"… Αγαπώ τους απλούς ανθρώπους, που ο Θεός ή η φύση δεν τους προίκισε με κάποιο...
ταλέντο!!!
Φαίνεται πως κι ο Θεός τους αγαπάει, γι’ αυτό έπλασε τόσους πολλούς!
… Εκτιμώ τους καλούς ανθρώπους, τους άξιους, που τα καταφέρνουν με την αξία τους!
… Θαυμάζω τους ταλαντούχους!
… Αντιπαθώ τους ψεύτες, τους… δήθεν!
… Σιχαίνομαι τους… ξερόληδες!
… Βαριέμαι αφόρητα τους ψηλομύτηδες!
… Χειροκροτώ τους… υψηλά ιστάμενους όταν το αξίζουν (κι ας είναι λίγοι αυτοί που πραγματικά το αξίζουν"

Απλά!
Πως μερικές γραμμές χτίζουν το σκαρίφημα μιας χορτάτης ζωής...


Bookmark and Share

Έγινε οριστικά Τούρκος ο καραγκιόζης, λόγω αδιαφορίας της Ελλάδας!!!

Στο θέατρο σκιών των ανύπαρκτων πολιτικών

Επαίρεται (και με το δίκιο της) η Τουρκία πως κέρδισε την μάχη που έδωσε στην Unesco σχετικά με την εθνικότητα του γνωστού σε όλους μας «Καραγκιόζη». Κάποιοι άλλοι καραγκιόζηδες όμως (υποτιμητική έκφραση) αποφάσισαν να μην αγωνιστούν για την Ελληνική ταυτότητα του λαϊκού ήρωα του θεάτρου των σκιών.
Άφεριμ αφεντάδες μου, που ξέρετε να τρέχετε στα γλέντια, στις δεξιώσεις και στις προμήθειες… Άφεριμ ξεφτιλισμένοι απόγονοι, οικτρά ανθρωπάκια, που ζείτε με την ιδέα που είστε σπουδαίοι…
Η υποεπιτροπή της UNESCO ενέκρινε το αρχείο του υπουργείου Πολιτισμού της Τουρκίας στο οποίο αναφέρεται πως ο «Καραγκιόζης» ανήκει στην τουρκική πολιτιστική κληρονομιά. Αυτομάτως, βέβαια, στην τουρκική πολιτιστική κληρονομιά εντάσσονται και όλοι αυτοί οι ανεύθυνοι του Ελληνικού υπουργείου Πολιτισμού (καθώς και του υπουργείου Εξωτερικών), οι οποίοι αμαχητί παρέδωσαν τον Έλληνα Καραγκιόζη στον τουρκικό πολιτισμό!!! Βέβαια, εδώ γεννιέται και ένα βασικό ερώτημα: Έχει η Τουρκία πολιτισμό; Η απάντηση είναι γνωστή, αλλά δεν την δίνουν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι δουλοπρεπείς και ανάξιοι των ευθυνών τους Έλληνες πολιτικοί (και οι υπάλληλοί τους).
Έπειτα από τη φάση αυτή (της προέγκρισης) άρθηκαν όλα τα εμπόδια που συναντούσε το Τουρκικό υπουργείο Πολιτισμού, προκειμένου να θεωρηθεί πως ο Καραγκιόζης αποτελεί μέρος της τουρκικής κληρονομιάς, αφού η Ελλάδα δεν έκανε αίτηση στο Ανώτατο Συμβούλιο και δεν παραβρέθηκε στην συζήτηση που έγινε στην αρμόδια υποεπιτροπή της Unesco.
Το συμβούλιο απαρτιζόμενο από εκπρόσωπους έξι χωρών θα συγκληθεί τον Οκτώβριο για να κάνει ανακοίνωση. Μετά από την τελική έγκριση θα έχει κατοχυρωθεί πως ο Καραγκιόζης ανήκει στους Τούρκους…!
Έτσι, προφανώς οι Έλληνες χάνουν το δικαίωμα του δικού τους (Έλληνα) Καραγκιόζη και βλέπουν τους γνωστούς πολιτικούς καραγκιόζηδες να περιφέρονται εκλιπαρώντας την ψήφο των Ελλήνων, ενώ την ίδια στιγμή, δεν κατέθεσαν ούτε αίτηση οι άθλιοι κομπλεξικοί υπαλληλίσκοι τους για την Ελληνικότητα του Καραγκιόζη, η οποία παραδόθηκε πλέον στην Τουρκική πολιτική κληρονομιά!!! Το ζήσαμε κι αυτό...
Από http://kostasxan.blogspot.com

Σχόλιο: Και αναρωτιέμαι...Προλαβαίνουμε να κάνουμε κάτι έστω και την ύστατη στιγμή;;;
Να μαζέψουμε υπογραφές, να κινηθούμε έστω και τώρα ως κράτος, να το κάνουμε θέμα...

