μπορούσε ένα θαύμα να είναι μοιραίο, αφού η μία έννοια, αίρει την άλλη;…<br />Το μοιραίο συνδέεται πάντα με το αναπόφευκτο, με τη μοίρα, με κάτι που δεν μπορείς να το αποτρέψεις.<br />Το θαύμα πάλι, δεν είναι μοιραίο, ούτε αναπόφευκτο. Το θαύμα είναι σπάνιο. Το μοιραίο είναι πιο συχνό.<br />Μόνο σε μία περίπτωση συναντάται το <b>Μοιραίο Θαύμα</b>. Στον κεραυνοβόλο έρωτα!<br />Μόνο εδώ, οι φαινομενικά (ίσως και ουσιαστικά) αντίθετες έννοιες συνυπάρχουν σε μία και μοναδική.<br />Θεωρώ πως μόνο ο κεραυνοβόλος έρωτας κρύβει εντός του, το μοιραίο και το θαύμα. Το μοιραίο της συνάντησης από τη μια, (όλα συνωμοτούν, ακόμα και ολόκληρο το σύμπαν – για να παραλλάξουμε λιγάκι τα λόγια του Πάολο Κοέλιο στον Αλχημιστή) και το θαύμα της ερωτικής αστραπής, της λάμψης του έρωτα που λούζει δύο ανθρώπινες υπάρξεις και τις κάνει να ανταμωθούν σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο, καθορίζοντας έτσι τις ζωές τους.<br /><div style="text-align: right;"><a href="http://melitilexeis.blogspot.com/">Μελίτη</a><br /><br /><div style="text-align: left;"><br />Λοιπόν...Μοιραία Θαύματα...<br />Μοιραία, γιατί αλλάζουν την πορεία μιας ζωής, ανατρέπουν τα πάντα, την ιστορία ενός λαού.<br />Αλλά όχι από αρνητική σκοπιά, γιατί δεν παύουν να ναι Θαύματα, δηλαδή πράγματα απρόσμενα, καθοδηγούμενα από θειικές δυνάμεις, πέρα απ τον ανθρώπινο έλεγχο, ευχάριστες κ αναπάντεχες ανατροπές.<br />Τι άλλο από έναν άνθρωπο που θεραπεύεται από μια βαριά ασθένεια ενώ οι γιατροί υποστήριζαν το αντίθετο- δεν αλλάζει αυτό δραματικά τη ζωή αυτού κ των δικών του;<br />Ένα άτεκνο ζευγάρι που αποκτά ένα παιδί σε μεγάλη ηλικία ενώ το είχε βγάλει ως ενδεχόμενο τελείως από το μυαλό του- δεν θα επηρεάσει καθοριστικά ο γονεικός τρόπος ζωής την πορεία των γονέων;<br />Ένας λαός καταφέρνει παρά τις ελάχιστες στρατιωτικές του δυνάμεις να αποτινάξει το ζυγό ενός κατακτητή που κανείς δεν θα περίμενε- δεν ανατρέπει αυτό την παγκόσμια ιστορία;<br />Σώζεσαι από ένα θανατηφόρο τροχαίο- πόσο αλλάζουν τα πράγματα μετά από κάτι τέτοιο; Δεν μπορεί παρά να είναι μοιραίο...<br /><div style="text-align: right;">Γαία<br /><br /><br /><div style="text-align: left;">Μοιραίο είναι το καρμικό γραφτό στη μοίρα μας στη πορεία της ζωής μας να το συναντήσουμε!<br />Τώρα θαύμα ένας έρωτας μια συνάντηση μοιραία που θα πυροδοτήσει ένα έρωτα κεραυνοβόλο αν καταλήξει στο "μεγάλο έρωτα" που πάντα περιμένεις να σε ταρακουνήσει και να ζήσεις μέσα απ'αυτόν ναι!<br />Θαύμα θα μπορούσε να είναι και μια σοβαρότατη εγχείρηση που κρέμεται η ζωή ενός ατόμου.<br />Η χρονική στιγμή αποφασίζει για το μοιραίο θαύμα όλες οι συγκυρίες συνωμοτούν για να μη γίνει το μοιραίο λάθος!<br /><div style="text-align: right;"><a href="http://zoyzoymomania.blogspot.com/">Ζουζού</a><br /><br /><div style="text-align: left;">Μοιραία θαύματα.<br />Τύχη ή μοίρα; Δε μ'αρέσει η λέξη τύχη και με τρομάζει η λέξη μοίρα. Πιστεύω όμως ότι το μονοπάτι, ο βασικός δρόμος, είναι μοιραίο, ενώ οι παράδρομοι είναι στο χέρι μας..<br />Θαύμα. Το πιστεύω, υπάρχουν, κάθε μέρα συμβαίνουν.. Μοιραία θαύματα είναι οι συναντήσεις, "συναντήσεις ζωής", άνθρωποι που τόσο "τυχαία" γνωρίζεις και απ'το "πουθενά", γίνονται μέρος της ζωής σου... Σαν να "έπρεπε" να τους γνωρίζεις, σαν να έπρεπε να ζήσεις το θαύμα...<br /><div style="text-align: right;"><a href="http://www.google.com/reader/view/#">Πρωτόπλαστη</a><br /><br /><div style="text-align: left;">Μοιραία θαύματα.<br />Το νίωθεις ότι σου επιβάλλεται από το μέλλον. Είναι η μόνη σου επιλογή. Η υποχρεωτική.<br />Αλλά τίποτα μέσα σου δεν σου δείχνει ότι θα μπορέσεις. Τίποτα δεν σε οδηγεί κοντά της. Τίποτα δε σου επιτρέπει να πιστέψεις για πραγματικότητα την εικόνα που δεν μπορείς να σβήσεις από τα μάτια σου.<br />Είναι το μοιραίο που βλέπεις μπροστά σου σαν ορίζοντα και που τρέχεις με όλη σου την ορμή κατά πάνω του αλλά δεν πλησιάζει σπιθαμή.<br />Και όταν τρακάρεις στο πιο ακλόνητο αδιέξοδο...<br />Και όταν χάσεις κάθε ικμάδα της δύναμής σου...<br />Και όταν πάψεις να κυνηγάς το αναπόφευκτο...<br />Τότε σαν απομηχανής θεός έρχεται το ...Θαύμα.<br />Έρχεται και απλώνει στα πόδια σου όλα όσα σου ανήκουν.<br />Όλα όσα ζήτησες και παραπάνω.<br />Και τότε βουρκώνεις για λίγο.<br />Και νιώθεις ευγνωμοσύνη για το δώρο.<br />Και τη δικαίωση.<br />Αλλά γρήγορα το ξεχνάς.<br />Γιατί ...άνθρωπος είσαι.<br />Και βάζεις πλώρη γι' άλλα<br /><div style="text-align: right;">Καημός<br /><br /><div style="text-align: left;">«Το επίχρισμα. Η άγια σκουριά που μας γεννά,<br />Μας τρέφει, τρέφεται από μας, και μας σκοτώνει.<br /><br />Πούθ' έρχεσαι; Απ' τη Βαβυλώνα.<br />Πού πας; Στο μάτι του κυκλώνα.<br />Ποιαν αγαπάς; Κάποια τσιγγάνα.<br />Πώς τη λένε; Φάτα Μοργκάνα.»<br /><br /><br />Mοιραίο θαύμα;<br />Θαύμα της μοίρας;<br />Αmor fati.<br />Αγάπησε, τη μοίρα σου, το ριζικό σου.<br />Πιο πέρα ακόμα :<br />Δημιούργησε ένα πεπρωμένο, άξιο να αγαπηθεί.<br />Αυτό είναι το μοιραίο θαύμα.<br />Mα προσοχή: η φάτα μοργκάνα παραμονεύει.<br />Ζήσε το πραγματικό και όχι το είδωλό του.