Η ορμητική των μαλλιών σου η χίμαιρα,
τα πυρωμένα της ματιάς σου τα σίδερα,
και τ' αλμυρό των χειλιών σου τα χάιδεμα,
λούζουν με μύρο ξανθό από χρυσάνθεμα,
το πρωινό της Δευτέρας τ' ανάθεμα
τα πυρωμένα της ματιάς σου τα σίδερα,
και τ' αλμυρό των χειλιών σου τα χάιδεμα,
λούζουν με μύρο ξανθό από χρυσάνθεμα,
το πρωινό της Δευτέρας τ' ανάθεμα
2 σχόλια:
Τι υπέροχοι στίχοι είναι αυτοί Καημέ μου; Μου έφτιαξες το βράδυ απόψε! Πες μου πως είναι δικοί σου...??? !!!!
:-) :-)
@Μελίτη, Μελίτη μου γλυκιά κι αγαπημένη, ομολογώ, δικοί μου είναι οι στίχοι..δικοί μου κι οι Καημοί!
Σε ευχαριστώ από καρδιάς που σου αρέσουν, είχα ανάγκη μια γλυκιά "ανταπόκριση" σήμερα το πρωί.
Ξέρεις σκεφτόμουν ότι το να προσπαθείς να βάλεις τις λέξεις σε μια σειρά που να γλυκαίνει τη ψυχή σου κατά τις μοναχικές διαδρομές για τη δουλειά τα πρωινά, είναι εξίσου επικίνδυνο με το να προσπαθείς να κουρευτείς με λαιμητόμο...