Δύσκολη αυτή τη φορά η επιλογή του τραγουδιού του μήνα.
Πρώτα μου ήρθε στο μυαλό το τραγούδι του Μπάμπη - Πυξ για να το αφιερώσω στην πρόωρη Βόλτα του Μάνου - Λαξ. Γιατί το δύσκολο πλέον είναι να βρεις...απλές κουβέντες...
Απλές κουβέντες πού να βρεις
που να τα λένε όλα
Λιώνει η αγάπη στη βροχή
κι εσύ είσαι μες στην μπόρα.
Στη συνέχεια δεν μπόρεσα να αγνοήσω την άνοιξη που πλέον μας ραμφίζει επίμονα το παράθυρο. Και στα αυτιά μου ταίριαξε με την ανοιξιάτικη και έτοιμη να ανθίσει φωνή της Αρετούλας στο τραγούδι του Δημήτρη Καρρά
Μετά πέρασε από το μυαλό μου ότι για τραγούδι του μήνα πρέπει να βάλω εκείνο που ακούω περισσότερο το τελευταίο διάστημα. Εκείνο που έχει διεισδύσει στο dna μου και το σιγοψιθυρίζω μέσα στη μέρα χωρίς καν να το καταλάβω.
Και δεν είναι άλλο από το Belle Reve!
Our life' s a dream
We all check in
Our life' s a dream
We all check in
We live alone
we never own
just borrow space
in this notorious silent place
Belle Rêve
Γραμμένο για την ομώνυμη, βασισμένη σε μονόπρακτα του Τένεσυ Ουίλιαμς θεατρική παράσταση της Ομάδας Τεχνικό, το τραγούδι αποτελεί ιδανικό επίλογο σ' ένα δίσκο γεμάτο αναφορές στο Jacques Demy, τη Nina Simone, το Gregory Crewdson ακόμα και τη Σοφία Βέμπο.
Αλλά τελικά ρε συ, δεν μπορώ...Θα βάλω αυτό που με ματώνει, αυτό με κάνει να δακρύζω ή να χαμογελό πικρά, αυτό που για μένα κάνει όλη την διαφορά...Venceremos!
Αποκομμένος απ' όλους κι απ' όλα
σε μαγεμένη τροχιά
πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα
τίποτα δε μ' ακουμπά
στον παράξενο μου χρόνο
Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
να σ' αγκαλιάσω να μ' αγκαλιάσεις
να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι
να σ'αγαπήσω να μ'αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά
μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά
στων προσώπων μας τις ζάρες
Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες
δίχως καβάντζα καμιά
ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας
και η ψυχή μου πηδά
στου απέραντου τη ψύχρα
Θες ν' αγγίξεις την αλήθεια
για βγες απ' έξω απ' τη συνήθεια
σύρε κι έλα να με λούσεις
κι ας είμαι της καθαρευούσης
να σ' αγαπήσω να μ' αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Δρεπανηφόρα άρματα περνάν
στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν
ασυγκίνητο σ' αφήνει
Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα
θωρακισμένε καιρέ
με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα
σε πλησιάζω ,μωρέ
μ' αυταπάτες πια δεν έχω
Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
δες θα φτιάχνουμε στιχάκια
να περπατάν σαν καβουράκια
πλάγια κι ακριβά τα χάδια
φως αχνό μες στα σκοτάδια
Μ' ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ
στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Venceremos, Venceremos
Ευχαριστούμε Νικόλα που υπήρξες δίπλα μας,
που μίλησες και πόνεσες για μας,
που χάθηκες στους λαβύρινθους που έβλεπες γύρω σου,
που κουβάλησες το βάρος που ένιωθες στους ώμους σου,
με όλα τα λάθη σου,
κι όλα τα μαγικά σου,
ερήμην μας...
ερήμην σου...
Πρώτα μου ήρθε στο μυαλό το τραγούδι του Μπάμπη - Πυξ για να το αφιερώσω στην πρόωρη Βόλτα του Μάνου - Λαξ. Γιατί το δύσκολο πλέον είναι να βρεις...απλές κουβέντες...
Απλές κουβέντες πού να βρεις
που να τα λένε όλα
Λιώνει η αγάπη στη βροχή
κι εσύ είσαι μες στην μπόρα.