<br /><div style="text-align: right;"><a href="http://houlk.wordpress.com/">Χούλκ</a><br /></div></div><br /></div><br /></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div>Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-13097186060583234952010-01-25T10:56:00.002+02:002010-01-25T10:56:00.363+02:00Ωδή στο ποδόσφαιρο<object width="640" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/W14wZnzWals&hl=en_US&fs=1&color1=0x402061&color2=0x9461ca&hd=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/W14wZnzWals&hl=en_US&fs=1&color1=0x402061&color2=0x9461ca&hd=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="640" height="385"></embed></object>Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-89815185556381084002010-01-23T15:03:00.003+02:002010-01-23T15:13:08.082+02:00Οι μάστορες της πέτρας<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"> <i><b>Έχτισαν κάστρα και πολιτείες, εκκλησίες με τρούλους και εξάγωνα </b></i></span><span style="font-size: small;"><i><b>κωδωνοστάσια σε ένα παιγνίδισμα της δαιμόνιας τέχνης τους.</b></i><br />
Τζαμιά και υψηλούς μιναρέδες, παλάτια για τους μπέηδες και τους αγάδες. Αρχοντικά, βρύσες και δεξαμενές στεγανές. Μύλους, φούρνους, πέτρινα πηγάδια, πύργους και υδραγωγεία, γεφύρια μονότοξα και πολύτοξα που ο θεατής μένει έκθαμβος μπροστά στο κάλλος και τη μεγαλοπρέπεια των κτισμάτων ή έντρομος από την τόλμη των Μετεώρων όπου η λαϊκή αρχιτεκτονική μετεωρίστηκε σε δυσθεώρητα ύψη. </span><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Κατασκεύασαν έργα ιδιωτικά, έργα δημόσια, ταπεινά και δοξασμένα στο χρόνο με μια γηγενή αρχιτεκτονική αισθητική και αξιώθηκαν να γίνουν μύθος και δημοτικό τραγούδι.<br />
<br />
Όλα αυτά με λιθανάγλυφα κάθε είδους απόληξης, όπου <b>εκφραζόταν ένας ολόκληρος κόσμος γούστου, καημού και τρυφερότητας των μαστόρων της Ηπείρου</b>. Τα έργα τους, σκορπισμένα επί αιώνες σε τόπους κοντινούς, αλλά και σε χώρες μακρινές, μιλούν από μόνα τους για τις αρχιτεκτονικές τους αρετές και την καλλιτεχνική τους αξία.<br />
<br />
<img alt="[3.jpg]" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuyPMA1clEz2UX3culU7dWLAoeNPRW9LmjyHapI3Sn92C2OlnI5UBSteTrj9zQ9JhafkoWQzgGooQFg-d7-yRlEvubSXgHf-xUNdQqN6poO1o0YD4wqtzkSNpKonk_Pb2LqPHTiQb9DlN3/s1600/3.jpg" style="height: 557px; width: 666px;" /><br />
<br />
<b><br />
Η τέχνη της πέτρας</b><br />
Οπως σημειώνει ο λαογράφος Βασίλης Μάργαρης, στην Ήπειρο για ποικίλους λόγους, που συναρτώνται κυρίως με τις γεωγραφικές παραμέτρους της - την ορεινή και δασώδη της σύνθεση, το πέτρινο και άγονό της έδαφος -, "ο πληθυσμός στράφηκε κατά τους τελευταίους αιώνες σε συγκεκριμένη επαγγελματική τροχιά, διέπρεψε και συχνά πρώτευσε στη χώρα μας σε πολλούς τομείς των δημιουργικών εκείνων τεχνών που βρίσκονται στα κράσπεδα της καλλιτεχνικότητας και συγχρόνως ανήκουν στην παράδοση του τόπου μας".<br />
<br />
Η χέρσα και άγονη γη τους ψηλά στον Γράμμο και τον Σμόλικα σε συνάρτηση με μια ποικιλία γεωγραφικών και κοινωνικών παραγόντων - συνεχείς πληθυσμιακές μετακινήσεις, επιδρομές, κλπ- στάθηκε η βασική αιτία να εγκαταλείψουν οι κάτοικοι των χωριών κατά τον 16ο αιώνα την κτηνοτροφία και τη γεωργική καλλιέργεια και να στραφούν σε άλλες, περισσότερο προσοδοφόρες απασχολήσεις, σε τεχνικές δραστηριότητες όπως η επεξεργασία της πέτρας, η ξυλογλυπτική και η αγιογραφία που μπορούσαν να εξασκήσουν μακριά από τα σπίτια τους και τα χωριά τους.<br />
<br />
Οργανώνονταν, έτσι, σε συνεκτικές ομάδες με συγγενικό τις περισσότερες φορές βάθρο, (μπουλούκια, συνάφια, τσούρμο, ή νταϊφάδες) και με μια, συγχρόνως εξειδικευμένη βάση (χτίστες, ξυλουργοί, σιδεράδες, νταμαρτζήδες, κλπ) και ταξίδευαν στην Ήπειρο, τη Θεσσαλία, τη Μακεδονία και μετά <b>έφταναν ως τα Βαλκάνια, την Περσία, την Ινδία και ως την Αφρική, ακόμη και τις Ηνωμένες Πολιτείες.</b><br />
<br />
<img alt="[konitsa_6.jpg]" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5_oUmRsqGVMnLE3dS_vpEPpwzzObmtDAjwYGCLehPJgDF8CsskqufB6EIBXGWVl_NXk7hflEywNQrNu9JT0wxoJtdxA4mKCZqXjE4qxueosF4nltZuAgj79lzYQ4LpYQMXY-Ek27pE-mg/s1600/konitsa_6.jpg" /><br />
<br />
<b><br />
Οι μάστορες</b><br />
"Όλη τους η τέχνη ήταν μία λέξη: αργά. Όσο πιο αργά δούλευαν, τόσο πιο καλοί μάστοροι ήταν. Τραγουδούσαν και σφύριζαν στο πελέκημα για να ξεχνιούνται και να μη βιάζονται. Γλεντούσαν την αργάδα τους. Θυμάμαι τον πατέρα μου που 'λεγε: <b>``μια ζουρλοτσουκανιά, μια μέρα δουλειά``</b>, μια άσχημη καλεμιά ήθελε παραπάνω ώρες δουλειά", διηγείται ο μάστορας Δήμος Φλίνδρης.<br />
<br />
Αυτός ο ντόπιος λαϊκός τεχνίτης, ο κούδαρης, ο Ηπειρώτης τεχνίτης ταξιδευτής, υπήρξε ο σιωπηρός, αφανής δημιουργός του εθνικού οικοδομήματος και ακολούθησε, θαρρείς από ένστικτο, μια μέθοδο σοφή. Αντί να αγνοήσει τη φύση, να την κοντράρει, προτίμησε να συνδιαλέγεται μαζί της.<br />
<br />