Bookmark and Share

Κάθε φορά που ρίχνει τέτοια μπόρα το μυαλό μου πηγαίνει στους συνανθρώπους μας που είναι στο δρόμο.
Και δεν εννοώ στους οδηγούς αλλά στους άστεγους.
Σε όλους εκείνους που δεν έχουν την "πολυτέλεια" ενός στεγνού και ζεστού κρεβατιού.
Που απλώνουν τα βρεγμένα τους χαρτόκουτα για στρώμα ή πλαγιάζουν σε νοτισμένα παγκάκια και υγρές γωνιές της πόλης.
Και νιώθω ακόμα πιο ένοχα.
Έτσι έγινε και σήμερα.

http://www.inloughborough.com/newsimages//2008/07/images/homeless.jpg

Συνήθως όμως μόλις μπω σπίτι και φτιάξω κάτι να φάω,το μυαλό μου φεύγει από εκεί και ξαναγυρίζει στα γνωστά "σημαντικά θέματα" που μας απασχολούν...
  • "Πρέπει να πάρω καινούργιο μπουφάν και χειμωνιάτικα παπούτσια. Να βγω αύριο το πρωί ή να περιμένω να πληρωθώ την άλλη βδομάδα και βγαίνω μετά; "(βρέχει κιόλας...)
  • "Πρέπει να βάλω και NOVA, αν θέλω να βλέπω αξιοπρεπώς τους αγώνες (όνειρα...)"
  • "Πότε θα αρχίσω να διαβάζω το καινούργιο μου βιβλίο;"(όταν κλείσεις τη ρημάδα την τηλεόραση...)
  • "Στη δουλειά όλο αναστάτωση είναι. Προγραμματισμός και συσκέψεις. Κάπου διάβασα ότι αν θέλεις να μην δουλέψεις οργάνωσε μια σύσκεψη και θα περάσει η ώρα!" (τεμπελοφιλόσοφε...)
  • "Αυτό το Σαββατοκύριακο θα κοιτάξω να το ευχαριστηθώ, όχι να περάσει χωρίς να το καταλάβω όπως το προηγούμενο..."(και το προπροηγούμενο...)
  • "Έλα ρε φίλε, τι λέει ... δεν μπορείς σήμερα,ε... Παρασκευή βράδυ και μέσα ...@#$%&*!(*"(τον βαριόμουν και λίγο ...)
  • "Βρήκα στην πόρτα που τον καινούργιο κατάλογο του ΙΚΕΑ. Το ήξερες ότι είναι το έντυπο που έχει τυπωθεί περισσότερο και από τη Βίβλο; Πάντως δεν είδα κάτι να με ενδιαφέρει..." (εκτός από τα κεφτεδάκια ίσως...)
  • "Φέτος δεν μας γέμισαν την είσοδο με φυλλάδια/σκουπίδια οι υποψήφιοι. Φτώχεια..;Καλύτερα" (προλαβαίνουν πάντως...)
  • "Πάντως η κίνηση έχει ξαναγίνει αφόρητη! Μα καλά ήθελα να ξέρω όλοι αυτοί ...που πάνεεεε; "(κλισέ...)
  • "Έβγαλε νέα τριλογία ο Λιακό, τον άκουσα χθες βράδυ που έβαλα την τηλεόραση στο timer." (δεν με νανουρίζει τελικά έτσι που φωνάζει...)
  • "Τη Δευτέρα έχει τον Κραουνάκη στο Θ. Βράχων. Ας ελπίσουμε να μην βρέχει πέρυσι τέτοιο καιρό στη συναυλία της Χαρούλας" (ή όπως σήμερα το πρωί)
Dacapo...
Bookmark and Share

Μεγάλη αλήθεια:

Ποτέ δεν μπορούμε να συνδυάσουμε γεωμετρικά τα ψωμάκια και τα υλικά του τοστ!

