Less Means More

Προσαρμογή ...

'Ηττα ή νίκη;



Υ.γ. Ξέρω ότι χαίρεσαι που πλέον αμφιβάλλω...

- " Έχω κι εμβόλιο, πάμε μια βόλτα;"


Συνέρθετε...

(ακόμα δεν έφυγες για το ψυγείο...;)

Ψαρωτικό...;

Πηγή: "Τι είπε ο Αϊνστάιν στον Κουρέα του" , του Ρόμπερτ Γοούλκε, Εκδόσεις Κέδρος

Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε έναν από τους ήρωες των παιδικών μου χρόνων.

Τότε που όλα ήταν λιγότερο "επιστημονικά" και περισσότερο "αληθινά".
Τότε που τα πιο μεγάλα όνειρα έμοιαζαν πιο πιστευτά.
Τότε που η κάθε σελίδα του "μίκυ μάους" (όπως λέγαμε όλα τα κόμικς) ήταν ένα μαγικό εισητήριο για τον κόσμο της προκλητικά δημιουργικής φαντασίας.
Και οι εφευρέσεις του Κύρου Γρανάζη διόρθωναν όλα τα στραβά και αναιρούσαν όλους τους περιορισμούς της συμβατικής ζωής μας.
Ο Κύρος Γρανάζης είναι o καλόκαρδος, ιδιοφυής και ταυτόχρονα αφηρημένος εφευρέτης της Λιμνούπολης, που προτιμά την μοναχική ζωή και κατοικεί στο εργαστήριό του με συντροφιά τον πιστό βοηθό του, τον Γλόμπο (τί δε θα δινα από τα παιδικά μου υπάρχοντα για έναν τέτοιο "φίλο")

Μέσα στο στενόχωρο εργαστήρι σοφίζεται και μαστορεύει ό, τι μπορεί κανείς να φανταστεί –από συσκευές που αντιστέκονται στην βαρύτητα και μηχανές που ταξιδεύουν στο χρόνο, μέχρι χαπάκια που σε κάνουν αόρατο! Ο Κύρος, αν και έχει πρόθεση να βελτιώσει με τις εφευρέσεις του τον κόσμο, συχνά φέρνει την καταστροφή. (και πως να μην ταυτιστώ....)

Τις εφευρέσεις του τις βρίσκει κανείς πάντα σε τιμή ευκαιρίας, και αυτός είναι ο λόγος που πολλές φορές ο Θείος Σκρούτζ τις χρησιμοποιεί για να προστατεύσει την περιουσία του. (τσ,τσ...)


Προσπαθεί να υλοποιήσει καινοτόμες ιδέες, μελετώντας θεωρίες, χρησιμοποιώντας διάφορα τεχνάσματα και πατέντες, προκειμένου να φτιάξει το πολυπόθητο δημιούργημά του. Ωστόσο άλλοτε το καταφέρνει, άλλοτε όχι. Διακρίνεται για την πλούσια φαντασία του και από το σαράκι της δημιουργίας του.
Είναι πάντοτε ευγενής, πρόθυμος και εργατικός, στοιχεία που τον κάνουν να ξεχωρίζει από τον μεγάλο αντίπαλό του, τον Έμιλ Κόρακα, ο οποίος χρησιμοποιεί τις πανούργες εφευρέσεις του για δόλιους σκοπούς.

Είναι εντελώς αδιάφορος για εργασία ρουτίνας οπότε έχει πρόβλημα σε τέτοιου είδους εργασίες. (η περίπτωσή μας...)
Θα προτιμούσε να εργαζόταν σε ερευνητικό εργαστήριο με ανοικτό deadline. (προτάσεις δεκτές...)