<a href="http://www.ota.gr/media/250px/MSC/5100308b53f705917f7f9a0649fbd462.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" src="http://www.ota.gr/media/250px/MSC/5100308b53f705917f7f9a0649fbd462.jpg" style="cursor: pointer; float: left; height: 168px; margin: 0pt 10px 10px 0pt; width: 250px;" /></a> Οι τεχνίτες, οι "Φίλοι του Θεού" όπως τους αποκαλούσαν οι Τούρκοι, απολάμβαναν της υπόληψης και του σεβασμού και από τον λαό και από τον Τούρκο κυρίαρχο. Κινιόντουσαν ελεύθερα και την ευθύνη της ζωής τους την είχαν οι τοπικοί άρχοντες, μπέηδες και αγάδες, εξαιτίας της ιδιαίτερης ειδίκευσής τους. Το ωράριο εργασίας τους ήταν εξαντλητικό για αυτό και όλοι τους ήταν ξερακιανοί, αδύνατοι, ηλιοκαμένοι…σπαθάτοι.<br />
<br />
<br />
Οι άνθρωποι αυτοί ήταν σκληραγωγημένοι ορεινοί πληθυσμοί με τροχισμένο το μυαλό τους από την έλλειψη αγαθών που με φειδώ τους παρείχε η άγονη πατρίδα τους <b>Τους διάκρινε το οξύ πνεύμα, αλλά και η παρατηρητικότητα και η φιλεργία και υπομονή για να αντιμετωπίσουν τις ποικίλες αντιξοότητες της ζωής</b>. Ήταν οικονόμοι, τίμιοι στις συναλλαγές τους, φιλήσυχοι και νομοταγείς. Ήταν φιλοσκώμμονες, φιλοπαίγμονες, ευφυολόγοι, που από την έλλειψη οποιασδήποτε μορφώσεως έφταναν στη χοντρή σάτιρα. Ασκούσαν σαν τεχνίτες την "τέχνη των τεχνών" την αρχιτεκτονική, που πλαισιώνεται στο φυσικό περιβάλλον, από όπου εμπνέεται ο λαϊκός τεχνίτης. Έκαναν, όπως είπαμε, την καταλληλότερη επεξεργασία και χρήση των υλικών, που συναντούσαν στους τόπους της εργασίας τους και σύμφωνα με τις τοπικές συνθήκες και τις ανάγκες φύτευαν εκεί τα αυθόρμητα αρχιτεκτονικά σχέδια, που γεννούσε η ιδιοφυία τους, βοηθούμενοι από τη μακρινή και ένδοξη παράδοση.<br />
<br />
<br />
<b>Τα μπουλούκια</b><br />
</span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; line-height: 150%; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="font-size: small;">Οι λαϊκοί οικοδόμοι<b> ήταν οργανωμένοι σε συντεχνίες (συνάφια ή ισνάφια) - μπουλούκια <span lang="en-us">(</span>τούρκικα<span lang="en-us">: Boluk = </span> συντροφιά, λόχος)</b>. Οι ονομασίες των συντεχνιών των μαστόρων - χτιστάδων διαφέρουν από τόπο σε τόπο. Στην Ήπειρο ονομάζονται <i> Κουδαραίοι</i>. Οι χτίστες των πέτρινων γεφυριών ειδικά, ονομάζονται <i>κιουπρουλήδες</i> (τούρκικα<span lang="en-us">:</span> <span lang="en-us"> Kopru = </span>γεφύρι). </span> <br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; line-height: 150%; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="font-size: small;">Η μαθητεία στην οικοδομική τέχνη ξεκινούσε από την ηλικία των 15ετών περίπου. <b>Περνούσε από γενιά σε γενιά, στον τόπο της δουλειάς</b>, στα εργαστήρια και στα γιαπιά, υπό την επίβλεψη του αρχιτεχνίτη (πρωτομάστορα). </span> <span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; line-height: 150%; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="font-size: small;">Οι ανειδίκευτοι εργάτες, τα τσιράκια του μπουλουκιού, έφτιαχναν τη λάσπη και κουβαλούσαν με το πηλοφόρι την ειδική ξύλινη σκάφη που λεγόταν γκοβάτ, γι' αυτό και λέγονταν γκοβατζήδες.<br />
'Αλλη εργασία των μαθητευόμενων ήταν να σπάνε και να κουβαλούν με τα ζώα τις πέτρες, ασβέστη και άμμο, αγκωνάρια ή πρέκια (ανώφλια) και κατώφλια για πόρτες και παράθυρα, και να μαθαίνουν κοντά στους μαστόρους την τέχνη, το ζανάτι (ζανατζής=τεχνίτης).</span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; line-height: 150%; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; line-height: 150%; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="font-size: small;"> </span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-weight: bold; line-height: 150%; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="font-size: small;">Ιεραρχία και ειδικότητες τεχνιτών</span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; line-height: 150%; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="font-size: small;">Επικεφαλής του μπουλουκιού ήταν ο πρωτομάστορας. Αυτός είχε την ευθύνη όλης της ομάδας, της πληρωμής των μισθών, του κλεισίματος των συμφωνιών, των συμβολαίων, της εύρεσης δουλειών, κ.λ.π. <b>Ο πρωτομάστορας ήταν εργολάβος και εργοδότης και συνέταιρος. </b>Ήταν συνήθως και άριστος πελεκάνος - τεχνίτης της πέτρας. Οι πελεκάνοι ήξεραν τις ιδιοτροπίες του υλικού και πως να το χειριστούν, φτιάχνοντας αριστουργήματα.</span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; line-height: 150%; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; line-height: 150%; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="font-size: small;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl1vXiBGRTFS_wR0B8B-P3FIjNa15wS-VOXq-isf1wyyBNBpsCekinGNURvPiqzY5M7QbeTnQWLkg0e4tKUsVvUPE_yhzd3npBd79E8No4h96Cw5ECxBhfaIZ-pu0O0vYC3Hw223N6d0Mf/s1600-h/assets_LARGE_t_420_1697065.