Άλλοτε θα είναι τα ψωμάκια τετράγωνα και τα αλλαντικά στρογγυλά,

http://www.dkimages.com/discover/previews/805/20257170.JPG





και άλλοτε


http://www.hardees.com/content/products/menu/CharbroiledChickenClub_LunchDinner.jpg




θα είναι το τυρί και το αλλαντικό τετράγωνο και τα ψωμάκια στρογγυλά!!!
Bookmark and Share

Γιατί το ποδόσφαιρο θα είναι πάντα το πρώτο άθλημα στις καρδιές των αντρών;



Γιατί ακόμα και όταν η "επίσημη αγαπημένη" σκορπίζει το Ισραήλ στο Eurobasket, εσύ προτιμάς να δεις τις παλινωδίες των καλικάντζαρων του Ρεχάγκελ απέναντι στη Μολδοβλαχία...
Bookmark and Share

Κάθε Σεπτέμβρη η πολιτική ζωή του τόπου περιστρέφεται σταθερά και ακλόνητα γύρω από ένα όνομα. Φιλοξενεί πρωθυπουργούς και αρχηγούς κομμάτων, συνδυάζεται με εκμυστηρεύσεις και απολογίες, σχέδια και εξαγγελίες, προεκλογικές ομιλίες ή ανούσιες πολιτικολογίες που γεμίζουν τα Κυριακάτικα μεσημερια του φθινοπώρου.
Και δεν είναι άλλο από το όνομα: Ι. Βελλίδης, το όνομα του συνεδριακού κέντρου της Διεθνούς εκθέσεως Θεσσαλονίκης.
Ίσως οι λίγο παλιότεροι να τον ξέρετε και να θεωρείται για σας αυτονόητο το ποιος υπήρξε ο Ι. Βελλίδης όμως για μένα που δεν είχα ιδέα, ήταν μιας πρώτης τάξης αφορμή για έρευνα. Έτσι για να ξέρουμε για τί πράγμα μιλάμε βρε αδερφέ. Αμφιλεγόμενο ή όχι , άξιο της τιμής ή όχι, πρέπει τουλάχιστον να ξέρουμε...

Από την "έρευνά" μου λοιπόν προκύπτει ότι ο Γιάννης Βελίδης υπήρξε ένα από τα πιο ισχυρά πρόσωπα του 20ού αιώνα στον χώρο των μέσων ενημέρωσης στη Βόρεια Ελλάδα. Ενας παραδοσιακός εκδότης που κυριάρχησε για δεκαετίες με τις εφημερίδες του «Μακεδονία» και «Θεσσαλονίκη». Ενας άνθρωπος που συμμετείχε ενεργά στις τότε μετεμφυλιακές πολιτικές ζυμώσεις του κεντρώου χώρου.

Όπως είναι φυσικό, για μια τόσο έντονη προσωπικότητα είναι πολύ σπουδαιότερα όσα διαχέονται μεταξύ πραγματικότητας και μύθου και για τον Γιάννη Βελίδη η πολιτική μας "μυθολογία " δεν τσιγκουνεύτηκε ιστοριών.
Από κάποιους θεωρήθηκε ο εκδότης, που πάνω του στήθηκε ένας ολόκληρος μύθος και μια οικονομική αυτοκρατορία, το σύμβολο του δαιμόνιου επιχειρηματία ή της ίντριγκας, ο «δραχμοκυνηγός» ή ο ανοιχτοχέρης, ο άνθρωπος που ανέβαζε και κατέβαζε κυβερνήσεις, ο επιχειρηματίας που πλημμύριζε τις θυρίδες των τραπεζικών θησαυροφυλακίων με μετοχές, «μάλαμα» και διαμάντια.
Ο ίδιος άνθρωπος που άλλοι τον βλαστημούσαν ήταν εκείνος που άλλοι έπιναν νερό στο όνομά του.

Το πιο χαρακτηριστικό όμως παρατσούκλι για τον Γιάννη Βελίδη (όπως εκμυστηρεύεται στη βιογραφία του ο Λευτέρης Βόδενας) ήταν το "Γάτος" και αυτό για τις "ιδιαίτερες" σχέσεις του με το πολιτικό προσκήνιο και παρασκήνιο της Ελλάδας από την Δικτατορία του Μεταξά και την Κατοχή μέχρι την αποστασία, την Χούντα και την Μεταπολίτευση.