Λίγα Λόγια για τον Κύρο:
«Κατά Φαντασίαν Εφευρέτης»
«Ο Κύρος Γρανάζης μοιάζει πάρα πολύ με τον δημιουργό του, τον θείο Κάρλ. Το επάγγελμά του αφορά την τελευταία, αν όχι την επόμενη, λέξη της τεχνολογίας και λογικά η θέση του θα ήταν σε κάποιο υπερσύγχρονο βιομηχανικό συγκρότημα… Όμως ο Κύρος προτιμά να εργάζεται στο εργαστήρι του. Και ο ίδιος ο θείος Κάρλ προτιμούσε να εργάζεται στο σπίτι του, απομονωμένος στο ατελιέ του, μακριά από την βουή των γραφείων του μεγάλου εκδοτικού οίκου που δημοσίευε τις ιστορίες του. Ο Κύρος είναι ένας από αυτούς τους ήρωες που μοιάζουν να καθρεφτίζουν μια πλευρά της προσωπικότητας του δημιουργού τους. Άλλωστε ο Μπάρκς είχε παραδεχτεί ότι πάντα ήθελε να γίνει εφευρέτης.



Από τους εντυπωσιακούς «Θησαυροφυλακιοθραύστες» («Κόμιξ» # 41) ως τον ατομικό αφαιρετή στο «Πεταμένα Λεφτά» («Κόμιξ» #70) ή τον πύραυλο στο «Ολόχρυσο Φεγγάρι» («Κόμιξ» #32), οι κλασικές ιστορίες του θείου Κάρλ είναι γεμάτες φανταστικές συσκευές, πρωτοποριακά οχήματα και κάθε λογής αλλοπρόσαλλα μαραφέτια, τα οποία μοιάζουν να βγήκαν κατευθείαν από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ο μεγάλος δημιουργός ήταν ένας κατά φαντασίαν εφευρέτης…ένας κατά φαντασίαν συνάδελφος του χαρισματικού ήρωά του».
( Άρθρο στο περιοδικό «Κόμιξ», #166)


Κύρο σε παρακαλούμε,
όλοι εμείς που ξεμείναμε
καλοκαιριάτικά στην Αθήνα,
κάνε κάτι να γλιτώσουμε,
κάνε μια εφεύρεση να απαλλαγούμε
από τα "δεσμά" μας...!

Και ενώ άλλοι συνομίληκοι μου γράφουν ιστορία (είπαμε, πατάς διαβάζεις...)
εγώ μαλακωδώς ευησυχασθείς επί μακρόν αναρωτιέμαι
πως είναι η σωστή έκφραση
για να παραγγείλεις έναν καφέ μέτριο στα αγγλικά...

Ίσως ...a coffee ...average (!)

Η δροσιά μετά τα μεσάνυχτα...

Ένα κερί...

Βαρύς καπνός...

Οινόπνευμα ...

Ήσυχος δρόμος...να ακούγονται τα βήματα απ'τ΄αστέρια στον ουρανό...

Τα φώτα της πόλης...

Η Μποφίλιου στα ηχεία...

"του το κρατάω αυτού του κόσμου
που δεν μου ανήκει ο εαυτός μου..."

το τραγούδι της Μελίτης...

και πάλι Νατάσσα

"όχι που τρέμω το σταυρό αλλά που δεν μπορώ να βρώ..."

Σκόρπια κομμάτια,

Τσανακλίδου, Καραντίνης ...

"την ώρα που γεννιόμουνα σχολάγανε οι μοίρες"

Μια ακόμα γερή ανάσα καπνού,

Μπαλκόνι...

Ο Καημός είναι εδώ απόψε

Dan Wilson, Breathless "your voice is echoing again through catacombs inside my mind"

Κραουνάκης,

"αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές..."

Κι άλλο οινόπνευμα παρακαλώ...

Πατριδογνωσία, Νταλάρας Κατσιμιχαίοι

Άννα (μικρή πρόστυχη κυρία)

"Από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές...."

"Για μένα ο δρόμος είναι δρόμος, στον εαυτό σου έτσι λες..."

Δεν θα τελειώσει αυτό το βράδυ...