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5273396822575644722" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl1vXiBGRTFS_wR0B8B-P3FIjNa15wS-VOXq-isf1wyyBNBpsCekinGNURvPiqzY5M7QbeTnQWLkg0e4tKUsVvUPE_yhzd3npBd79E8No4h96Cw5ECxBhfaIZ-pu0O0vYC3Hw223N6d0Mf/s400/assets_LARGE_t_420_1697065.jpg" style="float: right; height: 264px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 400px;" /></a></span><span style="font-size: small;">Χρησιμοποιούσαν το τούβλο και το κεραμίδι στα βαλτώδη και τους κάμπους, τις πέτρες και τις πλάκες από μαρμαρυγιακό σχιστόλιθο στα ορεινά και τα πετρώδη, και τα άφθονα ξύλα των δασών, για τις ξυλοδεσιές, όπου έχτιζαν ξερολιθιά δίχως λάσπη. Και είναι να απορεί κανείς πως στέριωσαν τριώροφα αρχοντικά με ξερολιθιά. Η στερεότητα των τοίχων εξηγείται με τη σωστή κατασκευή τους, τη δυνατότερη έδραση και το καλύτερο συναρμολόγημα των λίθων. </span><span style="font-size: small;">Ο πρωτομάστορας έδινε σε γενικές γραμμές το σχέδιο του σπιτιού σε συνεργασία με τις επιθυμίες του ιδιοκτήτη. Κυρίως όμως, <b>έπρεπε να είναι καλός στο κουμάντο</b>. </span><span style="font-size: small;">Να είναι ευρηματικός, οργανωτικός, σχεδιαστής με καλλιτεχνικό ένστικτο και δημιουργική εικαστική εκφραστικότητα, να έχει τολμηρή φαντασία, να είναι καπάτσος στην εκτέλεση δύσκολων εργασιών, αλλά και στο παζάρεμα της δουλειάς. Τα έργα του χαράζονταν επί τόπου με μόνο μέτρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Το χρήσιμο, το απαραίτητο. Ο ίδιος φρόντιζε για την εξεύρεση εργασίας, την πληρωμή των μαστόρων και επιστατούσε γενικά στο μπουλούκι. <b>Εργαζόταν και αυτός συχνά στα θεμέλια της οικοδομής, στις προσόψεις και στις γωνιές που "κλείδωναν" τα αγκωνάρια</b>. Τα θεμέλια της οικοδομής, ο "μπινάς" στα τούρκικα, ήταν πολύ υψηλή υπόθεση για να την αφήσει στους άλλους μάστορες. Αν τα θεμέλια ήταν η βάση της ζωής του έργου του λαϊκού τεχνίτη, οι προσόψεις, οι γωνίες, ήταν η βιτρίνα, η δόξα της δουλειάς του.<br />
</span><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><span style="color: #231f20;"><span style="color: #231f20;"><span style="color: #231f20;"><span style="color: #231f20;"><span style="color: #231f20;"><span style="color: #231f20;"><span style="color: #231f20;"><span style="color: #231f20;"><span style="color: #231f20;"><span style="color: #231f20;"><span style="color: #231f20;"><span style="color: #231f20;"><img align="left" alt="Οικογένεια Ηπειρωτών γεφυράδων -του Αντώνη Κωνσταντινίδη ή Κωσταντώνη- απ’ τους Χουλιαράδες Ιωαννίνων, προπολεμικά" border="0" hspace="0" src="http://www.artapress.gr/systemImages/Articles/40/thema_2_250_4.jpg" /></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; line-height: 150%; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="font-size: small;">Την ιεραρχία μπορούσε κάποιος να την διαβεί σταδιακά. Η προαγωγή από τη μία βαθμίδα στην επόμενη γινόταν πάντα υπό την αυστηρή επίβλεψη του πρωτομάστορα. Ένα μπουλούκι περιελάμβανε διάφορες ειδικότητες<span lang="en-us">: </span> Πελεκάνος, Χτίστης, Νταμαρτζής ή Μαντεμτζής, Ταβανατζής ή ταβαντζής (μαραγκός), Ασβεστάς, Σκαλιστής, Μπογιατζής, Τσιράκι (Λασποπαίδι). Οι μαραγκοί ήταν αυτοί οι οποίοι έφτιαχναν οποιαδήποτε ξύλινη κατασκευή του κτιρίου (πατώματα, ταβάνια, παράθυρα, πόρτες, έπιπλα, κ.λ.π.). Αν δεν υπήρχαν σκαλιστάδες έκαναν και τα σκαλίσματα. Οι σκαλιστάδες (ταλιαδόροι) έφτιαχναν ξυλόγλυπτα - ταβάνια και μεσάντρες κυρίως στα σπίτια, καθώς και τέμπλα εκκλησιών. Επιπλέον, υπήρχαν και οι ζωγράφοι, οι οποίοι ερχόταν όταν ολοκληρωνόταν η κατασκευή, για να διακοσμήσουν το εσωτερικό του σπιτιού (ξύλινες επιφάνειες, ταβάνια, ντουλάπια, τοίχους, κ.λ.π.). Σημαντικό στοιχείο του μπουλουκιού ήταν και τα ζώα (μουλάρια), τα οποία χρησίμευαν για τη μεταφορά των υλικών (πέτρες από το νταμάρι) και συνόδευαν την ομάδα. Επιπλέον, για τον εξοπλισμό και την κατασκευή των μύλων εργάζονταν ειδικοί μαστόροι, οι σκεπαρνάδες, οι οποίοι προέρχονταν από το Μέτσοβο ή τη Βελτσίστα.<br />
</span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; line-height: 150%; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="font-size: small;"> Οι μαστόροι εκτός από τα εργαλεία τους έριχναν στο δερμάτινο σάκο τους το τσόκι, το σφυρί, που στα διαλείμματα της δουλειάς το περνούσαν στο ζωνάρι. <b>Το τσόκι ήταν το πρώτο εργαλείο που κληροδοτείται από πατέρα σε παιδί, συμβολίζοντας τη μετάβαση της τέχνης από τη μια γενιά στην άλλη.</b><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">Ο μάστορας δεν μπορούσε να φύγει από το μπουλούκι. Δεν τον προσλάμβανε κανένα άλλο μπουλούκι, σύμφωνα με κρυφή συμφωνία των πρωτομαστόρων. Πολλές φορές υπήρχε κόντρα ανάμεσα στον πρωτομάστορα και τους μαστόρους, με αρνητική επίπτωση στην ποιότητα της δουλειάς. Όμως, πολλοί πρωτομάστορες δούλευαν μαζί με τους μαστόρους και είχαν καλές και δίκαιες σχέσεις μαζί τους. Γινόταν η κατανομή της δουλειάς με τη σύμφωνη γνώμη όλων και το χειμώνα γλεντούσαν όλοι μαζί. Παρά το ότι οι μαστόροι δεν κέρδιζαν ικανοποιητικά χρήματα και πολλοί ήθελαν να φύγουν από τη μαστορική, δεν το έκαναν. Ίσως λόγω της χαμηλής μόρφωσης ή από άλλη αιτία. Αυτοί που αμείβονταν καλύτερα ήταν οι σκαλιστάδες και οι ταλιαδόροι, γιατί δούλευαν σε πλουσιόσπιτα και δεν έμεναν χωρίς δουλειά. Οι ζωγράφοι επίσης αμείβονταν καλά αλλά είχαν λιγότερες δουλειές από τους ταλιαδόρους. Από τους μαστόρους το ψηλότερο μεροκάματο το είχαν οι πελεκάνοι. <b>Φαίνεται ότι η ικανότητα στο χτίσιμο ήταν ως ένα βαθμό έμφυτη - μικρά παιδιά έχτιζαν καλύβες και εικονοστάσια</b>. Οι μαστόροι δούλευαν και σε μεγάλη ηλικία, ακόμα και στα 80 τους χρόνια. Τα τεχνικά μέσα και τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν ήταν πολύ απλά, γεγονός που τονίζει ακόμη περισσότερο την αξιοσύνη τους.