Ευεργέτης και αριβίστας, συμφεροντολόγος και ανιδιοτελής, λαϊκός και κοσμοπολίτης, απόμακρος και φιλικός, φιλάργυρος και σπάταλος, όπως και να ήταν ο δαιμόνιος εκδότης, κατόρθωσε να αφήσει ανεξίτηλα τα χνάρια του στη Θεσσαλονίκη.

Εργάστηκε με πείσμα για την αναβάθμιση της Βόρειας Ελλάδας ενώ στη διάρκεια της δικτατορίας οι εφημερίδες του κράτησαν σθεναρή αντιδικτατορική στάση, κυρίως χάρη στο κουράγιο επώνυμων δημοσιογράφων και στους διαρκείς ελιγμούς του.

Ο Γιάννης Βελλίδης συμμετείχε ενεργά στις διαδικασίες μορφοποίησης της Ενωσης Κέντρου και στις προσπάθειες δημιουργίας ενός πολιτικού πόλου ο οποίος θα ήταν διακριτός τόσο από τη συντηρητική παράταξη που κυβερνούσε με αυταρχικό τρόπο τη χώρα όσο και από την Αριστερά. Αντιφατικό αλλά και ενδεικτικό του κλίματος της εποχής είναι ότι ο ίδιος στη συνέχεια πρωτοστάτησε στην αποστασία, συμβάλλοντας στον κατακερματισμό του πολιτικού χώρου για τη δημιουργία του οποίου μόχθησε.

Η ευστροφία του, το πείσμα του και οι μεθοδευμένες κινήσεις του αποδεικνύεται ότι αποτέλεσαν τα κύρια χαρακτηριστικά της επιτυχίας του, μιας επιτυχίας που δυστυχώς δεν μπόρεσαν να αξιοποιήσουν οι κληρονόμοι του, τουλάχιστον στον εκδοτικό τομέα.
Bookmark and Share

Έτυχε και ξεφύλλισα το ενημερωτικό φυλλάδιο του ΤΕΕ. (πως το παθα αυτό δεν ξέρω, συνήθως το πετάω όπως έρχεται μέσα στο σελοφάν του...)

Και έπεσα πάνω σε μια είδηση για τη μετά θάνατο βράβευση από το ελληνικό Icomos στον Γεώργιο Γληγόρη. Έναν αξιωματικό της Ελληνικής Αστυνομίας που έφυγε πρόωρα από τη ζωή σε τροχαίο κάτω από αδιευκρίνηστες συνθήκες. Έναν αξιωματικό που ανέλαβε τη διεύθυνση του Τμήματος Διώξης Αρχαιοκαπηλείας και συνέδεσε το όνομά του με τις μεγαλύτερες επιτυχίες της Ελληνικής Αστυνομίας στον τομέα αυτό.

Το άρθρο κλείνει τονίζοντας ότι το ελληνικό τμήμα του Icomos πιστεύει ότι δεν αρκεί η απλή διευκρίνιση των συνθηκών του θανάτου του Γεώργιου Γληγόρη, αλλά και οι συνθήκες απομάκρυνσής από τη θέση του εν μέσω μιας ευδόκιμης και άκρως επιτυχημένης θητείας...

Και μου έκαναν εντύπωση όλα αυτά.
Και είπα να το ψάξω διαδικτυακά.
Και αυτά που βρήκα μου φάνηκαν εξόχως ενδιαφέροντα (και εξόχως εξοργιστικά...)


Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων Στις13 Μαρτίου 2009 έφυγε απροσδόκητα από τη ζωή ο αξιωματικός της Αστυνομίας Γιώργος Γληγόρης, ύστερα από αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Ο Γ. Γληγόρης ανέλαβε τη διεύθυνση του Τμήματος Δίωξης Αρχαιοκαπηλίας το 2002.
Στην επτάχρονη θητεία του ανέπτυξε πρωτοφανείς για την εποχή πρωτοβουλίες, συμμετέχοντας ακόμα και προσωπικά σε εφόδους και επέτυχε πολύ σημαντικά αποτελέσματα, όπως ο επαναπατρισμός αρχαίων (χρυσό μακεδονικό στεφάνι από το Μουσείο Getty, χάλκινος μακεδονικός κρατήρας από τη συλλογή Shelby-White, μαρμάρινη αττική λήκυθος από τον αρχαιοπώλη David Cahn κλπ.), ενώ εντόπισε πολυάριθμα παράνομα διακινούμενα αρχαία και απέτρεψε την παράνομη εξαγωγή τους από την Ελλάδα. Συνεργάστηκε στενά με τον Ιταλό εισαγγελέα Paolo Ferri, προχωρώντας στην αντιμετώπιση της αρχαιοκαπηλίας σε διεθνές επίπεδο, τακτική που συνέβαλε στην επίτευξη των εξαιρετικών αποτελεσμάτων.

