Ξεκινάω παραδεχόμενος την γενικευμένη μου άγνοια (που δυστυχώς δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από κάποια ενδεχόμενη εξειδίκευση...;)
Συνεχίζω παραδεχόμενος την εγγενή μου περιέργεια (σε βαθμό που να προσωποποιώ το γνωστό ανέκδοτο με το γύφτο που έλεγε: "άσε το παιδί να ρωτάει για να μαθαίνει") για πράγματα που ο υπόλοιπος κόσμος γνωρίζει ή θεωρεί αυτονόητα.
Και ολοκληρώνω την απολογία μου με την παραδοχή ότι ενώ ακούω πολλές ειδήσεις συγκρατώ επιλεκτικά μόνο πράγματα που με ενδιαφέρουν (ενώ συνήθως αφήνουν παγερά ασυγκίνητους αρκετούς άλλους...)
Αυτές τις μέρες λοιπόν ακούω γύρω μου μια λέξη: Ζήτω!!!
Σε πολλές εκφάνσεις, σε διάφορες περιστάσεις και με ποικιλία στην ένταση και την ειλικρίνεια.
Και όπως είναι φυσικό (ναι φυσικό, τι εξομολογούμαι παραπάνω μετά;;;) αναρωτήθηκα τι σημαίνει! Πως ετυμολογείται δηλαδή, πόθεν προέρχεται, η λέξη ζήτω...
Σκέφτηκα (ω,ναι) ότι μάλλον θα μοιάζει με όλες αυτές τις προστακτικές τύπου "γεννηθήτω" που σημαίνουν να γίνει αυτό που λέει πριν το ...τω.
Και άρα εδώ έχουμε ζή...τω, δηλαδή μάλλον να ζήσει! Μου φάνηκε λίγο περίεργο αλλά καμιά φορά δεν ξέρεις...
Και το έψαξα. Με τη βοήθεια του πολύ καλού λεξικού κόμβου και βρήκα ότι τελικά είχα δίκιο!
ζήτω [zíto] : 1. ως επιφώνημα με το οποίο κάποιος ή, συνήθ., ένα πλήθος ατόμων δηλώνει ότι επιδοκιμάζει ή υποστηρίζει με θέρμη και ενθουσιασμό κτ. ή κπ.· η λέξη έχει σχεδόν χάσει την αρχική της σημασία (= να ζήσει). ANT κάτω, γιούχα. α. ως κραυγή: ~! φώναξαν όλοι μαζί. β. με ονομαστική ονόματος: ~ η Eλλάδα! ~ η Eλευθερία! ~ ο νέος αρχηγός! γ. με γενική: ~ μου, σου, του…, μπράβο. ΦP ~ που καήκαμε, ειρωνικά, σε περιπτώσεις ατυχίας ή αποτυχίας. 2. (ως ουσ.) το ζήτω, η ζητωκραυγή: Φτάνουν πια οι φανατισμοί και τα μίση, τα ~ και τα γιούχα. || (έκφρ.) ούτε για ~ δεν κάνει, δεν έχει καμιά απολύτως αξία. [λόγ. < ελνστ. ζήτω γ' πρόσ. προστ. του αρχ. ρ. ζῶ, σημδ. εβρ. jehi]
Και ηρέμησα...
Συνεχίζω παραδεχόμενος την εγγενή μου περιέργεια (σε βαθμό που να προσωποποιώ το γνωστό ανέκδοτο με το γύφτο που έλεγε: "άσε το παιδί να ρωτάει για να μαθαίνει") για πράγματα που ο υπόλοιπος κόσμος γνωρίζει ή θεωρεί αυτονόητα.
Και ολοκληρώνω την απολογία μου με την παραδοχή ότι ενώ ακούω πολλές ειδήσεις συγκρατώ επιλεκτικά μόνο πράγματα που με ενδιαφέρουν (ενώ συνήθως αφήνουν παγερά ασυγκίνητους αρκετούς άλλους...)
Αυτές τις μέρες λοιπόν ακούω γύρω μου μια λέξη: Ζήτω!!!
Σε πολλές εκφάνσεις, σε διάφορες περιστάσεις και με ποικιλία στην ένταση και την ειλικρίνεια.
Και όπως είναι φυσικό (ναι φυσικό, τι εξομολογούμαι παραπάνω μετά;;;) αναρωτήθηκα τι σημαίνει! Πως ετυμολογείται δηλαδή, πόθεν προέρχεται, η λέξη ζήτω...
Σκέφτηκα (ω,ναι) ότι μάλλον θα μοιάζει με όλες αυτές τις προστακτικές τύπου "γεννηθήτω" που σημαίνουν να γίνει αυτό που λέει πριν το ...τω.
Και άρα εδώ έχουμε ζή...τω, δηλαδή μάλλον να ζήσει! Μου φάνηκε λίγο περίεργο αλλά καμιά φορά δεν ξέρεις...
Και το έψαξα. Με τη βοήθεια του πολύ καλού λεξικού κόμβου και βρήκα ότι τελικά είχα δίκιο!
ζήτω [zíto] : 1. ως επιφώνημα με το οποίο κάποιος ή, συνήθ., ένα πλήθος ατόμων δηλώνει ότι επιδοκιμάζει ή υποστηρίζει με θέρμη και ενθουσιασμό κτ. ή κπ.· η λέξη έχει σχεδόν χάσει την αρχική της σημασία (= να ζήσει). ANT κάτω, γιούχα. α. ως κραυγή: ~! φώναξαν όλοι μαζί. β. με ονομαστική ονόματος: ~ η Eλλάδα! ~ η Eλευθερία! ~ ο νέος αρχηγός! γ. με γενική: ~ μου, σου, του…, μπράβο. ΦP ~ που καήκαμε, ειρωνικά, σε περιπτώσεις ατυχίας ή αποτυχίας. 2. (ως ουσ.) το ζήτω, η ζητωκραυγή: Φτάνουν πια οι φανατισμοί και τα μίση, τα ~ και τα γιούχα. || (έκφρ.) ούτε για ~ δεν κάνει, δεν έχει καμιά απολύτως αξία. [λόγ. < ελνστ. ζήτω γ' πρόσ. προστ. του αρχ. ρ. ζῶ, σημδ. εβρ. jehi]
Και ηρέμησα...
1 σχόλια:
Κοίτα τώρα τι γίνεται όμως...Σύμφωνα με την επεξήγηση 1-β. μπορούμε να φωνάξουμε "Ζήτω η Ελλάδα", "Ζήτω ο νέος αρχηγός" και έρχεται η επεξήγηση 2 και αναιρεί τα προαναφερθέντα...Δεν κάνει ούτε για ζήτω!
Παρόλα αυτά εμείς ζητωκραυγάζουμε και χαιρόμαστε με ότι μας κάνει χαρούμενους!
Κύριε Καημέ...καλό σαββατοκύριακο να έχεις! Σε φιλώ πολύ!