</span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; line-height: 150%; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="font-size: small;"> </span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; line-height: 150%; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="font-size: small;">Ο θεσμός των συντεχνιών έχει πολύ παλιές ρίζες - και συνεχίστηκε και κάτω από τον τουρκικό ζυγό. Ο θεσμός εξυπηρετούσε τους Τούρκους, οι οποίοι είχαν να κάνουν με έναν υπεύθυνο για την είσπραξη φόρων ή την γρήγορη δημιουργία τεχνικών έργων (σπίτια, δρόμοι, γέφυρες, κ.λ.π.). Στις διάφορες πόλεις και τα χωριά υπήρχαν τα βιοτεχνικά συνάφια, τα οποία ενίοτε συνενώνονταν σε μεγαλύτερα (σε ευρύτερες περιοχές) έτσι ώστε να εκμεταλλεύονται πιο αποδοτικά και να μονοπωλούν τα έργα. Το ισνάφι των μαστόρων - χτιστάδων στα Γιάννενα ήταν το πιο πολυάριθμο της Ηπείρου. Αποτελούνταν από 450 περίπου μαστόρους (Χατζημιχάλη 1953).</span><br />
</div><div style="clear: left; float: left; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br />
<span style="font-size: small;"> <img alt="[3199838072_c7b5fd5caa.jpg]" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1BxNy8-jaLH5P5WigH_wRjOyAYmffssqq6f7-EYTixtmktKjS22DbP4SE9glLSlnBtlqywWF1V8K6towd7jECgjkwkDvMbudGurmFAMqHEb2KvxCH0LOHlnBBzuIiRkwVGElLaGgz_jLr/s1600/3199838072_c7b5fd5caa.jpg" /><br />
<br />
Δούλευαν στους διατεταγμένους χώρους της εργασίας από την ανατολή του ήλιου μέχρι τη δύση, πότε χωρίς φαΐ, που ήταν πάντα υπολογισμένο στο μεροκάματό τους. Δούλευαν με τα υλικά που είχε κάθε τόπος και το αυτοσχέδιο λατομείο. <b>Δούλευαν περιοδικά από τις αποκριές μέχρι το Νοέμβρη, οπότε και γύριζαν στο "μεμλεκέτι", την ιδιαίτερη πατρίδα τους.<br />
</b> <br />
Κατά τις απανωτές εξορμήσεις τους για δουλειά χρησιμοποιούσαν τη συνθηματική γλώσσα, τα κουδαρίτικα, για να μην τους καταλαβαίνουν οι εκάστοτε εργοδότες και γενικά οι τρίτοι. Έτσι "Κούφιο" ήταν η οικοδομή, "Κριτσέλης" το αποχωρητήριο, "Θοδώρα" το τσίπουρο, "Μαυρομάτες" οι ελιές και "Απαλό" το λάδι.<br />
<br />
<span style="font-weight: bold;"> Ο αποχωρισμός</span><br />
<b>Η αναχώρηση των μπουλουκιών γινόταν συνήθως την άνοιξη και συγκεκριμένα Καθαροδευτέρα και η επιστροφή το φθινόπωρο</b>. Την Τρίτη δεν ξεκινούσε κανένας γιατί το είχαν για γρουσουζιά. Ο τόπος του αποχωρισμού όπου γινόταν το ξεπροβόδισμα θύμιζε ατμόσφαιρα αρχαίας τραγωδίας. "Ντέρτι" και "μαντήλα" λεγόταν το σημείο του μισεμού. Γυναίκες που μοιρολογούσαν, άντρες που δάκρυζαν στη γωνία, μανάδες και πατεράδες - γέροι - με βαριά καρδιά, σχολιαρόπαιδα, συγγενείς και χωριανοί και ο παπάς που ευλογούσε το τελευταίο κολατσιό των ξενιτεμένων και το πολύμηνο ταξίδι, προσδοκούσαν όλοι και προσεύχονταν γοργά να διαβεί ο καιρός, να γυρίσουν οι άντρες καλά και "καζαντισμένοι" (ματσωμένοι). Μαντήλια που ανέμιζαν και έπειτα οι γυναίκες γύριζαν στο σπίτι τοποθετώντας πάνω στις εξώπορτες μικρά κλαριά από κρανιές και κέρδους και σταυροκοπούμενες με ευχές για τους ταξιδεμένους.<br />
<br />
<span style="font-weight: bold;"> Τα Μαστοροχώρια</span><br />
Η από πατέρα σε παιδί διαδοχή της τέχνης έκανε να μεταδοθεί αυτή σε χωριά και ευρύτερες περιφέρειες χωριών που φημίστηκαν ως Μαστοροχώρια. Αυτά είναι τα μαστοροχώρια στην περιφέρεια Δεβόλη - Κορυτσάς - Όπαρι, που μάστορες από εκεί έχτισαν μαζί με ντόπιους από το Πεντάλοφο της Κοζάνης και το Μπελκαμένι της Φλώρινας, κυρίως τη Δυτική Μακεδονία. Μαστοροχώρια της Κολιώνιας, πέρα από τον Αώο, την Μπόροβα, Ρεχόβα, Στίκα, Σκοροβότι, Γκοστιβίτσι, ορθόδοξοι αλβανόφωνοι που έχτισαν τα ψηλοκρεμαστά Μοναστήρια του Αγίου Όρους και των Μετεώρων. Μετά τα Μαστοροχώρια των Τζουμέρκων και τα Μαστοροχώρια των Χουλιαράδων.<br />
<br />
Τέλος, τα ξακουστά Μαστοροχώρια της Κόνιτσας με τη Βούρμπιανη, την Πυρσόγιαννη, τη Στράτσανη, την Καστάνιανη, το Κεράσοβο, το Κάντσικο, τα Ζέρμα, τη Μόλιστα και τα τόσα άλλα χωριά με τους φημισμένους μαστόρους του που ξεσυνερίζονταν πως χτίσανε τον κόσμο όλο.<br />
<br />
<br />
<span style="font-weight: bold;"> Δρόμοι και περάσματα στα Μαστοροχώρια</span><br />
Μέχρι και τον εμφύλιο που έγιναν οι πρώτοι αυτοκινητόδρομοι, η συγκοινωνία στα Μαστοροχώρια της Κόνιτσας παρέμενε πρωτόγονη. Οι περισσότεροι δρόμοι ήταν μονοπάτια που είχαν δημιουργηθεί με το συχνό πέρασμα των ζώων. Τα μόνα μέσα συγκοινωνίας ήταν τα ζώα, γαϊδούρια και μουλάρια. Τα γεφύρια ήταν ελάχιστα και όταν οι χείμαρροι κατέβαζαν νερό, συνέβαιναν συχνά μοιραία δυστυχήματα. Η κατάσταση αυτή επέβαλε σχεδόν πλήρη απομόνωση στα χωριά και οικονομία αυτάρκειας με χαμηλό βιοτικό επίπεδο.<br />
<span style="font-weight: bold;"> </span><br style="font-weight: bold;" /><span style="font-weight: bold;"> Τρόπος εργασίας - "μπαξίσια"</span><br />