Στη συνέχεια δεν μπόρεσα να αγνοήσω την άνοιξη που πλέον μας ραμφίζει επίμονα το παράθυρο. Και στα αυτιά μου ταίριαξε με την ανοιξιάτικη και έτοιμη να ανθίσει φωνή της Αρετούλας στο τραγούδι του Δημήτρη Καρρά
Μετά πέρασε από το μυαλό μου ότι για τραγούδι του μήνα πρέπει να βάλω εκείνο που ακούω περισσότερο το τελευταίο διάστημα. Εκείνο που έχει διεισδύσει στο dna μου και το σιγοψιθυρίζω μέσα στη μέρα χωρίς καν να το καταλάβω.
Και δεν είναι άλλο από το Belle Reve!
Our life' s a dream
We all check in
Our life' s a dream
We all check in
We live alone
we never own
just borrow space
in this notorious silent place
Belle Rêve
Γραμμένο για την ομώνυμη, βασισμένη σε μονόπρακτα του Τένεσυ Ουίλιαμς θεατρική παράσταση της Ομάδας Τεχνικό, το τραγούδι αποτελεί ιδανικό επίλογο σ' ένα δίσκο γεμάτο αναφορές στο Jacques Demy, τη Nina Simone, το Gregory Crewdson ακόμα και τη Σοφία Βέμπο.
Αλλά τελικά ρε συ, δεν μπορώ...Θα βάλω αυτό που με ματώνει, αυτό με κάνει να δακρύζω ή να χαμογελό πικρά, αυτό που για μένα κάνει όλη την διαφορά...Venceremos!
Αποκομμένος απ' όλους κι απ' όλα
σε μαγεμένη τροχιά
πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα
τίποτα δε μ' ακουμπά
στον παράξενο μου χρόνο
Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
να σ' αγκαλιάσω να μ' αγκαλιάσεις
να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι
να σ'αγαπήσω να μ'αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά
μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά
στων προσώπων μας τις ζάρες
Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες
δίχως καβάντζα καμιά
ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας
και η ψυχή μου πηδά
στου απέραντου τη ψύχρα
Θες ν' αγγίξεις την αλήθεια
για βγες απ' έξω απ' τη συνήθεια
σύρε κι έλα να με λούσεις
κι ας είμαι της καθαρευούσης
να σ' αγαπήσω να μ' αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Δρεπανηφόρα άρματα περνάν
στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν
ασυγκίνητο σ' αφήνει
Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα
θωρακισμένε καιρέ
με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα
σε πλησιάζω ,μωρέ
μ' αυταπάτες πια δεν έχω
Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
δες θα φτιάχνουμε στιχάκια
να περπατάν σαν καβουράκια
πλάγια κι ακριβά τα χάδια
φως αχνό μες στα σκοτάδια
Μ' ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ
στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Venceremos, Venceremos
Ευχαριστούμε Νικόλα που υπήρξες δίπλα μας,
που μίλησες και πόνεσες για μας,
που χάθηκες στους λαβύρινθους που έβλεπες γύρω σου,
που κουβάλησες το βάρος που ένιωθες στους ώμους σου,
με όλα τα λάθη σου,
κι όλα τα μαγικά σου,
ερήμην μας...
ερήμην σου...
13 σχόλια:
Είσαι καταπληκτικός! Μόνο που μου αντιστέκονται τα videos και δεν παίζουν όλα σε μένα!
Απριλιάτικη-ανοιξιάτικη μελαγχολία!
@kariatida62,καλημέρα φιλενάδα και σε ευχαριστώ! Βιντεάκια όμως δεν έχει η ανάρτηση, μόνο τραγούδια, μάλλον σε μπέρδεψαν οι φωτό! Ελπίζω τα τραγουδάκια να παίζουν...
Ναι έχεις δίκιο τα τραγουδάκια που ήταν εξαίρετα! Αφού προσπάθησα πολύ μόνο του Νικόλα Άσιμου δεν μπόρεσα ν'ανοίξω!
Πολύ μελαγχολικό αυτό που διάλεξες!
Θα μου πεις και η διάθεσή μας δεν είναι στα καλύτερά της!
