Δύσκολες μέρες...μέρες ταξιδιού

Ο παππούς Καημός "έφυγε"...
Μεγάλος στα χρόνια, μεγάλος σε όλα του.
Ήσυχος, με μόνη έγνοια τη γιαγιά που άφησε πίσω...

Ο παππούς Καημός "θα στέκεται πάντα πλάι μας".
Μου το υποσχέθηκε και τον εμπιστεύομαι..
Και τον χρειάζομαι...

Και εγώ υπόσχομαι να φροντίζω τη γιαγιά.
Γιατί ξέρω ότι σε εμάς πλέον την εμπιστεύτηκε .
Και μας χρειάζεται...


Στον πόλεμο του καθενός μας με τον θάνατο
μπορεί να κερδίσουμε πολλές μάχες,
αλλά στο τέλος θα είμαστε, αναπόφευκτα, χαμένοι.
Όσο χαμένος είναι άλλωστε και ο θάνατος στον πόλεμό του με τη Ζωή.
Όσες μάχες κι αν κερδίσει.






Επιτρέψτε μου να βάλω ένα link για τον παππού Καημό από τον Επαναστάτη. Πρόκειται για ένα μικρό διήγημα για εκείνον και την γιαγιά. Οι περισσότεροι από τους παλιούς φίλους θα το ξέρετε. Όμως είναι ο τρόπος μου να τον αποχαιρετίσω...:
ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΑΧΗ
Bookmark and Share

15 σχόλια:

On 3 Μαρτίου 2010 στις 7:15 μ.μ. , kariatida62 είπε...

Tα χρόνια του να πάρεις Καημέ μου!
Νάσαστε γεροί να τον θυμόσαστε κι'αυτός σίγουρα απο ψηλά θα σας κοιτά και θάχετε την προστασία του!

 
On 4 Μαρτίου 2010 στις 8:02 π.μ. , mahler76 είπε...

θα ζεί στην σκέψη σας και αυτό όσο κι αν δεν φαίνεται τώρα αρκετό πίστεψέ με είναι. Την καλημέρα μου.

 
On 4 Μαρτίου 2010 στις 7:07 μ.μ. , zoyzoy είπε...

Θα είναι πάντα ζωντανός στα όνειρά σου στις σκέψεις σου και αυτό να'ξέρεις είναι το καλύτερο για εκείνον!
Καλό του ταξίδι με θαλασσινά!!

 
On 4 Μαρτίου 2010 στις 8:45 μ.μ. , Stepas είπε...

Καλό του ταξίδι.
"Όλα ζουν αν τα θυμάσαι" που λέει κι ένας στίχος.
Να'στε καλά να τον θυμάστε.

 
On 5 Μαρτίου 2010 στις 6:43 μ.μ. , ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Καλό ταξίδι στον παππούλη-Καημό...
Να έχετε την ευχή του καημέ μου, να είστε γεροί να τον θυμάστε...

(...τί όμορφο το τραγούδι...)

Φιλι και αγκαλιά στον γλυκό μου καημό!

 
On 5 Μαρτίου 2010 στις 8:31 μ.μ. , Ανώνυμος είπε...

Kαλό του ταξίδι.
Αγκαλιά, Καημέ μου...

 
On 5 Μαρτίου 2010 στις 9:07 μ.μ. , Μελίτη είπε...

Αγαπημένε μου Καημέ,
χρειάστηκε να διαβάσω δύο φορές αυτό που έγραψες για να το πιστέψω. Δεν το ήξερα. Λυπάμαι πάρα πολύ γιατί ήξερα τι αδυναμία του είχες.
Οι άνθρωποι όμως που αγαπάμε τόσο πολύ, να ξέρεις πως δεν φεύγουν ποτέ και δεν χάνονται από κοντά μας. Είναι και υπάρχουν πάντα στο πλάι μας και μας ψιθυρίζουν στα όνειρά μας.
Να είσαι σίγουρος πως πάντα θα είναι κοντά σου!

Σφιχτή και ζεστή αγκαλιά αγαπημένε μου φίλε.

 
On 7 Μαρτίου 2010 στις 11:50 π.μ. , Γ.Π. είπε...

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους και τον καθένα ξεχωριστά.
Ήταν δύσκολες μέρες για μένα και δυστυχώς συνεχίζουν να είναι όχι μόνο για την απώλεια του παππού αλλά γιατί πριν καν αποχαιρετίσουμε τον παππού μπήκε η γιαγιά στο νοσοκομείο με την ίδια βαριά κατάσταση.
Ελπίζουμε να το ξεπεράσει αλλά τα πράγματα δυσκολεύουν επειδη αν και είναι ο πιο συνειδητοποιημένος και κατανοητικός άνθρωπος που έχω γνωρίσει πλέον δυσκολεύεται να βρει κίνητρο για να συνεχίσει...

 
On 7 Μαρτίου 2010 στις 11:51 π.μ. , Γ.Π. είπε...

@kariatida62, τα χρόνια του, το μυαλό και την αγωνιστικότητα του kariatida μου. Και πάλι λίγα θα ναι...

 
On 7 Μαρτίου 2010 στις 11:53 π.μ. , Γ.Π. είπε...

@mahler76, είναι στην καθημερινότητά μας, στην κάθε σκέψη μας και θα είναι γιατί η παρουσία του ήταν εξίσου έντονη με την απουσία του.

 
On 7 Μαρτίου 2010 στις 11:55 π.μ. , Γ.Π. είπε...

@ζουζου, νησιώτης γαρ (Λευκαδίτης), η θάλασσα για μένα είναι συνδεδεμένη απόλυτα με το νησί του...

 
On 7 Μαρτίου 2010 στις 11:57 π.μ. , Γ.Π. είπε...

@Stepas, σε ευχαριστώ φίλε. Τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια...

 
On 7 Μαρτίου 2010 στις 11:58 π.μ. , Γ.Π. είπε...

@Πρωτόπλαστη, την ευχή του και την προσοχή του από εκεί ψηλά που είναι. Το τραγούδι δεν έχει βρει ακόμα απάντηση αλλά είναι τόσο γλυκό και τόσο αληθινό που δεν θα μπορούσε να λείπει...

 
On 7 Μαρτίου 2010 στις 11:59 π.μ. , Γ.Π. είπε...

@houlk, αγκαλία houlk μου. Τίποτα λιγότερο...

 
On 7 Μαρτίου 2010 στις 12:04 μ.μ. , Γ.Π. είπε...

@Μελίτη, Μελίτη μου γλυκιά, ήταν τόσο ξαφνικό, τόσο απίστευτο... Και όμως η τελευταία του φράση (πριν καν καταλάβει κανείς τι μας περιμένει) στο τηλέφωνο ήταν ότι "θα σταθεί πλάι μου". Και αυτό με κάνει λιγάκι πιο δυνατό μπροστά στην απώλεια. Τώρα έχουμε πέσει όλοι πάνω στη γιαγιά.Θα κάνουμε ότι καλύτερο γίνεται, του το χρωστάμε να την προσέξουμε...