Όλες οι εργασίες οποιουδήποτε οικοδομήματος γίνονταν εξ ολοκλήρου από το μπουλούκι ή την παρέα: από την εξόρυξη της πέτρας μέχρι την αποπεράτωση του έργου. Ένα ολόκληρο μελισσολόι πηγαινοερχόταν ακατάπαυστα όλη μέρα. <b>Βασικά υλικά τους ήταν η πέτρα, η λάσπη από νερό, άμμος και ασβέστης</b>. Και για να "δένει" περισσότερο το υλικό, κυρίως στην κατασκευή γεφυριών, πρόσθεταν ασπράδι αυγού ή τρίχες ζώων. Τα απαραίτητα και χρήσιμα εργαλεία πολλά και ποικίλα: το καλέμι, το σφυρί, το αλφάδι, το τρίγωνο, η αρίδα, το μακόνι, η γωνιά, το τσοκαντήρι, το σκεπάρνι, ο κολαούζος, το ματσακόνι, η τσάπα, το πριόνι και το πηλοφόρι.<br />
<br />
</span><img alt="http://www.travelmagic.gr/public/uploads/business/88782226223_269.jpg" height="320" src="http://www.travelmagic.gr/public/uploads/business/88782226223_269.jpg" width="269" /><br />
</div><div style="clear: left; float: left; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: small;">Σε κάθε έργο και ιδιαίτερα στην οικοδομή, δύο ήταν οι πιο σημαντικές στιγμές: τα θεμέλια και η στέγη. Στα θεμέλια διαβαζόταν από τον παπά αγιασμός. Στο πρώτο αγκωνάρι χάραζαν έναν σταυρό και κάτω από την πέτρα έβαζαν μεταλλικό νόμισμα. Ακουλουθούσαν κεράσματα από το νοικοκύρη και τους συγγενείς του, τα οποία ήταν "τυχερά" των μαστόρων. Επίσης, έκοβαν σφάγια και με το αίμα ράντιζαν τα θεμέλια. Το αφεντικό ετοίμαζε και το πρώτο "ζιαφέτι" (τραπέζι - γλέντι). Το δεύτερο "ζιαφέτι" προσφερόταν όταν το χτίσιμο έφτανε στο πάτωμα και το τρίτο στο τέλος της δουλειάς.<br />
<br />
Η πιο συγκινητική στιγμή και για το νοικοκύρη και για τους μαστόρους ήταν όταν το σπίτι έφτανε στη σκεπή. <b>Εδώ υπήρχε μια ολόκληρη τελετή που ονομαζόταν "μπαξίσια" ή "μαντιλώματα"</b>: Οι μαστόροι έστηναν δύο μεγάλους ξύλινους σταυρούς αντικριστά πάνω στη στέγη και έδεναν σκοινί τεντωμένο για να κρεμούν τα "μπαξίσια" (δώρα) του αφεντικού, των συγγενών και των φίλων. Αυτά ήταν συνήθως υφάσματα, πουκάμισα, πετσέτες, μαντίλια, όλα για τους μαστόρους που τα μοιράζονταν μεταξύ τους.<br />
<br />
Ο πρωτομάστορας ή ένας άλλος βροντόφωνος τεχνίτης, παίρνοντας καθένα δώρο του, προσφωνούσε με τόνο μελωδικό, ενώ οι άλλοι μαστόροι χτυπούσαν με σκεπάρνια ή σφυριά πάνω στα ξύλα για να σιγοντάρουν αυτόν που έλεγε:<br />
<br />
"Εεεε, καλώς όρισε το μπαξίσι του ….(το όνομα του δωρητή) που έφερε για την αγάπη του προς το αφεντικό και την εκτίμηση στους μαστόρους. Να ζήσει, να χαίρεται τα παιδιά του και ό,τι επιθυμεί.<br />
<br />
<br />
Όσα λουλούδια του Μαγιού<br />
Και φύλλα έχουν τα δέντρα,<br />
Χόρταρα της γης, άμμος της θάλασσας,<br />
Ψάρια του γιαλιού και ποταμοί μεγάλοι,<br />
Τόσα καλά και αγαθά να του δώκει ο Θεός.<br />
Ευχαριστούμε για το δώρο του…."<br />
<br />
<br />
<span style="font-weight: bold;">Έργα και ημέρες</span><br />
Οι κατασκευές και τα έργα των μαστόρων της Κόνιτσας είναι τόσα πολλά και ποικίλα, ώστε δίκαια έμεινε η φράση ότι αυτοί "έχτισαν τον κόσμο".<br />
<br />
Ύψωσαν λαμπρά μοναστήρια όπως: η μονή της Ζέρμας, η μονή Στομίου, η μονή της Παναγιάς Μολυβδοσκέπαστης, περίτεχνες εκκλησίες όπως: του Αγίου Νικολάου Πυρσόγιαννης και πλήθος άλλες, καμπαναριά όπως στη Φιλιππιάδα και στη Δημητσάνα, σεράγια πασάδων στο χώρο της Ηπείρου και της Αλβανίας, σπίτια αρχοντικά και απλά. Γεφύρια καταπληκτικά, αιωρούμενα πάνω από ορμητικά ποτάμια: μονότοξα όπως της Κόνιτσας, δίτοξα όπως του Κάντσικου και τρίτοξα όπως του Ζαγορίου. Πέτρινες βρύσες, συνήθως στο κέντρο του χωριού, τόπο συνάντησης των γυναικών για άντληση νερού ή για πλύσιμο των ρούχων. Έφτιαξαν μύλους, φούρνους και πέτρινα πηγάδια, αναγκαία στην καθημερινή τους ζωή. Ακόμα και φάρους έκτισαν όπως αυτός στο Λουτράκι στο Ηραίο ακρωτήριο, και από τις αρχές του 20ού αιώνα έβαλαν τη σφραγίδα τους σε <b>πολλά έργα της Αθήνας</b>, όπως η αποπεράτωση του ναού της Παναγιάς Χρυσοσπηλιώτισσης, <b>η πρόσοψη της Εθνικής Τράπεζας, το νοσοκομείο "Ευαγγελισμός</b>". Έργο Κονιτσιωτών μαστόρων είναι και το ρολόι της πλατείας των Ιωαννίνων, η Παρηγορήτισσα της 'Αρτας και άλλα. Στις ΗΠΑ (Ντιτρόιτ) και στην Περσία ηπειρώτες μαστόροι έκαναν εργασίες διάνοιξης σιδηροδρομικών γραμμών ή έκτισαν γέφυρες.<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-weight: bold;"> Γεφύρια</span><br />
Δύο φόβους είχε πάντα ο Ηπειρώτης. Από τη μια τους ληστές και από την άλλη το κακό συναπάντημα με αδιάβατα ποτάμια. Και αν για τους πρώτους δεν μπορούσε να κάνει τίποτε, για τα δεύτερα, ονειρευότανε γεφύρια πέτρινα που έπρεπε βέβαια να στήσει μόνος τους.<br />
<br />
Για τους Κουδαραίους μάστορες το χτίσιμο του γεφυριού αποτελούσε ξεχωριστή περίπτωση. Τα έργα τους δεν προέρχονταν από κανένα σχεδιαστήριο, αλλά χαράζονταν επί τόπου με μόνο μέτρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Τα έργα των λαϊκών αρχιτεκτόνων μαρτυρούν επιμέλεια, γνώση και πείρα στοχαστικού καλλιτέχνη. Και οι αρετές αυτές τους έδιναν το αίσθημα του μέτρου σε σημείο που η προσωπικότητά τους δεν επηρέασε αυτάρεσκα το δημιούργημά τους. Αν η αυταπάρνηση αυτή της προσωπικότητάς τους σβήνει τη μνήμη των λαϊκών αρχιτεκτόνων, δίνει ωστόσο στα έργα τους αξία ιστορική που ριζώνει και ταυτίζεται με την εθνική κληρονομιά.<br />