Καλή εβδομάδα να'χεις!!
Μια που θυμήθηκες το Νικόλα, να προσθέσω κι εγώ τους αγαπημένους στίχους, από 'Τα αδιέξοδά σου':
"Αντέχω ακόμα να 'μαι υπηρέτης, βαστάω και μπορώ
Κι αν δεν μπορείτε πια να με σκοτώστε με λέτε γραφικό.
Θα σας ανοίξω θέλετε δε θέτε, κρατάω τα κλειδιά
Δε σταματάνε χίλιοι θεσμοθέται μια καθαρή καρδιά..."
Καλή βδομάδα, Καημέ μου.
foberos o stokas... exw katebasei olo to album eksaitias sou! :)
kai mhn akousw blakeies oti skotwnw thn music industry... pou na brv na t agorasw edw pou briskomai:(
filia apo Vienna
@zoyzoy, ίσως έχεις δίκιο φιλενάδα αλλά καμιά φορά είναι γλυκιά η μελάγχολία... Φιλιά!
@χουλκ, χουλκ μου σε ευχαριστώ. Ο Νικόλας είναι μια ιδιαίτερη αδυναμία και ήταν πολύ γλυκό που πρόσθεσες στίχους του! Τα φιλιά μου κυρία συγγραφέας!!
@Ατίθασο Πνεύμα,άσε τις δικαιολογίες! Εγώ έχω να αγοράσω cd (εκτός λαμπρών εξαιρέσεων) από όταν ο Μπετόβεν άρχισε να βαριακούει!!! (ξέρετε εσείς...οι Βιεννέζοι από αυτά)
Kαημέ μου, πολλές αγαπημένες φωνές μαζεμένες! Φτάνοντας στο τρίτο (belle reve), σκέφτηκα: να, αυτό είναι το τραγούδι του μήνα...! Μέχρι που προχώρησα λίγο πιο κάτω, ειδα το venceremos και σκέφτηκα: Αυτό είναι το all time classic soundtrack μου...!
"Κάνει τη διαφορά", πόσο δίκιο έχεις...!
(ομολογώ ότι αγαπάω πολύ την εκτέλεση από Χαρούλη, στον μελωδία: http://www.youtube.com/watch?v=VAP7Y4_wOmY )
Φιλί στον γλυκό μου καημό!
(Υ.Γ Πήγες στη Μποφίλιου;)
@Πρωτόπλαστη, αγαπημένη μου Πρωτόπλαστη δεν ξέρω αυτή η εκτέλεση του Χαρούλη από που είναι αλλά είναι καταπληκτικός ο συνδυασμός της φωνής του με τα λόγια και τη μουσική του Νικόλα!
Σου στέλνω κι εγώ τα φιλιά μου!
(Μποφίλιου δυστυχώς όχι, είναι μια δύσκολη περιόδος...θα προσπαθήσω να την πετύχω το καλοκαίρι, ειδικά αν ανέβει στο Θ. Βράχων!)
Αχ τι μου κάνεις μ' αυτές τις αναρτήσεις σου; Άντε τώρα να διαλέξω !
Πάντως η Αρετούλα, το Belle reve και φυσικά το τελευταίο με γυρίζουν και με πάνε περισσότερο προς μία υποσχεμένη Άνοιξη που όμως μου ξεφεύγει κι που όλο νιώθω σα να την κυνηγώ...
Καημέ μου, φιλιά ανοιξιάτικα και ευωδιαστά, μαζί με την αγάπη μου !!!
@Μελίτη, αγαπημένη μου φίλη καλημέρα και καλή εβδομάδα! Χάρηκα που αναφέρθηκες στην Αρετούλα. Αυτό το κορίτσι μου βγάζει κάτι τόσο αληθινό και διαυγές που πολύ θα ήθελα να ενσωματωθεί στην ελληνική μουσική σκηνή (χωρίς όμως να ...ομογενοποιηθεί)
Όσο για την άνοιξη ας της αφιερώσουμε τους στίχους από το Γουόλκμαν του Δ.Μούτση: "Κι ως πότε τούτη η άμυνα κι ως που θα μας βγάλει..."
Σε φιλώ γλυκά!