Θυμάσαι το ΄81 ...που είχαμε όλοι λίγα περισσότερα λεφτά...;
Θυμάσαι το ΄87 ...που είχαμε όλοι κατακτήσει την Ευρώπη...;
Θυμάσαι το ΄89 ...που είμασταν όλοι πιο "βρώμικοι"...;
Θυμάσαι το ΄96 ...που ματώσαμε την αξιοπρέπειά μας πάνω σε μια βραχονησίδα...;
Θυμάσαι το ΄99 ...που γίνανε τα πεντοχίλιαρα πετσετάκια (βλ. ευρώ...);
Θυμάσαι το 2004 ...που σε ένα καλοκαίρι ψήλωσαμε ίσαμε με τον Όλυμπο...;
Θυμάσαι ...
Τι σε έπιασε τώρα και τα θυμάσαι...;
Όχι πες...
10 σχόλια:
..δηλαδή εσύ θυμάσαι το '81? πόσο χρονων είσαι οεοε?????
Για πες;
Γιατί τα θυμήθηκες όλα αυτά;
Παρεπιπτόντως έχεις καλό μνημονικό.
Καλημέρες.
Θυμάσαι το '09 που "γνώρισες" την Dot και η ζωή σου άλλαξε για πάντα? Ή μήπως ήταν το '08? Για πε...
@roadartist, θυμάμαι να το νοσταλγούν..!!!!!
(το 81 ήμουν ενού χρονού!!!)
@jacki, έλα μου ντε, αυτό απορώ και εγώ, τι τα σκαλίζω...; Μάλλον φταίει η κίνηση στο δρόμο για την απαλεψιά μου! Καλή σου εβδομάδα φιλενάδα!!!
Υ.γ. αγκαλιά και φιλί! Γιατί ...πολύ χαλαρώσαμε!!!
@one happy dot,νομίζω ήταν το ...Ωχ(!)τώ!!! Ντοτ,ντοτ,ντοτ (και αυτός είναι ο ήχος που κάνει το κεφάλι μου στον τοίχο...ξέρω, σαν άδειο βαρέλι σου ακούγεται...!)
Είναι επιλεκτική η μνήμη σου!Αλλά αξίζει!!
Καλή εβδομάδα να'χεις με φιλιά θαλασσινά!!
@zoyzoy,καλημέρα zoyzoy μου και καλή εβδομάδα και σε σένα!
Μου έφερες στο μυαλό δυο τραγούδια των Ενδελέχεια:
"Θυμάμαι και καλύτερες μέρες,
να γίνονται όλα λίμπα κι εγώ να`μαι στη μέση,
να θέλω ν`ανατείλω κι ο ήλιος να`χει πέσει...
Μ`αυτές δε με θυμούνται ευτυχώς,
δεν ξέρω τι θα παίξει προσεχώς,
δεν ξέρω τι θα γράψει η ιστορία,
το μέλλον θα`ναι μάλλον κωμωδία..."
και
"Δε θέλω να θυμάμαι.
Μια πέτρα θέλω να 'μαι,
Ο ήλιος να με καίει
Κι ο χρόνος να κυλά....
Δε θέλω να θυμάμαι.
Μια πέτρα θέλω να 'μαι,
Να πέφτω και να σπάω
Τα τζάμια τα κλειστά."
(Και μια μικρή λεπτομέρεια : στιχουργός και των δυο τραγουδιών είναι ο ... Μητσοτάκης (ο Δημήτρης, τι νόμισες;;;;;;;;;)
Πολλά φιλιά, Καημέ μου
@houlk, τελευταία πέρασα μια φάση με Τρύπες και Αγγελάκα
"Καλά που έγινα σπουδαίος και τρανός
Κι ήταν ο Κύριος κι Αυτός καλός μαζί μου
Και δεν κατάντησα πρόσφυγα ναυαγός
Να παίζω στα χαμένα κάθε μέρα τη ζωή μου
Καλά που βγήκα φρόνιμος, υπάκουος, σκυφτός
Κι έχω οικογένεια θρησκεία και πατρίδα
Και δεν κατάντησα ρεμάλι νηστικός
Να κλαίω σαν ποντικάκι απελπισμένο στην παγίδα"
Τώρα θα με βάλεις να ψάξω για Ενδελέχεια. Σε ευχαριστώ!