http://lefkadapress.gr/latest56.jpg
Αφοσιωμένος, δραστήριος και αποτελεσματικός, απέκτησε πολύτιμη γνώση και εμπειρία από τη θητεία του στον κρίσιμο αυτό τομέα. Αγωνιζόταν με πενιχρά μέσα, αθόρυβα, φτάνοντας σε μεγάλες επιτυχίες, παρά το γεγονός ότι είχε υπό τις διαταγές του μόνον μια μικρή ομάδα 19 συνεργατών, όταν το αντίστοιχο σώμα των καραμπινιέρων στην Ιταλία αριθμεί 300 άτομα .
Πολύ μεγάλη επιτυχία του ήταν η έρευνα στη Σχοινούσα και κατόπιν στην εξοχική κατοικία της Marion True στην Πάρο, το αποτέλεσμα της οποίας συνετέλεσε στην αλλαγή στάσης του Μουσείου Getty και στον επαναπατρισμό μοναδικών αρχαίων έργων. Είχε πάντα την τόλμη να αντιπαρατίθεται σε ανθρώπους ισχυρούς προκειμένου να πράξει το καθήκον του. Η στάση αυτή ενόχλησε ορισμένους, οι οποίοι προφανώς μεθόδευσαν την απομάκρυνσή του. Μετατέθηκε δυσμενώς στη Λευκάδα τον Αύγουστο του 2008.
Η άδικη απομάκρυνση, ψόγος αντί επαίνου, πτόησε και έθιξε τον ικανότατο αξιωματικό, γιατί ήταν μία πράξη απαξίωσης σε έναν λειτουργό που υπερέβαινε εαυτόν κατά την άσκηση του καθήκοντος, εξασφαλίζοντας με ανύπαρκτη υποδομή τεράστιες επιτυχίες σε ελάχιστο χρόνο.
Όλοι οι συνάδελφοι που συνεργάστηκαν μαζί του είχαν την ευκαιρία να εκτιμήσουν το ήθος, την αποτελεσματικότητα και την αφοσίωσή του. Με το θάνατο του Γιώργου Γληγόρη η Αρχαιολογική Υπηρεσία έχασε έναν πολύτιμο σύμμαχο στον άνισο αγώνα που δίνει καθημερινά για την προστασία της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς. Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων απαιτεί να διευκρινιστούν πλήρως οι συνθήκες απομάκρυνσής του από τη θέση του, στο μέσο μίας ευδόκιμης και άκρως επιτυχούς θητείας. Για τους μαχόμενους αρχαιολόγους, είναι αυτονόητο ότι αποδεδειγμένα ικανοί αξιωματικοί, που κατέχουν κρίσιμες θέσεις, δεν πρέπει να απομακρύνονται από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες κατά το δοκούν και μετά από πιέσεις συμφερόντων ξένων προς το λειτούργημα της προστασίας των αρχαιοτήτων στη χώρα μας. Η δίωξη της αρχαιοκαπηλίας απαιτεί τη συνεχή παρουσία ειδικευμένων αστυνομικών, που με το χρόνο αποκτούν πολύτιμη εμπειρία σε ανάλογα πόστα.
Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων έχει την υποχρέωση να αντιστρατευθεί κάθε ενέργεια που υπονομεύει τη δίωξη ενός εγκλήματος όπως η αρχαιοκαπηλία που στερεί από τον πολίτη πολύτιμο μέρος της ταυτότητας και της συλλογικής του μνήμης.

Ο αστυνόμος που έφερε τ'αρχαία
Του ΝΙΚΟΛΑ ΖΗΡΓΑΝΟΥ

Υστερα από πολυήμερη νοσηλεία στην εντατική του νοσοκομείου της Αρτας, έχασε τη μάχη με τη ζωή ο πρώην διοικητής της Δίωξης Αρχαιοκαπηλίας, αστυνομικός διευθυντής Γιώργος Γληγόρης.

