Όσο μεγαλώνω (δες και προηγούμενη ανάρτηση) νομίζω ότι παρατηρώ πράγματα και αλλαγές που πριν από κάποιο καιρό θα τις απέκλεια.
Νομίζω όμως ότι δεν είμαι εγώ που χάνω τον εαυτό μου. Απλά έχω μάθει να ξεχωρίζω καλύτερα την ουσία και να μην "μπερδεύομαι" από τα ..."παραπλέυρως"!

Και βρήκα και παράδειγμα για να σου δώσω να καταλάβεις.
Θα κάνω ανάρτηση το Billy Jean του Μιχαλάκη του Τζάκσον!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα κομματιού που σιχαίνομαι ακόμα και το ρεφραίν. Ειδικά τόσο που έχει πολυπαιχτεί τελευταία το αλλάζω αμέσως μόλις μπει η εισαγωγή. (δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με τον ...συχωρεμένο)

Δες το όμως έξω από όλον αυτόν τον συρφετό.
Άκουσε το σε μια άλλη εκτέλεση, με μια άλλη ματιά που του διώχνει την θολούρα και το υφάκι. Ξέχνα την περιρρέουσα ατμόσφαιρα...

Και ίσως αυτήν του την εκδοχή την αγαπήσεις κι εσύ όπως άρχισα να την αγαπώ κι εγώ.

Bookmark and Share

3 σχόλια:

On 22 Μαρτίου 2010 στις 9:35 μ.μ. , kariatida62 είπε...

Καλησπέρα! Λες και είναι άλλο τραγούδι! Τρόμαξα να το καταλάβω.. Καταπληκτικός ο Άκης!

 
On 23 Μαρτίου 2010 στις 7:33 μ.μ. , zoyzoy είπε...

Τώρα καλά κατάλαβα αυτό είναι τραγούδι του Michael Jackson?
Καμία σχέση!!

 
On 25 Μαρτίου 2010 στις 3:53 μ.μ. , Roadartist είπε...

Καλησπέρα, άφησα σκέψεις (θολές) στη διαβούλευση.. συγνώμη που πέρασα αργά :) Αλλά ήρθα ;)