<br />
<b>Μονότοξα, δίτοξα, πολύτοξα, γεφύρια ηπειρώτικα, δημιουργήματα που βρίσκονται στην παράδοση του τόπου μας. Πέτρινα όλα τους και θολωτά, "καδραρισμένα στην αιωνιότητα του πλατάνου</b>", λαϊκές κατασκευές από τους περίφημους μαστόρους, τους άρχοντες της πέτρας που βρήκαν το σωστό μέτρο, με αποτέλεσμα να μετουσιωθούν σε έργα τέχνης.<br />
<br />
Αυτά τα γεφύρια απλωμένα στην Ελλάδα και ειδικά στην Ήπειρο με το τόσο άγριο και άγονο τόπο, εμπλούτισαν και προέκτειναν το ηπειρώτικο τοπίο. Επειδή ακριβώς δεν υπήρξαν ξένα πρότυπα και πειρασμός για μίμηση, αλλά και ούτε τα τεχνικά εκείνα μέσα, κρατήθηκε η σχέση χώρου και δημιουργημάτων του ανθρώπου, τοπίου και γεφυριού. Τα πετρογέφυρα τα χαρακτηρίζουν η ποικιλία μορφών και η ένδειξη φαντασίας του λαϊκού τεχνίτη.<br />
<br />
"Τα έργα των λαϊκών αρχιτεκτόνων μαρτυρούν επιμέλεια, γνώση και πείρα στοχαστικού καλλιτέχνη. Φανερώνουν την πίστη, την αγάπη και το σεβασμό που έτρεφαν προς την τέχνη τους. Και οι αρετές αυτές τους έδιναν το αίσθημα του μέτρου σε σημείο που η προσωπικότητά τους δεν επηρέασε αυτάρεσκα το δημιούργημα τους, ούτε δέσποζε σε βάρος της ουσιαστικής αξίας του έργου", όπως σημειώνεται στη "Λαϊκή Ελληνική Αρχιτεκτονική" του Πάνου Νικολή Τζελέπη.<br />
<br />
Σύμφωνα με το Αρχείο Ηπειρώτικων Γεφυριών, ο αριθμός γεφυριών που έχουν καταγραφεί και μελετηθεί στον ευρύτερο χώρο της Ηπείρου είναι 431, εκ των οποίων στον νομό Ιωαννίνων φτάνουν τα 295.<br />
</span><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: small;"></span><br />
<div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; line-height: 150%; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;"><span style="font-size: small;"><br />
</span> <br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"><span style="color: #454545; font-size: small;"><b>Tο γεφύρι της Αρτας και άλλα φημισμένα πέτρινα γεφύρια</b></span><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"> </span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><a href="http://www.epirusnews.gr/culture/10.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" height="274" src="http://www.epirusnews.gr/culture/10.jpg" width="420" /></a><span style="font-size: small;"><b>Tο γεφύρι της Αρτας</b> δεν είναι το ομορφότερο του είδους, αλλά είναι το πιο φημισμένο. Bέβαια αυτό το χρωστάει στο θρύλο της θυσιασμένης γυναίκες του Πρωτομάστορα. Tο συνολικό σημερινό μήκος φτάνει τα 145 μέτρα. Tο πλάτος του γεφυριού είναι 3,75 μέτρα.</span><br />
</div><div align="center" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="clear: left; float: left; font-size: small; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Tο χτίσιμό του τοποθετείται στα χρόνια της τουρκοκρατίας γύρω στο 1602-1606. H αρχική κατασκευή (κατά μια εκδοχή) έγινε επί Πύρρου 3ο π.X. αιώνα ή στα χρόνια της Kλασικής Aμβρακίας 5ο έως 4ο αιώνα π.X. που είναι λιγότερο πιθανή. Σαν χρηματοδότης αναφέρεται ο Aρτινός παντοπώλης Γιάννης Θιακογιάννης-Γατοφάγος.</span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">'Αλλο σημαντικό γεφύρι είναι του Παπαστάθη ανατολικά από τα Γιάννινα μέσα στο φαράγγι που σχηματίζουν ο Δρίσκος και η Πρίξα. Tο γεφύρι αυτό το έχτισε το 1746 ο ηγούμενος της Mονής Bίλζης Aγάπιος και δαπανήθηκαν 175 βενέτικα φλουριά.</span><br />
<br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div align="center" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="clear: left; float: left; font-size: small; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="1" height="286" src="http://www.epirusnews.gr/culture/6.jpg" width="420" /></span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><b>Tο γεφύρι του Kοράκου</b> είναι από τα λιγοστά που ανέχτηκε ο ποταμός Aχελώος. Tο μεγαλύτερο μονότοξο σε όλη την Ήπειρο. Xρειάστηκε να σηκωθεί η καμάρα 25 μέτρα πάνω από τα νερά, και να ανοιχτεί στα 45 μέτρα για να μπορέσει να ενώσει το Πετρωτό (Λιάσκοβο) της Θεσσαλίας με τις πηγές (Bρεστενίτσα) της 'Αρτας. Tο έχτισε το 1514-1515 ο αρχιεπίσκοπος της Λάρισας Bησσαρίωνας. Tο γεφύρι ανατινάχτηκε το 1949.</span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div align="center" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="clear: left; float: left; font-size: small; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="1" height="280" src="http://www.epirusnews.gr/culture/7.jpg" width="420" /></span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
<br />