Το όνομα του ακέραιου αξιωματικού συνδέθηκε με τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ΕΛ.ΑΣ., καθώς και με τους επαναπατρισμούς από ξένα μουσεία και ιδιώτες συλλέκτες εκατοντάδων αρχαιοτήτων που αφαιρέθηκαν παράνομα από την Ελλάδα. Συνδέθηκε, όμως, δυστυχώς και με τη μοίρα των ικανών που ξαφνικά... μετατίθενται σε κάποιο άλλο πόστο. Ετσι και ο Γληγόρης πήρε φύλλο πορείας για τη Λευκάδα, όπου τον περίμενε ένα τροχαίο δυστύχημα.

*Ο Γληγόρης άνοιξε τον φάκελο του ιδιωτικού Μουσείου Γκετί που αράχνιαζε επί χρόνια στο αρχείο και χάρις στην έρευνά του βρέθηκαν οι μάρτυρες, αλλά και τα ακλόνητα στοιχεία με τα οποία πείστηκε το αμερικανικό ίδρυμα να επιστρέψει, μεταξύ άλλων, και το περίφημο χρυσό μακεδονικό στεφάνι που υποδέχτηκε ο πρωθυπουργός σε τελετή πριν από δύο χρόνια (29 Μαρτίου 2007) στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

*Δική του ήταν και η πρωτοβουλία να ερευνήσει την εξοχική κατοικία στην Πάρο της εφόρου αρχαιοτήτων του Μουσείου Γκετί, Μάριον Τρου, όπου εντόπισε αδήλωτες αρχαιότητες. Η ενέργεια αυτή συνέβαλε στην άσκηση πίεσης για να καμφθούν οι αντιρρήσεις του Μουσείου και να ανοίξει ο δρόμος για τον επιτυχή επαναπατρισμό και των τεσσάρων αρχαιοτήτων που διεκδικούσε η χώρα μας.

(Η δίκη της Μάριον Τρου για την υπόθεση της Πάρου δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί, αν και έχουν περάσει σχεδόν δυόμισι χρόνια.)

*Καθοριστική υπήρξε η συμβολή του Γληγόρη και στον επαναπατρισμό του χάλκινου μακεδονικού κρατήρα από την αμερικανίδα Σέλμπι Γουάιτ, καθώς και στην επιστροφή της μαρμάρινης αττικής λυκήθου από τον ελβετό αρχαιοπώλη Ντέιβιντ Καν.

*Ομως κορυφαία στιγμή στην καριέρα του στη Δίωξη Αρχαιοκαπηλίας ήταν η υπόθεση της Σχοινούσσας, που προκάλεσε σεισμό σε διεθνές επίπεδο.

(Για το θέμα αυτό δες επιπλέον εδώ)

*Η υπέρβαση που έκανε στη διεθνή αστυνομική συνεργασία ο έλληνας αξιωματικός ήταν ίσως η σημαντικότερη συμβολή του στη μάχη κατά του οργανωμένου εγκλήματος.

Πίστευε πως ένα κατ' εξοχήν διεθνικό έγκλημα όπως η αρχαιοκαπηλία δεν μπορεί να χτυπηθεί αποτελεσματικά μόνο μέσα από τις εθνικές αστυνομίες. «Η απάντηση πρέπει να είναι η άμεση, χωρίς γραφειοκρατία και χρονοτριβή, προσωπική και ειλικρινής συνεργασία μεταξύ ελλήνων, ιταλών, γερμανών, ελβετών, κυπρίων, αμερικανών και άλλων αστυνομικών. Αυτή η αντίληψη δράσης μπορεί να κάνει τη διαφορά και να εξαρθρώσει τα κυκλώματα», συνήθιζε να λέει ο αστυνόμος.

Και εξηγούσε: «Ενας έλληνας αγρότης πουλάει σε ιταλό μαφιόζο που συνεργάζεται με έναν ελβετό έμπορο και πουλάνε μέσω ενός βρετανικού οίκου δημοπρασιών τα κλεμμένα αρχαία σε ιδιωτικό αμερικανικό μουσείο ή σε έναν συλλέκτη στην Ιαπωνία».

*Ο Γληγόρης συνεργάστηκε στενά με το τμήμα δίωξης αρχαιοκαπηλίας των Καραμπινιέρων και τον αρμόδιο εισαγγελέα Ρώμης, Πάολο Φέρι. Η συνεργασία αυτή έφερε πολλούς καρπούς και στις δύο χώρες, συνδέθηκε με το κύμα των επαναπατρισμών και συνέβαλε στην ευαισθητοποίηση της παγκόσμιας κοινής γνώμης.

*Η ανταμοιβή του από την ελληνική Πολιτεία για εξαιρετικά πετυχημένη πολύχρονη δράση του ήταν μια αιφνιδιαστική και αναίτια δυσμενής μετάθεση, το περασμένο καλοκαίρι, για την οποία δεν δόθηκαν ποτέ εξηγήσεις. Ηταν προφανές ότι κάποιους ενόχλησε. Αλλωστε, ο Γληγόρης συνήθιζε να ακουμπάει εκεί που οι άλλοι σφύριζαν αδιάφορα.

*Τις περισσότερες φορές οι κατηγορούμενοι τον σεβάστηκαν. «Κάνε τη δουλειά σου αστυνόμε», του είπε χαρακτηριστικά εκπρόσωπος της οικογένειας Μιχαηλίδη στη Σχοινούσσα. Ομως, σε πρόσφατες υποθέσεις, λίγους μήνες πριν απ' την μετάθεσή του, όπου εμπλέκοντο επιφανή μέλη της αθηναϊκής κοινωνίας, η αντίδραση ήταν διαφορετική. Υπήρξαν γκρίνιες, διαμαρτυρίες, πιέσεις...

*Η μετάθεσή του δεν είχε αντίκτυπο μόνο στον ίδιο. Με την αιφνιδιαστική απομάκρυνση του Γληγόρη χάθηκε ένα τεράστιο δίκτυο πληροφοριών απαραίτητο για την υπηρεσία.

*Ο Γιώργος ζούσε σε ένα φτωχικό δυάρι στου Γκύζη και κυνηγούσε μεγαλοκαρχαρίες. Είχε αίσθηση καθήκοντος και δικαιοσύνης, ήταν αγαπητός, με αίσθηση του χιούμορ και αγάπη για τη ζωή. Κηδεύτηκε από το νεκροταφείο στο χωριό Πινακοχώρι Λευκάδος. Ηταν 45 χρόνων και άφησε πίσω του τον δεκάχρονο γιο του Αγγελο.

Στο τροχαίο που ενεπλάκη το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε χάθηκαν άλλα τέσσερα άτομα, μια ολόκληρη οικογένεια από το χωριό Μπενίτσες της Κέρκυρας. Οι συνθήκες του δυστυχήματος δεν έχουν ακόμη διευκρινισθεί, ούτε και η ευθύνη.



Γιώργος Γληγόρης
Ένας Έλληνας «Σέρπικο»
Της ΕΥΓΕΝΙΑΣ Γ. ΜΙΓΔΟΥ - 19.03.2009



Δραστήριος, αποτελεσματικός, γνώστης του αντικειμένου του, ο Γιώργος Γληγόρης ανέπτυσσε πρωτοβουλίες και ενορχήστρωνε με την ομάδα του καίριες εφόδους, εξαρθρώνοντας κυκλώματα και αποκαλύπτοντας υποθέσεις. Υποθέσεις στις οποίες κάποιες φορές –όπως πριν ένα χρόνο περίπου (Απρίλιος 2008)– ενέχονταν πρόσωπα ευυπόληπτα και υπεράνω υποψίας. Να σημειωθεί πως όλα αυτά τα έκανε με μια ομάδα 19 ατόμων –τόσα διαθέτει η ελληνική αστυνομία για όλη την επικράτεια–, όταν αντίστοιχα η Ιταλία (επίσης χώρα παραγωγής αρχαιοκαπηλικών προϊόντων) διαθέτει 300 καραμπινιέρους, τεχνολογία αιχμής και τεχνογνωσία πρότυπο. Ο Γληγόρης συνεργάστηκε αποτελεσματικά με τους Ιταλούς και αγωνιζόταν να αναβαθμίσει τη Διεύθυνσή του, να εισαγάγει στην Ελλάδα την ιταλική μεθοδολογία. Είναι χαρακτηριστική η «ήττα» που έπαθε όταν, επισκεπτόμενος το αρχηγείο των καραμπινιέρων στην Ιταλία, είδε πόσο μειονεκτούσε η ελληνική πλευρά και με τι πενιχρά μέσα πάλευε ο ίδιος. Όταν λοιπόν επισκέφτηκαν αντίστοιχα οι Ιταλοί την Αθήνα, προκειμένου να αποφύγει την έκθεση, έδειξε το κτίριο της ΓΑΔΑ, λέγοντας πως εκεί στεγάζεται εξ ολοκλήρου το Τμήμα Δίωξης Αρχαιοκαπηλίας. Ήταν εξαιρετικά αγαπητός για το χιούμορ του...
Εν πάση περιπτώσει, είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα ό,τι γίνεται καλά, ό,τι γίνεται σωστά, το κάνει συνήθως κάποιος μόνος του. Και το πληρώνει.