<span style="font-size: small;">Στο Zαγόρι ένα άλλο γεφύρι κοντά στους Kήπους, είναι <b>το γεφύρι του Πλακίδα ή Kαλογερικό</b>. Aρχικά ήταν ξύλινο, το μετέτρεψε σε πέτρινο το 1814 με 20.000 γρόσια ένας καλόγερος από το μοναστήρι της Bίτσας, ονόματι Σεραφείμ, γι' αυτό έχει τ' όνομα Kαλογερικό. Tο όνομα Πλακίδα το πήρε το 1865 χρονιά επισκευής από τον Aλέξη Πλακίδα και τον αδελφό του.</span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div align="center" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="clear: left; float: left; font-size: small; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="1" height="276" src="http://www.epirusnews.gr/culture/8.jpg" width="420" /></span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: small;">'Αλλο σημαντικό γεφύρι είναι της <b>Πλάκας</b>. Eίναι το δυσκολότερο μονότοξο γεφύρι στην κατασκευή. Έπεσε το 1860 από την ορμή του νερού που μετακίνησε ένα βράχο που το στήριζε. Ξαναχτίστηκε το 1863 και το κόστος ανήλθε στα 187.000 γρόσια. Παρά τους κόπους και τις δαπάνες λίγοι χάρηκαν το γεφύρι από τα χωριά της περιοχής. Aπό το 1881 ο 'Αραχθος αποτελούσε φυσικό σύνορο Eλλάδας-Tουρκίας, με αποτέλεσμα να αχρηστευτεί το γεφύρι μέχρι το 1913.</span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><a href="http://www.epirusnews.gr/culture/9.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" height="277" src="http://www.epirusnews.gr/culture/9.jpg" width="420" /></a><span style="font-size: small;"> </span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: small;"><b>Για το γεφύρι της Kόνιτσας</b> η μοναδικότητά του αναφέρεται στο τεράστιο τόξο του, αλλά και στον τόπο. Tο γεφύρι της Kόνιτσας χτίστηκε το 1870 και κόστισε 120.000 γρόσια. Πρωτομάστοράς του ήταν ο Zιώγας Φρόντζος από την κοντινή Πυρσόγιαννη. Ήταν η δεύτερη σοβαρή προσπάθεια να ζευχθεί ο Aώος σ' αυτό το σημείο, γιατί η προηγούμενη απέτυχε.</span><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
<br />
<br />
<br />
</div><div align="center" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"></span><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"></span><span style="font-size: small;"></span><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"></span><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"></span><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"></span><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><b><br />
"Όσα έμαθα να μάθεις και όσα έπαθα να πάθεις"</b><br />
Οι έγγραφες μαρτυρίες για την καταγωγή των αείμνηστων κτητόρων - μαστόρων είναι ελάχιστες. Δεν κυνήγησαν την υστεροφημία και έτσι δεν διασώθηκε το "εποίει", εκτός κάποιας χρονολογίας που συνήθιζαν να σκαλίζουν στα υπέρθυρα των σπιτιών. <br />
<br />
Αν όμως τα γραπτά τεκμήρια είναι ελάχιστα, άφθονες είναι οι παραδόσεις.<br />
Τα παλαιότερα πέτρινα σπίτια της Στερεάς Ελλάδας, της Εύβοιας, της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας, της Θράκης, της Μικράς Ασίας κτίσθηκαν κατά το πλείστον από Ηπειρώτες, τόνιζε ο ιστορικός Κώστας Φαλτάιτς. Οι Κουδαραίοι τεχνίτες από την Κόνιτσα καυχιόντουσαν ότι τα παλιότερα και τα καλύτερα σπίτια και τα δημόσια μέγαρα της Αθήνας και του Πειραιά τα έκτισαν αυτοί. Ο τύπος του στρερφογάλαρου σπιτιού, με τοξωτές αψίδες στις πόρτες και τα παράθυρα, είναι ασφαλώς Ηπειρώτικος.<br />
<br />
"Τα μπουλούκια των μαστόρων κοντά στα 1935, είχαν λιγοστέψει. Είχε σπάσει το παλιό, δεν έβγαζαν λεφτά. Λιγόστεψαν και οι καλοί πελεκάνοι. Σα να πούμε στέρεψε η πηγή. Από εκεί και ύστερα κανένας δεν έμαθε πελέκημα. Μόνο μπετά και καλούπια ξέρουν οι καινούργιοι μάστοροι. Στα χαμένα, δεν είναι τέχνη τα τσιμέντα. Τότε που λες και με το Μεταξά ύστερα, χάλασαν τα μπουλούκια, χάλασε και η τέχνη και άρχισε ο καθένας να δουλεύει για πάρτη του…." ( διήγηση του μάστορα Τάκη Γκουντή, 1974).<br />
<br />
<br />
<b><br />
<span style="font-style: italic;"> "Ο μέλλων για να δημιουργήσει νεοελληνική αρχιτεκτονική ας ρωτήσει τους καλφάδες (Κάλφας= ο πρακτικός αρχιτέκτονας στα τουρκικά), ας συμβουλευτεί πρώτα αυτούς που στα χωριά και το σχέδιο δίνουν και χτίζουν σπίτια, ας τους ρωτήσει με ποιο τρόπο χτίζουν και έπειτα ας προσπαθήσει να τελειοποιήσει την τέχνη τους" (Ι. Δραγούμης, Νεοελληνικός πολιτισμός.)</span><br />
</b> <br />
<br />
Πηγές:</span><br />
<span style="font-size: small;">Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων</span><br />
<span style="font-size: small;">Περιοδικό "Αρμολόι¨</span><br />
<span style="font-size: small;">Περιοδικό ΤΕΕ</span><br />
<span style="font-size: small;">www.epirusnews.gr</span><br />
<span style="font-size: small;">http://gialina-giannena.blogspot.com/</span><br />
<span style="font-size: small;">http://anagogi.blogspot.com<br />
<br />
</span><br />
</div>Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-1690003946979556071.post-6906471564173348842010-01-18T10:32:00.001+02:002010-01-18T10:32:00.542+02:0057 απαντήσεις για την πολιτογράφηση των μεταναστών<object height="344" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/A9rDllV2IRM&hl=en_US&fs=1&color1=0x402061&color2=0x9461ca"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/A9rDllV2IRM&hl=en_US&fs=1&color1=0x402061&color2=0x9461ca" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>Γ.Π.http://www.blogger.com/profile/09469861937808181658noreply@blogger.com7