Ο Γιώργος ήταν εξυπνότατος, ευθύς, αφοσιωμένος στο στόχο και άκρως αποτελεσματικός. Στον τομέα του κατάφερε, αθόρυβα, μεγάλα επιτεύγματα, χωρίς ουσιαστικά να υπάρχουν οι υποδομές. Το μόνο που τον συνέδραμε ήταν η εμπιστοσύνη των ανδρών του και η αγάπη τους.
Όταν λοιπόν πέρυσι τέτοια εποχή εξιχνίαζε υπόθεση παράβασης του νόμου «περί προστασίας Αρχαιοτήτων» στην Πλάκα, και στη συνέχεια αποκαλύφτηκαν ενεχόμενα διάφορα πρόσωπα υψηλών διασυνδέσεων, είχε έρθει ο καιρός να τα μαζεύει... Έπεσε σύρμα. Ο Γληγόρης «αποκάλυπτε ονόματα κι έθιγε υπολήψεις». Μεθοδεύτηκε η απομάκρυνσή του κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και αναίτια. Για τις εν λόγω υποθέσεις σίγησε το σύμπαν. Τον Αύγουστο του 2008 τον στείλανε στη Λευκάδα, ως Διοικητή Ασφάλειας στο νησί. Ξέρω από πρώτο χέρι πόσο του κόστισε και πόσο τον πτόησε αυτή η μετάθεση. Ακόμα και από το τηλέφωνο ακουγόταν άτονος και ανόρεχτος. Βαθιά θιγμένος. Έτσι «αξιοποίησε» τον «Σέρπικο» στην πάταξη αρχαιοκαπηλίας η πολιτεία. Έτσι έχασε η χώρα έναν πολύτιμο σύμμαχο στην προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Στις 27 Φεβρουαρίου τα ξημερώματα ο Γιώργος Γληγόρης έπεσε θύμα βαρύτατου τροχαίου. Έμεινε στην Εντατική της Άρτας μέχρι την προηγούμενη Παρασκευή, όπου και υπέκυψε. Στην κηδεία του προσήλθαν εκατοντάδες φίλοι, συνεργάτες. Ακόμα και κάποιος που είχε συλλάβει και φυλακίστηκε για εμπορία ναρκωτικών. Τα ανθοπωλεία του νησιού ξέμειναν από λουλούδια εκείνη τη μέρα. Δεν κατάφερα να του στείλω στεφάνι. Όπως μου έλεγε και ο Νικόλας Ζηργάνος, δημοσιογράφος, φίλος και συνεργάτης του Γληγόρη, όταν ενημερώθηκαν για το συμβάν οι καραμπινιέροι και ο Ιταλός εισαγγελέας ξέσπασαν σε κλάματα, όπως και όλοι όσοι συνεργαστήκαμε μαζί του.
Στην Ελλάδα ενός καλού μύρια κακά έπονται. Ο Γιώργος βγήκε από τη μέση πρώτα μεταφορικά και μετά κυριολεκτικά.

Περισσότερα για τις συνθήκες του θανάτου του μπορείτε να δείτε εδώ
Ένα αποκαλυπτικό ντοκυμαντέρ για τη δύναμη των κυκλωμάτων αρχαιοκαπηλείας μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ

Εγώ δεν έχω κάτι ακόμα να προσθέσω εκτός από την ειλικρινή μου θλίψη για όλα αυτά και κυρίως για την επιβεβαίωση, μέσα (και) από αυτή την ιστορία, της "ανταμοιβής" που επιφυλάσσει η πατρίδα μου για όσους πονάνε και μάχονται για αυτή.
Και βέβαια την οργή μου για το ότι ένα τόσο σημαντικό θέμα, για ένα τόσο σημαντικό πρόσωπο δεν έφτασε ποτέ στα αυτιά του πολίτη μέσα από τα κεντρικά ΜΜΕ!!!!


Bookmark and Share